Wicked Writers Series 2: Disclaimer [COMPLETED]

Chapter xxxi

Ladan's POV.

"Sir? Any information? We are finding her for 2 damn weeks! Tapos wala pa rin?" I angirly shouted over the telephone. I am talking to the police who is now handling on Malice's lost. We've finding her for almost two weeks simula noong incident.

"I-I'm sorry s-sir... her closes relatives didn't pick up our calls-"

"Then find some way to let them know that we are finding her! Goddamn!" I frustratedly said.

"Y-yes sir, we will-"

I didn't finish the call and end it suddenly. Ayoko na marinig ang mga pangako nila. Hindi ko na alam kung saan ko hahanapin si Malice. She deactivated all her accounts!

"S-she will be fine, Kole," sulpot naman na sabi ni Zhariah na nasa harapan ko. She is laying here on a hospital bed.

Tumango lang ako dito na hindi siya tinitignan sa mata. Kriel is also in the same hospital with me and Zhari are, he is in comma until now. Pero kahit kailan ay hindi ko siya dinalaw. Mom and Dad did.

I lay my back on a sofa. Napahilamos ako sa mukha nang maisip ang mga nangyari. I can't forgive Kriel. Dahil sa kaniya lahat nangyari ito. Why I got shot on my thigh, Zhari is still in a medication and Malice is missing! Oh, isama mo pa 'yong dinamay niyang lalaki na namatay. He has no mercy at all. Hindi na niya naisip ang magiging pangyayari sa mga pinaggagawa niya.

"K-kole... parang gusto ko ng mangga," biglang sambit ni Zhari.

Takang tinignan ko ito. "B-bakit ako?" Turo ko sa sarili ko.

"You have the contact outside. Call them," utos nito.

"Argh!" I sighed in frustration. "Nasa kwarto ko 'yong cellphone ko!"

"E, 'di kunin mo!" biglaang sigaw nito.

Napalaking mata ko ito tinignan.

She gave me a glare. "Go!"

Sa sinabi ay agad akong napasakay sa wheel chair ko at lumabas na para pumunta sa kabilang kwarto ko. I am so done with that girl. Ilang araw ng may hinihingi, at ang ra-random pa ha.

Nang makapasok ay agad kong denial ang mumero ng personal driver ko.

"Manong? Can you buy me a Mango? Sa tindahan sa labas-labas, Manong, baka meron-"

"Kole! 'Yong hilaw ha! Saka bilisan mo kamo!" sigaw ni Zhari sa isang room call.

Napapikit ako nang mariin at bumalik pabalik sa kinakausap. "Hilaw raw, Manong. At pakibilisan."

"Yes sir. I will."

"And uh- hihintayin kita sa labas ng kwarto ko. Tawagan mo muna ako kung paparating ka na," pahabol na habilin ko pa rito.

"Noted sir," he answered then I cut off the call.

Tamad akong humilata muna sa kama at nagpahinga. I was contacting all the police here in our City. At ni isa ay wala pa ring makakapagturo kung nasaan na si Malice. Even Paulhan doesn't response at me anymore.

Ang alam ko ay pati 'yong pamilya ni Malice ay hinahanap na siya ngayon. Hindi ito nagpaalam sa kanila at tanging mga sulat kamay lamang ni Malice ang inihabilin sa mga ito.

It was said na huwag na raw hanapin muna si Malice at hayaang magpahinga muna. Ang sabi pa roon ay nasa mabuting kamay naman siya. But even it has a letter, gusto ko pa ring alamin na kung nasaan siya. Kahit takang-taka ako kung bakit ganoon ang inasta niya nang mga panahon na 'yon.

I sighed. Inamin naman ni Zhari na walang kinalaman si Malice sa nangyari sa kaniya... pero kay Kriel meron.

Malice is the reason why Kriel is in comma. Nasa masilang bahagi ng katawan ang saksak na binigay ni Malice kay Kriel gamit ang sarili kong palaso noong mga raw na 'yon.

"Ma'am... we see and analyze your report, ma'am." Dinig na dinig ko ang nagsasalita na galing sa kwarto ni Zhari. Sira pala ang room call niya.

"Hmm?" I heard Zhari just hummed as an answer.

"M-mom... you are pregnant," biglang ani ng doctor sa kaniya.

Nawala ang pagkakunot ng noo ko at napa-isip. Paano mabubuntis si Zhari e' we always used protection at isa pa, ako lang ang nakatalik niya. Ako lang kahit kailan. Ako ang una niya simula noon. Pero noong nakipaghiwalay ako sa kaniya at inaakala ng lahat na liniligawan ko pa lang. 'Yon ang mga panahong nakilala ko na si Malice. Pero nang malamang gusto rin siya ni Kriel ay kinalimutan ko na lang ang nararamdaman ko.

"Pardon me? Doc..."

"Yes, Miss Lachica. You heard it right. You are pregnant for almost two months now, Miss. Congratulations," bati ng doctor. "Uhm, excuse my self Miss," paalam naman agad ng Doctor.

Hanggang sa bumukas na ang pinto ay 'di ko na muling narinig na magsalita si Zhari.

"Ha!" Zhari suddenly shouted. "Mother. Fucking. How?" sigaw nito.

Nakatulala kong sinagot ang tawag ni Manong . Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayong araw, kung totoong akin man iyon ay kailangan kong isuko ang mga gusto ko para sa totoong napanalunan ko.

I love kids. I loved Zhari. And I don't know how to react right now.

"Sir, nasa labas na ho ako ng kwarto n'yo. Ilalagay ko lang ba dito?" tanong nito sa kabilang call.

"Hmm." I hummed and nod as an answer. Aga na akong lumabas habang tulak ang sariling wheel chair at kinuha ang mga manggang pinambili ni Zhari.

Nang pumasok ay walang gana ko itong tinignan habang siya naman ay nakabusangot.

"Kain na..." yaya ko rito.

"Ayoko! Ayoko na niyan."

"Akala ko ba naglilihi ka dito." Napalaki ang mata nito sa nasabi ko.

"H-huh?" takang tanong nito.

"Alam ko na, Zhari. Kaya h'wag ka nang magkunwari. Sira ang room call mo," I coldly said.

"H-huh?" Biglang nanlambot ang boses nito. "Eh? May plano ka ba? Ayos lang naman kung mas pipiliin mo si Malice e-"

"No, I have a responsible on Malice but I have more on you." Sa sinabi ko ay agad naming napaluha ito.

"I-I thought... you clearly lose you feelings for me."

"I did. Pero napaisip ako. Hindi ko inaasahan na mangyayari ito, pero alam kong possible rin. You are one of my most trusted person, Zhari."

"So... you'll accept me and this little one?" aniya at tumingin sa tiyan nito.

Nakangiting tumango ako. "Oo, I am young for this but I promise to be a good one for this little one. Kaya magpagaling ka na."

"Y-yes... can you give me a hug?" parang batang saad nito.

Walang sabi ay hinagkan ko na ito.

With Zhari's embrace, I realise that me and Malice are not meant for each other. We are so flawed to be work in. Pero aalagaan ko pa rin si Malice, poprotektahan ko siya katulad ng ginawa niya sa 'kin at sa magiging pamilya ko. Alam kong pagkatapos nito ay maraming isyu. Pero sinisiguro kong sa ngayon ag worth it na 'to.

Kahit mawalan pa ako ng trabaho sa showbiz ay hindi ko iniisip 'yon. As long na nasa akin ang kompanyang ipinamana ni daddy ay masaya ako at kuntento.

I gently carressed Zhari's hair.

"This will be worth it, I promise."