Wicked Writers Series 2: Disclaimer [COMPLETED]

Chapter vi

Malice's POV.

"Hi Ma'am," bungad sa amin ng guard ng school namin.

Ngumiti na lamang ako tumango nang mahinhin. Sabay kaming pumasok ni Lihan sa gate at tingin agad ng mga istudyante ang bumungad din sa amin pagkapasok.

Nagtataka akong tumingin isa-isa sa kanila dahil sa pag-iba ng mga tingin nila sa akin. Parang kahapon lang ay ang ganda ng ngiti nila.

Umiling na lang ako at dumiretso nang tingin sa daan.

"Are you okay?" tanong ko kay Lihan nang matantong kanina pa siya walang imik.

Dahan-dahang bumaling ang paningin niya sa akin, ang mata niya ay may halong lungkot. "Yes." His smile straightened.

Tinaas ko na lamang ang isa kong kilay nang nagtungo na naman ang ang tingin nito balik sa iba. Something is weird, really.

Nang makarating sa silid ay roon naman ako nakaramdam ng pagka-ihi.

"Lihan, I'll just go to the restroom," paalam ko rito. Walang gana naman itong tumango.

I just rolled my eyes and started to walk.

Nang makarating naman sa banyo ay agad akong tumungo sa isa sa mga cubicle rito.

"Have your heared the rumors?" I heard someone's said outside the cubicle.

"Well, some said it was just a false rumor. Our dean said itself." Kumunot ang noo ko sa narinig. Did they mean it was Dad? That's why people are looking at me strange earlier? Bakit? Anong meron?

Napahilamos ako sa mukha dahil sa dami ng tanong sa utak ko.

After those acccident eavesdropping, I didn't hear anything again.

I sighed at lumabas na lang sa cubicle.

Tumingin ako sa salamin at pumunta naman ang mata ko sa ballpen na nasa ID ko. Kinuha ko ito galing sa pagkakatali at pina-ikot-ikot sa kamay ko habang nag-iisip.

Lumabas ako sa banyo habang nilalaro pa rin ang ballpen sa kamay ko.

What rumors? Ba't 'di ko alam?

Napahinto muna ako at kinuha ang cellphone ko. Nag-scroll ako sa social media pero wala naman akong nakuha. Kaya nag-try ako sa school's website at doon gumuho ang mundo ko.

Sa pagkakahinto ay doon din nalaglag bigla ang ballpen na nilalaro ko. Napatingin ako sa nalaglag na gumulong sa 'di kalayuan. Ang semento kasi rito na malapit sa restroom ay paibaba na, parang daanan ng wheelchair.

I took out a deep sighed at pinulot na ito. Hindi pa man nakakatayo ay napapikit ako ng mata. And the rumors? I just know na tungkol ito sa babae raw ni Dad. But I didn't take it serious because I suddeny saw the article na galing daw talaga sa kaniya. It's said that he explained everything there, na wala lang naman.

Pinatong ko ang siko sa tuhod at yumuko. Mabuti na lang at wala na masyadong tao rito.

I sighed deeply and my sight goes to the lonely room na hindi lang naman kalayuan sa building namin. Para itong abandonado at walang kaaya-aya. Natatabunan na ng unti-unting mga dahon at kahoy pero makikita pa rin ang bubong.

Nasisiguro akong ni walang isang nakapansin dito nang lubusan. It's actually look unknown and scary. Alam kong walang pakialam ang mga istudyante rito dahil sa halos maarte ang mga naririto.

Pero mas lalo akong nagtaka sa biglang naiisip at naramdaman. Siguro p'wede pa naman iyon na magamit.

"Itatanong ko kay Dad," bulong ko at tumayo na.

"Hi, Malice," a sophomore guy greeted me.

I just smiled at him. Ngunit sunod-sunod naman ang mga bumati sa akin.

Ngumiti at tumango lang ako sa kanila. Minsan naman ay maliit na pagbati lang din ang binabalik ko.

Hanggang sa makapasok muli ay dala ko ang ngiti ko.

Nang maupo sa tabi ni Lihan ay taka akong tumingin dito dahil hindi pa rin talaga siya kumikibo.

"Hoy, ayos ka lang ?" Siko ko rito.

Malamyang tumango lang ito sa 'kin. I just smirk in annoyance and just did my thing.

Hindi naman nagtagal ay pumasok na ang guro namin. Hanggang sa matapos ang klase ay iba ang pakikitungo sa 'kin ni Paulhan. Parang pagod pero iba, 'di ko maexplain.

"Lihan, sama ka? Pupunta ako kay Dad, may tatanungin lang," yaya ko rito.

Walang muwang itong tumingin sa 'kin at agad na umiling. Napakunot ulit ang noo ko dahil sa hindi maintindihan na ginagawa niya.

"Bahala ka, hintayin mo 'ko rito," wika ko na lang at tuluyan nang umalis. Mabuti na lang at malapit lang kami sa dean's room, kaya hindi masyado mahaba ang lakakarin ko.

"Dad!" masayang bungad ko sa ama habang siya naman ay busy sa mga papel na nasa harap niya.

"Hi Sweetie." He kissed my cheek.

"How are you, Dad? Are you coming home this weekend?" I asked him.

Hindi ko man pinahalata ang reaksyon ko ay nagulat ako sa biglang pagpait ng mga ngiti niya. "I'll try, Sweetie. I'll be helding and doing a lot of stuffs," sagot nito.

I just slowly nodded. "So bawi ka sa 'kin, Dad." Ipinatong ko ang siko ko sa desk niya at ang kamay ko naman ay nasa baba, naghahamon.

"Anything, what is it? Today na ba agad?"

"Hm-hmm." Kunot-noo naman itong bumaling sa 'kin dahil sa sagot kong tatango-tango.

"Kung kaya ko, Anak." He took a deep sighed.

I smiled sweetly. "You will."

Takang-ngiti itong umiling sa akin.

"Do you know about the abondoned room here in our school right, Dad?"

Tumaas ang kilay nito, sign na alam niya rin.

"Please, let that be renovated. I want to use it. It looks mysterious," I uttered.

He sigh in no choice. "Sure, give me some time okay?"

I nod and bid. "Dad, I should go home now, I think Manong Ernest is waiting for us again."

"Hatid na kita sa labas," presinta nito.

"So, by the way." Bigla kong naalala ang issue kaninang umaga. Tila nakalimutan ko 'yon bigla at lalo na ang pakikitungo ko sa kaniya kaninang umaga. "Does your issues are true Dad?" I suddenly asked him.

Taka akong napatingin dahil sa pagtigil nito sa paglalakad. "No. Rumors will always be rumors, a lot of times people are not saying truths," he answered.

Tumango ako at hinawakan ang kamay nito. "Don't change our Mom, Dad please. I will never forgive you," may halong pagbabanta na saad ko.

Ngumiti lang ito at sinuklay ang buhok ko

"Mal! Nasiraan daw si Manong Ernest!" hingal na bungad samin ni Lihan.

Kumunot ang noo ko. Napatingin naman si Dad sa kaniya at pareho silang tumingin na may halong gulat.

"It's okay, hatid ko na kayo..."