Behind Every Lie [Completed]

LIE 07

AURELIA HEREDIA

"Coming!" Dali-dali akong tumakbo patungo sa pintuan namin para pagbuksan ang doctor. Pero laking gulat ko nang makita na ang sumalubong sa akin ay si Aidan.

"Hi..." Tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa.

"H-Hey..." I tried to maintain a calm face while I opened the door wider.

Natahimik kaming dalawa at naging abala lang sa paninitig sa isa't isa. I began checking his wounds and noticed that they're now healed. It's been two weeks since the Frat initiation happening. Siguradong mas mabuti na ang kalagayan naming dalawa.

"You look better..." komento ko. Tipid akong napangiti sa kanya.

Marahan siyang napatango at napangisi rin sa kalagayan ko. "I can't see your leg... but I hope it's well."

"Your family doctor has been helping me very much. Thank you, Aidan." I said as I recalled how Doctor Judy visited here every day because of Aidan's request. Nabawasan tuloy ng problema si Chad at nakapag-aral nang maigi sa school.

"I really appreciate it..." Napangiti ulit ako.

Nanatili lang siyang tahimik at nakatitig sa mga mata ko. Umubo ako para bawasan ang nararamdamang pagkailang.

"Papasok ka ba?" Tinuro ko ang loob ng bahay para alukin siya.

Umiling si Aidan. "I brought something for you..."

Naglabas siya ng isang lalagyan na may foil sa loob.

"I don't know how to cook but my brothers ordered from this restaurant and it tasted very good."

Tahimik ko itong tinitigan.

"I hope that you'll like it, too..." Inalok niya ulit ang pagkain sa akin pagkatapos mapansin ang pagka-estatuwa ko sa puwesto.

I cleared my throat and smiled. "Salamat, Aidan..."

We feel into a deep silence again. Sa hindi malamang dahilan ay nahihiya kami sa isa't isa. I don't know why. Is it because of the time? Ngayon lang ulit kasi kaming nagkita.

"Papasok ka na ba?"

"Hm?" I chirped with his sudden question. Napaisip din ako sa kalagayan ng sariling binti. "Maybe... hindi pa ako sigurado. Medyo namamaga pa kasi."

Ilang beses na napatango si Aidan. He looked at my injured leg that was covered in pajamas.

"Cause if you still won't go to school... hindi rin ako papasok."

Nagkasalubong ang kilay ko. "Bakit?"

"Just tell me if you'll already go to school cause I will, too." Napaiwas siya ng tingin.