Wicked Writers Series 2: Disclaimer [COMPLETED]

Chapter x

Malice's POV.

"Meen! Let's watch the new movie of Ladan! Aaack! I'm so excited to see him on a cinema again," tawag ko sa kaibigang si Meenara. And yes, you read it right, 'Kaibigan' and that's all because of Kole Ladan.

I've been fangirling him for almost a year. And ngayon, senior high school na ako. And those days naaalala ko pa ang unang kita ko sa kaniya noong book-signing ni Lihan dito sa Manila.

"Lihan! I missed you!" Napayakap ako nang mahigpit kay Lihan dahil sa sobrang sayang naramdaman nang maka-uwi na ulit siya rito sa Manila. It's been 3 years since our last physical meet.

"Oo na, I missed you too," halos pabulong na aniya sa huling salita. I just giggled and held his hand para makapasok na kami sa Van namin. He will stay in our house for a month. Para makatipid na rin siya kasi ang bahay nila sa tabi naming ay nabenta na nila, at wala pa naming tumira roon. May nakikita akong pumapasok, pero para maglinis lang.

"So, how's the pre-order going? I heard lot of people bought ha," bungad kong daldal nang makapunta kami sa silid ko. He'll gonna sleep next to my room, the guest room.

He sighed and lay freely on my bed too. " It was going crazy, mas lalo akong naging kilala dahil doon. And guess, I think I'll be having a ninety-thousand followers today. Hindi sa pagmamayabang, pero iba ang hatak ng publishing ng KL. Lalo't kilala na talaga siya," mahabang pahayag niya. "Are you listening?"

"Ay!" napa-ayos ako nang matantong nakangiti na pala ako dahil lang sa narinig ko.

"Patay na patay ka ba sa 'kin. Natutulala ka na," he joked.

I rolled my eyes. "Asa ka! Ginagamit lang naman kita ngayon dahil sa gusto ko ring makita si Ladan," I also joked.

Napakunot ang noo ko sa biglang pag-iba ng mata nito. Merong iniiwasan na niya ang tingin niya bigla sa akin.

"Hoy joke lang! Ito naman!" bawi ko pa.

He just sighed heavily and slowly shook his head.

"So it's the last day of you pre-order, right?" I asked Lihan while we are at the mall, buying some stuffs on a national bookstore.

"Yes-- uy, ito 'yon!" He shouted in happiness suddenly.

Tumingin ako sa kinuha niya. "Psh, a marker? Really?"

"What's wrong? I've been finding these in Bacolod. At wala akong nakita na ganito roon. And as I know this one is the most long lasting marker. Pero... 'di ko alam kung makakatipid ako sa presyo nito, jusko!" He sighed.

I rolled my eyes. "Buy five, ako na ang magbabayad," presinta ko.

"Weh? Nilalagnat ka ba, Mal?" He laughed.

"Magpasalamat ka't kasama mo doon si Mr. Kole-- charot lang!" biglang bawi ko nang makita kong napa-ismid na naman ito.

Habang naghahanap ito ay naglibot din ako sa books section para maghanap ng ibang magagandang istorya nang biglang may tumawag kay Lihan.

"M-mistranger? Kuya? Ikaw nga 'yan!" Dinig kong tili ng isang babae. Napakunot ang noo ko at mas lalong nagtago nang matantong school mates ko ang mga ito. They will be having a hint.

"H-hi." Ramdan ko ang pagiging awkward ni Lihan sa mga ito.

"Can we take a picture po?" The fan asked.

"S-sure." Napatago ako nang makitang sinisilip ako ni Lihan sa parte ko. Baka makita pa nila ako lalo't pati tingin ni Lihan ay sinusundan nila.

'Di pa man sila nakakatapos ay nag-text na ako kay Lihan na sa kainan ko na lang siya hihintayin. Kaya pasimple niyang nilagay ang markers sa basket namin at pasimple ko rin itong kinuha para bayaran nang hindi nakikita ng mga nakatumpok na mga babae.

"Thank you! We are so excited for your book signing po, Kuya!" magiliw pa na aniya ng babae.

"U-uh... sure. Kita -kita na lang tayo doon, okay?

Napa-iling ako nang makabayad na. Hindi niya talaga pinalampas ang libre.

Napatingin ako sa kaniya habang siya ay napakamot sa ulo dahil sa nangyari. Walang kawala na dapat hindi kami magkasabay na lalabas sa Store ay dahil ang mga babae kanina ay pumasok din pala para bumili ng mga kung ano-ano.

Kinabukasan ay naging busy si Paulhan buong araw dahil sa pagtatapos na rin ng pre-order ng libro niya ay pumunta siya mismo sa publishing house ng KL. Gusto ko mang pumunta ay naisip kong magkakaroon naman ako ng chance na bumili ng present para sa kaniya. Para sa pagiging certified published author niya, at ang mas importante ay sinakto sa mismo birthday niya ito.

Nang matapos ay agad na akong umuwi para i-rap at itago ang regalo.

I freely lay on my bed and a suddenly a smile flustered on my face nang mabuksan ko ang Facebook ko.

"Happy 100k followers Mistranger!" A fan greeted Paulhan. Hindi lang pala 90-thousand kun'di 100 agad-agad.

Napa-iling ako at nagbukas din ng sariling accout. Napanganga ako nang makita ang 30 thousand followers ko sa wattpad. Hindi ko 'to inasahan lalo't 'di ako nakakapag-update ng ilang mga araw na.

And there, I eventually laughed because of thir greetings. Hindi ko alam kung dahil ba 'yon sa pagiging inosente nila kung sino ba talaga ako.

"Mal! Hurry!" tawag ni Lihan sa 'kin.

The day came, it's his birthday and book-signing. Ang alam ko ay may nirentang isang kwarto para lang dito. Inaasahan ang daan-daang pupunta. Ang ibang hindi nakasama ay ishi-ship na lang ang orders nila.

"Mal! I have a surprise for you," tawag sa 'kin ni Lihan nang makapasok na kami sa sinabing lugar. Wala pang tao dahil sa mas pinlano talaga naming mauna.

Napakunot ang noo. Bakit ako? Dapat siya nga 'to. "Huh?"

"You have a crush on Mr. Ladan, right? I heard pupunta kasi siya rito... o baka nandito na nga."

Sa sinabi nito ay mas lalo akong na-excite.

Kinakabahan man na baka nandito na siya sa lugar ay nakangiti pa rin ako.

Dahan-dahang binuksan ni Lihan ang pinto at bumungad ang malaking espasyo ng lugar. Ang alam ko naman ay plano ng bilhin ito mismo ni Ladan.

Napanganga ako nang makita ang decorations ng buong lugar. Pinaghandaan talaga.

"Mal, Mr. Adamson." Pagpapakilala ni Lihan sa 'kin kay Ladan. "Mr. Adamson, this is my friend, Malice."

Napakagat ako sa labi ng nilahad niya ang kamay niya sa akin. Agad ko namang tinanggap iyon nang mataranta bigla.

Ang gwapo niya lalo sa personal. Ang bango, tapos mukhang mahal!

Kailangan kitang e-afford Ladan! Talaga!