Aynada Victoria'nın yansımasına baktım. Çok güzeldi. Sarı saçlarını açık bırakmış, mavi-yeşil okyanuslarını belli edecek hoş bir makyaj yapmıştı. X Facor'de giyecekleri kıyafetler için prova yapıyorlardı. Bir haftadır müzik provaları yüzünden eskisi gibi rahat görüşemiyorduk.
Thomas, arkasından Ethan ve Damiano neşeyle yanımıza geldiler.
'Çok hoş olmuşsunuz!'
'Teşekkür ederiz hanımefendi.' Damiano yanıma geldi.
'Sen ne giyeceksin? Sana da bakalım bir şeyler?'
'Ah, yok sağol. Benim elbisem var.' Yoktu. Ama eğer buradan bir elbise alırsak Damiano'nun benim için en güzelini - ki bu en pahalısı olacaktı muhtemelen- seçeceğini ve ödemeyi bana yaptırmayacağını biliyordum.
'Cora, henüz ne giyeceğine karar vermediğini hepimiz farkındayız bence.'
'Bırak sana da giyecek güzel bir şeyler alalım.'
'Yani normalde güzel giyinmediğinden değil tabi çok güzel giyiniyorsun' Ethan beni yine güldürmeyi başarmıştı.
'Peki tamam. Bakalım hadi.' Victoria sevinçle beni çekiştirirken gece elbiseleri tarzı bir reyona geldik. Burdaki elbiselerin hiç biri bana uygun değildi. Bir süre daha -yaklaşık yarım saat- elbiselere bakmaya devam ettikten sonra durup düşündüm. Bu kadar abartıya gerek var mıydı? Gece elbiseleri falan?
Kısa süre sonra üstümde siyah korse tarzı bir bluz, altımda yine siyah mini denilebilecek bir etek vardı. Takı olarak ne takacağımı, ayağıma ne giyeceğimi kafamda planlamıştım. Fena görünmediğime karar verdim. Soyunma odasında benimle beraber duran Victoria benimle aynı fikirde olduğunu sırıtarak bana baktığında belli ediyordu.
'Harika oldun! Cidden tek kelimeyle BAYILDIM!'
'Teşekkür ederim ben de çok beğendim.'
'Güzel şimdi hadi aldıklarımızın parasını ödeyip çıkalım. Kurt gibi açım!'
Başımla onu onaylayıp üstümdekileri çıkarttım. Elimdekilerle kasaya geçtiğimde diğerlerinin de bizi orada beklediklerini gördüm.
'Ne seçtiniz bakayım?' Damiano'ya elimdeki kıyafetleri gösterdim. Muzipçe sırıtarak bana baktığında onu ittirip elimdekileri kasaya koydum. Kasadaki kadın hepsini geçirdiğinde cüzdanımdan çıkarttığım kartı uzattım. Benimle aynı anda uzatılan kart ise Damiano'nundu. Kasiyer kararsızlıkla bize bakarken ben Damiano'nun kartını alıp onu geri uzattım.
'Ben ödeyeceğim.'
'Olmaz Damiano. Benim kıyafetlerim için ben ödeyeceğim.'
'Dostum bırak ödesin. Zengin zaten. Koymaz ona.' Thomas'ın sözlediği yersiz şey beni içten içe rahatsız etse de belli etmemeye çalıştım. Damiano tekrar kartını kadına uzatmadan ben ödemeyi yapıp poşetimi koluma taktım. Mağzadan çıkarken omzuma atılan kolun sahibine baktım.
'Öyle demek istemedim biliyorsun. Seni kırmak falan niyetim değildi. Espiri yapmak istedim ama aptal aklım toparlayamadı. Üzgünüm.'
'Haklısın.' Şaşırarak bana baktı.
'Ne konuda?'
'Aptalsın Thomas.' Güldü. Beni daha çok kendine çekip saçlarımın arasına bir öpücük kondurdu.
'Öyleyim.' Elimdeki poşeti alıp kendi taşmaya başladı. 'Bırak da öküzlüğümü centirmenliğimle telafi edeyim.' Gülerek başımı iki yana salladım. Victoria boş kalan koluma girdiğininde neşesi beni de etkisi altına almıştı.
