Bir mahalle düşünün öyle bir mahalle ki o eski sıcacık mahalleler gibi. aile sıcaklığını bırakmamış mahalle. Dedii koducu teyzeler, oğluna ve kızına kısmet arıyan teyzeler, çapkın erkekler, deli kanlı adamlar, küçük çocuklar, neşeli ev hanımları, ma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*O güzel masum çocukça olan sevgimi senin gibi karaktersiz birine harcamışım.*
Gözlerimi açtığım da saat 17.35 gösteriyordu. Yavaşça yerimden doğrulup sıyrılmış olan elbisemi düzeltip ayağa kalktım. Bu magazin olayı beni oldukça sinirlendirmişti. Sorun abimle sevgili olarak gösterilmem değil sorun Bulutu aldatmış olarak gösterilmemdi. Sinirle bozulan saçımı açıp bir daha sıkıca topladım. Yavaşça merdivenlerden aşağı indiğimde annemin beni görmesiyle olduğum yerde durdum.
"Günaydın kızım iyi misin biraz daha?" Hafif tebessüm ettim.
"Iyiyim annem sıkıntı yok." Annem gülüp yanıma geldiğinde tebessüm ettim. Kesin bir şey isteyecekti.
"Hadi o zaman gitte şu bakkaldan lazım olanları al." Şok içinde anneme bakarken annem elime küçük kağıt ve para verip yanımdan uzaklaştı. Doğru mu anladım yoksa annem beni bakkala mı yollamak istiyor?
"Anne?" Dedim dehşet içinde. "Ne yapıyorsun?" Annem mutfaktan bağırırken büyük adımlarla yanına ilerledim.
"Baklava açıyorum kızım. Hem Yankı oğlum da pek sever benim baklavamı gerçi tüm mahalle hasta benim baklavama." Annem kendi kendine övgüler yağdırırken mırıldandım.
"Neden baklava yapıyorsun bayram değil seyran değil?" Annem başını açtığı hamurdan kaldırıp gözleri kısılacak kadar güldü.
"Senin gelişinin şerefine tüm mahalle kutlama yapmak istedi abiin de kırmayıp kabul etti." Şaşkınlıkla kaşlarım havaya kalkarken mırıldandım.
"Abim nerede?" Annem gözlerini kısıp gözlerini tavana çevirdi. Bende gözlerimi tavana geçirdiğim de annemin sesini duydum.
"Tayfayla beraber işleri vardı onları halletmek için gittiler." Derin nefes alıp ağzıma attığım cevizi çiğnerken annemin aniden bağırmasıyla yerimde sıçradım. "Kız sen ne yapıyorsun? Bırak çabuk o cevizleri kör olmayasıca. Çabuk git bakkala eksikleri al." Şok içinde anneme bakarken bağırdım.
