Başımda feci bir ağrıyla uyandığımda etrafıma bakındım. Damiano yanımda uyuyordu. Onu uyandırmamaya çalışarak yataktan kalkıp mutfağa gittim. Kendime bir bardak su doldurup içtim. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkarken duyduğum sesle hemen stüdyoya koştum. Hemen arkamdan gelen Damiano da benimle birlikte kapının önde durmuştu. Yerde eliyle kalçasını tutan Thomas acıyla yüzünü buruşturmuştu.
'İyi misin?'
'İyi gibi mi görünüyorum?' Sinirle konuştuğunda gülmemek için kendimi zor tuttum. Yanına gidip yerden kalkmasına yardım attim. Bana tutunarak kalktığında Victoria'ya baktım. Tam olarak ne olduğunu anlamışa benzemiyordu.
'Ne mal mal bakıyorsun koca götünle ittin beni koltuktan!'
'Benim mi götüm koca? Sen kendi götüne bak be! Zaten bütün gece beni sıkıştırıp durdun!'
'Ben sıkıştırmadım seni sen kendin sıkıştın!'
'Deli miyim be ben? Niye kendi kendime koltukla senin arana sıkışıyım!'
'Yeter artık bağarışmayın! Damiano Thomas'ı benden aldığında gidip Victoria'nın yanına oturdum. Saçları dağılmış, makyajı akmıştı. Hepimiz aynı durumdaydık.
Tavadaki yumurtayı tabaklara böldüğüm sırada kapı çaldı. Thomas sigarasını bırakıp kapıyı açmaya gitti. Geri geldiğinde yanında Ethan vardı. Hepimizden iyi görünüyordu. Dün geceden sonra duş almış, yeni kıyafetler giymişti.
------------------------------------------------------------
Bir şeyler yedikten sonra herkes evine gitmeye karar vermişti. Evde sadece Damiano, Ethan ve ben kaldığımızda çağırdığım taksinin gelmesini camın önünde bekliyordum. Sokağın köşesinde beliren sarı taksiyle yerimden kalktım ve kapıya ilerledim. Ethan'a görüşürüz dedikten sonra Damiano yanıma geldi ve bana sarıldı.
'Bu akşam annemin yanına gideceğim. Seninle gitmeyi ve seni ailemle tanıştırmak istiyorum. Tabii senin için de uygunsa?'
'Tabii olur.'
'Güzel. Çantanı hazırla çünkü yolumuz uzun. Milanoya gideceğiz.' Kafamı salladım.
'Yani gelmen için seni zorlamak istemiyorum. İstemediğin bir yerde kalmak zorunda değilsin.'
'Hayır hayır! Ailenle tanışmayı çok isterim.'
------------------------------------------------------------
Yemekten sonra odama çıktığımda sırt çantamı çıkarıp bir kaç parça kıyafet koydum. Şarj aletimi ve bir kaç eşyamı daha koyduğumda hazırdım. Damiano'nun kapının önünde olduğuna dair mesajını aldıktan sonra dolabımdan üstüme bir hırka alıp çıktım evden.
Evin önündeki arabaya yaslanmış beni bekleyen Damiano'yu görünce şaşırdım. Damiano'nun arabası olmadığına emindim. Yani en son kontrol ettiğimde yoktu. Yaslandığı yerden kalkıp yanıma geldi. Kollarını bana sardığında karşılık verdim. Omzumda asılı duran çantamı benden aldığında konuştum.
'Kimin arabası?'
'Ethan'nın abisinin. Milano'ya gitmemiz için birkaç günlüğüne verdi.'
Radyodaki şarkı çalarken Damiano eşlik ediyordu. Şarkının patlama noktasında bağırark söymeye başladığında camımı sonuna kadar açarak kafamı camdan çıkardım. Yüzüme vuran soğuk rüzgarı iliklerime kadar hissederken saçlarım uçuşuyordu. Hissettiğim huzur ve özgürlükle gülümserken Damiano'nun kahkahaları kulaklarımı dolduruyordu.
Araba minik bahçeli, iki katlı, şirin bir müstakil evin önünde durduğunda uykulu gözlerle Damiano'ya baktım.
'Geldik mi?'
