Black angel's heart: Avery "The Assassin"

Chapter 25 (Nemesis part 2)

Author’s Note:

                Good day readers! Thank you for waiting my UD guys. I would like to thank all of you sa pagbabasa ng story ko, hope you’ll continue read my story.Pagkatapos po nito I will start another story titled the King’s Mind. Abangan nyo po ang kwentong yan.

 I would like to thanks also Pioco Jay for voting my story. Keep on voting and reading guys.

SOMEONE POV

I penetrated already to their organization. Ang kailangan ko na lang ay hanapin ang taong yun. Ang taong yun na siyang naging dahilan ng lahat ng to. Pero medyo mahihirapan akong hanapin siya, dahil lahat ay nakasuot ng mascara, hindi nyo makikilala ang bawat isa. Isa lang ang nakita doon na kampanteng walang mascara.

Tiningnan ko  ang kaliwang kamay ko, nandoon nakatatak ang simbolo ng organisasyong yon.

Seung Joon POV

Umaga na naman, napabalikwas ako ng bangon, bakit ba hindi tumunog yung alarm clock ko, kinuha ko ito and checked it, wala namang diperensiya. Shit! It’s almost time!. Dali-dali kong bumangon, naligo at nagbihis na in just a minute I’m here sa car ko papuntang school.

Mabuti naman at hindi masyadong traffic sa daan. Nakarating naman ako sa parking lot ng school 5 minutes before my first class. I still have minutes to walk papuntang classroom.

Nakita kong papasok na sina Bea and Avery sa classroom.

“Hey wait up guys, good morning!-bati ko sa dalawa

“Good morning too seung joon ah!-ganting bati sa akin ni Bea, samantalang si Avery ay tumingin lang sa akin at ngumiti ng tipid.

“How’s your weekend guys?-tanong ko pa din

“Nothing special seung joon ah-bored na sagot ni Bea.

“How about you avery?-baling ko naman dito.

“Just the same!-sagot nito, Avery as always talaga ang isang to, tipid kung sumagot, tipid kung ngumiti, tipid lahat.

She’s not like any other girls. She’s different and being different from them really interests me to her. Maya-maya pa dumating na si Prof. Tiningnan ko ang kabilang upuan wala pa rin si X-ray, di sinasadyang napatingin ako kay Avery, nakatingin din siya sa blangkong upuan na yun na may lungkot sa mata, bagama’t walang expression na makikita sa mukha niya pero her eyes expressed it well. So the saying is true that eyes are the window of one’s soul.

AVERY POV

Natapos ang klase na walang X akong nakita, mukhang iniiwasan na ako ng isang yun, sabagay I understand him, ikaw ba naman makakilala ng kagaya ko, hindi ka kaya matakot or mangdiri. Isa akong mamamatay tao! Hindi ko alam kung bakit sa realidad na iniiwasan ako ni X ay nasasaktan ako.

“Okay class dismiss!-rinig kung sabi ni Prof. Wala akong naunawaan sa pinagsasabi niya sa klase. Wala sa klase ang isip ko kundi sa kung saan. Bakit nga ba ako naging ganito?

 

Flashback…..

9 years pa lang ako noong naaksidente ang mga magulang ko. Pero hindi sinasadyang narinig ko ang uncle ko at yung isang NBI sa library ng daddy ko. Doon yata niya dinala upang makausap ng masinsinan.

“Mukhang may foul play sa nangyari sir, mukhang sinadya ang aksidenteng yun.-sabi ng isang lalaki sa loob

“Mayroon ka bang ebedinsiya dyan sa sinasabi mo?-tanong ng uncle ko