Wicked Writers Series 2: Disclaimer [COMPLETED]

Chapter ix

Malice's POV.

"Happy twenty thousand followers po, Ate/Kuya PainListed."

I chuckled lightly when I saw the' Kuya' thing on my wattpad wall again. Alam ko namang hindi pa alam ng mga readers ko ang totoong identity ko.

So as a gift to them, the tenth story of mine are now completed.

Epilogue Updated

I smiled genuinely as many of them thanked me.

I stretched and yawn when I saw the time on my clock. Nandito kasi ako ngayon sa paaralan, sa sarili kong kwarto. Hindi ko namalayan na malapit na ang oras ng klase.

I shook my hands nang maramdaman na naman ang pangangalay nito. "Yes, I deserve a rest," saad ko sa sarili.

Ilang minuto ay nagdesisyon na akong bumalik sa silid. Pagkalabas ay agad akong tumungo sa building namin, umikot ang mata ko palibot sa kabuoan nito. Months na lang at tapos na ako sa junior high.

Hindi ko na nga rin namamalayn na sampung istorya na pala ang natapos ko.

"Mal! Do you know the college hot guy nearby our school? He is an aspiring CEO of a publishing house. Kayesha said she wanted to have a published book managed by his company," bungad-daldal sa akin ni Meenara. Always with her high self-esteemed, ewan ko talaga sa babaeng ito. Parang mauubusan ng lalaki, buti na lang hindi jejemon.

I just shrugged and sat on my seat. After three years, kaunti lang ang nag-iba sa pakikitungo ko sa kanila. I don't understand their vibes honestly, parang ibang-iba ako sa kanila.

And yes, Kayesha is also a writer, a friend of Meen who always with her also. Sa sinabi ko noon ay marami na talagang writer dito. Lalo't kakaunti lang naman ang mga estudyante dahil sa sobrang private na rin ng paaralan namin.

And about my family? Ate just gave birth, and that's spread a big issue in our family. Lolo got a big trust issues on Dad, sa kung paano niya na ito mababantayan ang school na ipinamana niya na, dahil daw mismong anak niya hindi niya madisiplina at mabantayan paano pa ang daan-daan na estudyante? But, we are still thankful that lolo didn't fully give up on Dad. Wala rin naman kasi siyang choice kun'di ibigay na lang ng tuluyan kay Dad. Walang may gustong kumuha nito sa ibang kapatid ni daddy dahil sa gusto raw nila ng tahimik at mas payapa na buhay.

And Mom? I don't know if she is seeing someone or any. Dahil sa huli ay nakikita kong wala na rin talaga silang pag-asa ni Dad. They didn't make it up, and it's an another issue.

My three freakin' years are so fucked-up. Kung wala si Lihan ay baka nagbigti na ako sa rami-raming problema ko. Aside from him, my reader are also my strength. Those twenty thousand Penly are my strength.

Lihan are also starting to be known. Akala ko ay mas gusto niyang ng tahimik din katulad ko.

He got a lot of followers more than me. At kahit hindi niya man sabihin ay gusto niyang kumita sa pagsusulat. Ang sabi niya ay gusto na niyang mag-send ng mga manuscript sa kung saan-saang publishing house kaso raw ay hindi pa siya gaano ka confident. Pero para sa akin, he is so good, period.

"Malice! Let's go out," yaya sa akin ni Meen. I looked on my watch nang makitang maaga kaming iniwan ng last subject namin. And that's what I need, rest.

"Arcade? Movies?" tanong naman Kayesha.

Napa-isip ako dahil doon. I never tried it after a years.

I smirked as an incredible idea entered on my mind. Yes, I need physical rest. I deserve a new dresses... and books.

I smiled. "Sure," sagot ko at tuwa naman ang bumalot sa kanila. Ang alam ko ay bilang lang kung pumayag ako sa kanila.

"Here! Here! This is Kole Ladan, isa siya sa mga kasama sa bagong pelikula na pinapalabas ngayon!" That's Joice, and I am shocked when I heard her scream for the first time. I thought she is like a santo.

Kakatapos lang din namin mag-shopping at bigla nilang naisipang pumunta muna sa sinehan bago pumunta ng arcade or para kumain.

"Yes, it's him!" sagot naman ni Meen at bumaling sa akin. "That's the one who I talked to you about earlier." Kumunot ang noo ko sinabi nito kaya napatingin ako sa poster na itinuro nila. "Pogi 'di ba?" dagdag pa nito.

Napalaki ang mata ko dahil sa biglaang pagkahanga. He is also an actor, so he is so talented, such a type. Ang right! He is pogi! I admit.

"Tara, panoorin natin," biglaan kong pagyaya sa kanila. Gulat man ang nasagot ay agad naman ang mga itong pumayag. As I am so happy today, ako na nagpresinta na magbayad para sa aming apat. But Meen insisted that she'll be the one who will buy the food, lalo't sabi naman niyang treat niya ngayon.

Smile flustered on my face until the movie started. Ngayon ko kang nalaman na he us just a third year college, and that's when I am starting to adore him more. And that mindset of being a publishing CEO is rare... for a young aged guy.

"Hey Mal," tawag sa 'kin ni Meen.

Napa-iling akong tumingin sa kanila habang nakangiti pa rin talaga. "Huh," I asked innocently.

"You look in-love, love at first sight ba 'yan," tukso naman ni Kayesha.

I chuckled and shook my head. "Let's eat instead," pag-iba ko sa usapan.

"Ganda mo pala kapag nakangiti e," Joice uterred at sumabay na lang sila sa paglalakad para kumain.

Sa mga oras na 'yon ay mas nakilala ko pa ang isang Kole Ladan. He is really so talented. He also started writing when he was in elementary also. Nakikita kong mahal na mahal niya talaga ang pagsusulat lalo't nais niyang mabigyan ng pagkakataon ang mga manunulat na hindi gaano kilala na maging libro ang kanilang mga akda.

And also that day... I adored him. For being such a fair person. Nabihag man ako ng physical na anyo niya ay mas nangibabaw pala ang pag-uugali niya. He is something worth it.

A grace from above, a dream saviour of every underrated writer. He is the future of them...