Behind Every Lie [Completed]

TRUTH 22

AURELIA HEREDIA

Several years ago...

Huling araw ko na ng pagsasanay ko bilang isang assassin ng mga Heredia. Namalaam na ako kina Keith at Lucho para makauwi sa mansyon namin. Ilang minuto lang ang nilaan ko sa pagbibiyahe pauwi. Bukod sa probinsya ito at walang traffic, hatinggabi na rin ngayon at umuulan kaya walang dumadaan na truck sa kalye.

Tahimik akong naglakad patungo sa tarangkahan ng aming malaking lupain. Ngunit sa malayo ay nakikita ko na ang bukas na ilaw sa aming tanggapan.

Kunot-noo kong ipinagpatuloy ang pagpasok sa loob ng mansyon. Habang mas papalapit ako'y mas naririnig ang bulungan sa loob ng bahay.

Mabilis akong nagtago pero sinigurado pa rin na nakikita ko ang buong pangyayari.

A strange man is just standing meters outside our doorstep. Napakabasa niya... ngunit kahit sa kanyang patapong ayos ay hindi pa rin siya mapapagkamalang dukha. His body built is broad, burly, and it looks like he came from a well-off family.

Nag-uusap sina Mommy at Amora sa harapan niya. Pansin ko na 'di mabuti ang daloy ng kanilang storya kaya minabuti ko na lang na pumasok sa loob ng bahay na hindi nakikita.

And my thought that the man was just lost and would possibly go back home after the passing of the rain, was absolutely wrong.

Nakita ko na lang siya sa susunod na araw na nakasuot ng pambahay, kasama si Amora!

"This is my sister named Aurelia..." hindi interesadong pagpapakilala ni Amora sa akin sa lalake.

We both nodded and shook our hands together. Sa unang pagkakataon na nakatingin ako sa kanya'y talagang masasabi na matipuno siya at kaakit-akit.

So the next time I saw him, I was extremely nervous but also felt ecstatic.

"Have we met before?" Bahagyang nanliit ang kanyang mga mata.

"My sister introduced me to you... yesterday. Hindi mo ba naaalala?" Nakaramdam ako ng matinding pagkadismaya.

He shrugged, along with his eyes still wondering. "I guess not..."

"W-Well, that—"

"I'm kidding. Of course, I remember you. Masyado kang maganda para makalimutan."

Napatawa siya kaya mahina rin akong napahalakhak.

"Aurelia, right?" He flashed a genuine smile.

"Yes..." I'm sure I blushed. "You're Anthony... right?"

He gently grabbed my hand and kissed it. "A pleasure, Ms. Heredia."

Days passed and he still stayed at our mansion. Hindi ko alam kung bakit pinayagan siya. Pero kinutuban ako na kagustuhan ito ni Amora. Swerte rin siya dahil hindi pa umuuwi si Lolo at si Mommy lang ang nasa bahay. My other sister, Athena, was too young to know whatever was happening, too.