Wicked Writers Series 2: Disclaimer [COMPLETED]

Chapter xiii

Malice's POV.

"Mal! It's Joice's birthday tommorow, are you G right?" bungad sa 'kin ni Meen sa tawag.

"Uhmm..." pag-iisip ko.

"Are you threatened that you'll see Holgan there, ano? Sasabihan ko si Joice na h'wag na lang siyang imbitahin." I rolled my eyes as she knew what I wanted to tell about. Yes, kahit malapit na ang pasukan ay takot pa rin akong makita si Holgan.

"U-uh... it's okay, okay lang naman, just assured me that he will never come close to me," I offendly said.

"Awchie, that's mean," she reacted.

"No, you are Meen," I jokingly uttered.

He laughed. "Duh, okay. I'll assure you, just come, okay?"

I tsked. "Okay." I ended the call after that.

I am busy editing my works. I keep on asking Dad to give me some tips about writing, and he always willing even though we are not together anymore, for ages. Kampante akong naiisip niya pa rin naman ako bilang anak kahit papaano.

"Mom, I have to go to Dad... for the first time, phew," I sighed. And yes, for the first time, even Mom haven't go to them for years.

Umiling si Mommy habang busy naman ito sa laptop niya. "Okay, no worries. Ingat ka, manong Ernest are waiting to you already," sagot naman nito.

Ngumiti ako at nagsimula nang maglakat palabas. "Love you, mom!" pahabol ko rito.

I didn't bother to wait for her response as I already went out.

Buong byahe ay nag-iisip ako. What if ate Michaela still hate me? I didn't even bother to ask her if she is okay. She stop at her class before and I bet she was stressed those days. Sa araw na dapat graduate na siya ay naiwanan pa siya. I'm also sad to her, hindi na talaga siya binalikan ng naka-anak sa kaniya.

And Dad, I don't know about his relationship status. Kahit masakit sa akin ay okay akong may iba na siya. After those years of being sepperated with mom, they deserve to be happy still.

Nagdadalawang-isip akong nakatayo sa gate nila ni Dad. Nandito na ako't lahat-lahat ay biglang hindi naging buo ang desisyon ko nang makita ko na ang tinitirahan nila.

Halos hindi nalalayo ang kalakihan ang bahay na ito sa tinitirahan namin noon. They seem happy here, they didn't even bother to make up with us. Lahat sila ma-pride!

I sighed heavily at nanginginig na pinindot ang door-bell nila. Gusto ko rin naman makita ang pamangkin ko kaya nang maisip ko siya ay nawala ng kaunti ang pag-da-dalawang-isip ko.

"Mal! Is that you?" Dinig kong sigaw ni Dad sa loob.

Sa sobrang kaba ay hindi ako nakasagot agad. "P-po!" Napapikit ako sa kahihiyan na bumalot sa akin. Tatay ko naman siya kaya bakit ako kinakabahan?

"Hey, how's ride?" tanong agad ni Daddy nang mabuksan na niya ang gate. "Come," yaya niya.

I bitterly smile. "I-It's fine Dad... thanks..." nanghihinang saad ko.

Ngumiti rin ito sa 'kin at inalalayan na 'ko patungo sa loob ng bahay nila.

Pagkapasok ay halos pangbata ang laman ng bahay nila. Batid kong sa pamangkin ko na ito. Tatlong gulang na siya, ang bilis ng panahon, hindi ko man lang ako nagkaroon ng panahon na maalalayan siyang maglakad. Matagal ko ng gustong magkaroon ng baby sa bahay, but this happened, it doesn't in favor with me.

"Where's ate, Dad?" I curiously asked.

"Ah, sa labas, pero papa-uwi na rin ang mga 'yon." Napahinga ako nang malalim dahil sa hindi maalam na naramdaman. I felt scared. "Don't worry, naka-usap ko na ate mo, she know that you'll come," Dad assured.

Tumango ako. "Kasama niya po si Chrysylle?" tukoy ko sa pamangkin ko.

"Yes, with her yaya. I don't know what they caught up there tho." Dad chuckled.

Umiling na lang ako at ipinalibot ang mata sa kabuoan ng bahay, habang si Dad naman ay naghahanda ng miryenda ko.

"So, what do want to know more?" Akmang kukuhanin ko na ang dinalang laptop nang biglang bumukas ang gate sa labas. "I bet they are here," parang na-e-excite na saad ni Dad at tumayo na para salubungin sila.

Napapikit ako nang madiin, naghihiling na sana okay na kami ni Ate. Lord... kahit ito lang-

"Mal!" Halos maluha ako sa gulat sa narinig na boses ni ate. Tumingin ako rito nang dahan-dahan, at sa oras na iyon ay walang sabing bigla-biglang tumulo ang mga luha ko dahil sa ngiting nakita sa kaniya.

"A-ate?" I've seen her always, on social media and even on far. I just missed having a sister.

She pouted, alam kong nagpipigil na rin itong maluha, ang ilong niya kasi ay namumula na.

Lumapit ako sa kaniya nang dahan-dahan habang ang mukha ko ay nagugulat dahil sa nakabukas na mga kamay nito, handa ng mahagkan ako.

"I missed you, li'l sis!" Sa huli ay sabay kaming napa-hagulhol ng mahagkan nang tuluyan ang isa't isa.

"A-Ate... I missed you too, I-I can't believe..." Nang maka-kalas sa pagkakahagkan ay halos maging bato na ako dahil sa hindi makapaniwala, nagp-proccess pa ang utak ko. "T-totoo ba 'to? D-dad?..." Tumingin pa ako kay Daddy na ngayon ay hawak na niya ang isang mala-anghel na bata. Chrysylle...

Naluluhang tumango si Dad sa 'kin. "I love you two," madamdaming wika ni Daddy sa amin ni ate.

Kung isa man itong panaginip ay ayoko nang magising. Nakakatamad mamulat sa mundo na kulang ang nagtutungo sa 'yo.

Lord... alam kong hindi na magkakabati pa sina Mommy at Daddy pero... ito lang, kahit ito na lang muna, ibigay mo na sa 'kin. Balato mo na lang.

Humagulhol ulit ako sa tuwa habang nakatakip pa ang dalawang kamay ko sa bibig.

I widely open my arms as I am giving a hint to them that I wanted a group hug. At hindi naman nagtagal ay sabay na nila akong niyakap na tatlo. Kahit ang bata na kanina pa naaawa sa amin ay biglang napahagulhol nang magkayakapan na.

Good God, sana buo na kami sa susunod...