Gözlerimi açtığımda nerede olduğumu kavramaya çalıştım. Dün olanlar aklıma geldiğinde gülümsedim.
'Ah üzgünüm uyandırdım mı?' Üstünde sadece boxerı vardı. Gülümserek kafamı iki yana salladım.
'Gömleğimi bulamıyorum'
'Koltuğun oraya baktın mı?'
'Evet.' Üzgün surat yaparak konuştu. Kalkacakken çıplak olduğumu fark ettim. Yerde iç çamaşırlarımı aradım. Braletimi bulmuştum. Külotum kafama fırlatıldığında Damiano'ya ait kahkaha kulaklarıma doldu. Ona dil çıkarıp önüme döndüm. Ama buna karşılık üstüme atladı ve beni gıdıklamaya başladı. Üstümdeki örtüyü birden kaldırdığında kaşları çatıldı.
'Bakire olduğunu niye söylemedin?'
'Bakire değildim.' Gözleriyle çarşafa bulaşmış kırmızı lekeyi işaret etti ve bana sorgulayıcı bakışlarını gönderdi. O kadar azdı ki böyle tepki vermesini gereksiz bulmuştum.
'Bakire değildim. Sadece seviştiğim ilk erkek sensin.'
'Anlamadım.'
'Anlamayacak bir şey yok. Daha önce birileriyle birlikte oldum ama ilk kez seviştiğim erkek sensin.'
'Biseksüel misin?'
'Evet.' Gülümseyip dudağıma minik, masum bir öpücük kondurdu. 'Sen duşa gir ben de çarşafı değiştirip geliyorum.'
Elimle arkasını dönmesini işaret ettim. Mızmızlanarak odadan çıktı. Banyoya girmeden önce ona seslendim.
'Koltuğun üstünde çantamın içinde telefonum var gelirken getirir misin?'
Onaylamasını duyduktan sonra suyu açıp altına girdim. Saçımı yıkamak için raftaki şampuanı aldım. Kapağını açıp kokladım. Aynı onun gibi kokuyordu. Gülümsedim. Saçımı durularken elinde telefonumla Damiano banyoya girdi. O an aklıma annem geldi. Dün akşam geç geleceğimi haber vermiştim ama dün eve hiç gitmemiştim.
'Arayan var mı?'
'Annen aramış. 5 kere.'
'Ah tamam ben onu ararım.' Yanıma geldiğini dudakları enseme deydiğinde fark ettim. Gülümseyerek yanağına bir öpücük kondurdum.
Damiano'yu orda bırakarak duştan çıktım ve dün gelirken giydiklerimi tekrar giydim. Annemi aradım. 2. çalışta açmasına şaşırmıştım.
'Cora!'
'Anne merak etme iyiyim.'
'Nasıl merak etmeyim? Eve gelmedin! Nerdesin? Nerde kaldın gece?'
'Annecim sorun yok arkadaşımdaydım uyuyakalmışız sadece.'
'Kim o arkadaşın?'
'Anne kapatmalıyım. Eve geliyorum orda konuşuruz.'
'Bekliyorum Coraline.'
Damiano belindeki havluyla olaya girdiğinde eve gitmem gerektiğini söyledim. Kahvaltı yapmayı teklif etti. Ellerimi boynuna attım ve kendime çektim.
'Damiano. Seninle kahvaltı yapmayı gerçekten isterdim ama anneme geleceğimi söyledim. Üzgünüm.' Üzgün surat yaparak konuştum.
'Sorun değil bebeğim. Başka zaman.' Dedi gülümseyerek. 'Ama seni eve bırakmama izin ver.' Başımı olumlu anlamda salladım ve kapının olduğu tarafa gittim. Aynanın karşısında kendime bakarak onu beklmeye başladım.
'Hava serin, duş aldın. Hasta olursun.' Askılıktan siyah bir hırka çıkarıp bana uzattı. 'Bunu giy.' Yaptığı jeste gözlerimi kırpıştırarak bakarken bana hırkasını giydirdi ve kapüşonunu başıma örttü. Anlımı öpüp benim için kapıyı açtı.
Bina kapısından çıktıktan sonra elimde hissettiğim eliyle ona döndüm. Bana bakmadan gülerek önüne bakıyordu.
