Behind Every Lie [Completed]

LIE 09

AURELIA HEREDIA

"Hot choco, Aurelia..." Inilapag ni Lucho ang isang baso ng inumin sa lamesa.

"Thanks..." I silently murmured and started to drink it.

Hatinggabi na kami nakauwi dahil ang pinili talagang transportasyon ni Lucho ay kabayo. We traveled from the province to the city using a horse. So, it took us several hours to arrive home. Ito'y dahil kinailangan namin magpahinga pagkatapos ng ilang kilometro para sa kabayo.

"Alam mo kung sino ang mas tanga sa atin, Lucho?" tanong ko sa kaibigan habang nakatitig sa blankong pader.

"Sino?" bulong niya habang nguminginig.

"Ikaw." Umiling ulit ako at nagbuntong-hininga nang maalala ang sitwasyon namin kanina.

"Bakit alam mong nasa probinsya ako?" I asked despite knowing that he might not hear me because of the rain and strong winds.

"Ano? 'Di ko marinig!"

I sighed and tightened my embrace on Lucho's waist. Natatakot akong mahulog dahil sa lakas ng takbo namin at sa walang tigil na ulan.

Nang mapansin na medyo humina na ang patak ng ambon ay tinanong ko ulit ang kaibigan.

"How come you were able to save me, Lucho?"

"Ah, nakita kita sa parking space na dinakip." Nagkibit-balikat siya at mas binilisan pa ang takbo namin gamit ang kabayo.

"Then why did it took you so long to damn save me?"

"I wanted to see some action, Heredia. At saka doon ko nalaman ang sikreto mo. You ran away from your family, huh?" Humagikhik siya. "Because of a damn boy!"

Inikot ko ang mga mata. "You don't know the full story, Lucho. Kaya manahimik ka! Chismoso!"

Tumawa lang siya at ipinagpatuloy ang pagpapatakbo ng kabayo. The rain suddenly started to pour heavier so we needed to get some shade first.

"Mukhang matatagalan tayo nito..."

Tinaasan ko ng kilay ang kaibigan. "You think?"

"Sa lahat ng puwede mong gamitin... kabayo talaga ang napili mo," sumbat ko ulit sa kanya.

He sighed and put his mug on the table. Inayos niya ulit ang nakagapos na tuwalya sa katawan niya.

"I didn't pick a horse. Motor sana iyon... pero nawalan ng gas pagdating ko sa inyo. Kaya nagnakaw na lang ako ng isang kabayo sa rantso." He shrugged.

I looked and him and slowly nodded. Bigla kong naalala ang medyo dakila niyang pagsagip sa akin sa gitna ng ulan.

"Salamat, Lucho..."