Bir mahalle düşünün öyle bir mahalle ki o eski sıcacık mahalleler gibi. aile sıcaklığını bırakmamış mahalle. Dedii koducu teyzeler, oğluna ve kızına kısmet arıyan teyzeler, çapkın erkekler, deli kanlı adamlar, küçük çocuklar, neşeli ev hanımları, ma...
Hepinizi çok özledim. Bol bol öpüyor ve bölüme geçiyorum.
Satır başı yorum atmayı unutmayın.
*Bir Ay Tutulması*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben seni rastgele sevmedim ki İhtimallerden seçmedim ki Yanarsa yansın canım Ben senden razıyım..."
Arabanın radyosundan çalan şarkıya hafif mırıltılarla eşlik ederken bir yandan da sosyal medyada geziyor gündemi takip etmeye çalışıyordum.
"Müge?" Bulut'un sesiyle bakışlarımı anlık Buluta çevirip tekrar telefona döndüm.
"Efendim." Bulut arabayı kırmızı ışıkta durdurup bakışlarını bana diktiğinde gözlerimi kısıp bir anlık önümde ki arabalara baktım.
"Gece ne giyeceksin"
"Bilmiyorum."
"Ne demek bilmiyorum?" Bulut'un şaşkın çıkan sesine karşı tebessüm ettim.
"Düşünmedim hiç eve gidince bakarım."
"Saçmalama Müge zaten kuaför falanda istemedin. Amacın ne senin? Unutma bu senin film gecen." Sıkıntıya nefes verip önüme gelen perçemi kulağımın arkasına sıkıştırıp telefonu kilitledim.
"Sakin ol Bulut elbette ki biliyorum benim gala gecem ama Yankı gelmeye bilirmiş ona biraz canım sıkıldı." Bulut yeşil ışıkla beraber tekrar arabayı hareket ettirirken başını belli belirsiz salladı.
"Ona da hak ver Müge. Zor bir mesleği var ama buna rağmen hayatının her anında yanında olmaya çalışıyor üstelik bu şahşahalı hayat Yankıya fazla bile geliyor olabilir. Düşünsene bir anda sakin olan hayatında sadece işine giden adam şimdi her yerde paparazilere yakalanıyor. Zor bir durum olsa gerek ve inan bana buna her erkek katlanmaz Yankı seni gerçekten seviyor olmalı." Dudaklarımı büzüp ufak bir düşüncenin ardından mırıldandım.
"Bende onu çok seviyorum ve sanırım bu yüzden istiyorum onu hayatımın her anında."
"Hatırlıyor musun Yankı sana bir soru sormuştu TV programına çıkıp röportaj yaptığın da." Başımı belli belirsiz sallayıp sıkıntıyla nefes verdim. Hafifçe camı aralayıp içime derin bir nefes çekerken klimayı da kapattım.
"Evet hatırlıyorum eğer biri çok isterse mesleğini bırakır mısın demişti? Bunu arada hissetmiyor değilim aslında, sanki Yankı artık bu durumdan yorulmuş ama bana olan sevgisinden ve saygısından dolayı bir şey diyemiyor gibi. Arada düşünmüyor mesleği bırakıp sadece şarkı yapıp senin mankenin olmak gibi." Bulut şaşkınlıkla bir anlığına bana dönüp tekrar önüne döndü. Aslında haklıydı şaşırmak konusunda sonuçta benim gibi mesleğine aşık bir insan sevdiği adam için mesleğinden vazgeçiyordu. Ama düşününce Yankı için her şeye değerdi. Hem elimde mesleğim de vardı her şekilde oyalana bilirdim belki de böyle daha rahat bir hayatım olacaktı.
