winter🍁malik [tamamlandı]

2.

Biraz daha böyle kalırsam mutsuzluktan ölecektim.

İçim ölmüştü resmen, hiçbir şey yapmak gelmiyordu içimden. Günlerim o kadar belirsiz geçiyordu ki bir saat sonra ne olacağı belli değildi.

Shawn bazen gözlerime baktığında barışacağımızı düşünüp umutlanıyordum. Ama sonra gözlerini hemen çeviriyordu, benden nefret ettiğini gözüme sokmak istercesine bakıyordu.

Annem ve babam dışarı çıktığı için sonunda abimle tek kalabilmiştik.

Benim evde tek olduğumu bilmiyordu. Bilse hemen giderdi. Fakat ben artık dayanamıyordum. Artık açık açık konuşmak zorundaydık.

Koltuktan kalktım ve koridoru geçip onun odasına yöneldim. Kapıyı birkaç kez çaldıktan sonra hemen açtım.

"Çık dışarı." dedi beni görür görmez.

"Konuşacağız." Bu sefer bende onun kadar kendimden emindim.

"Defol git dedim sana."

"Gitmiyorum. Konuşacağız."

Şaşkınlıkla bana baktı. "Bir de yüzsüz gibi bağırıyor musun?"

Sinirlenip ayağa kalktığında gözüm kararmış gibiydi. Ama bilmediği bir şey vardı ki benim de dayanma sınırım çoktan aşılmıştı.

Dişlerimi sıkıp onu dinlemeye devam ederken zar zor yutkundum.

"Çık git bak elimden bir kaza çıkmasın."

"Yeter!" Neredeyse çığlık atarak onun üstüne yürüdüm. "Yeter artık! Yeter, bende insanım tamam mı?! Sanki cinayet işlememişim gibi beni suçlayamazsın!"

O şoka girmiş bana bakarken masasının üstünde bulduğum ne varsa kaldırıp duvara attım. "Bıktım artık. Ne yaptım ben sana ya?"

Aylardır susuyordum ve hep içime atıyordum. Kimse beni anlamıyordu, ne düşündüğümü ne istediğimi kimse sormuyordu ve yargılanan sadece bendim. Uzun zamandır çok yalnız kalmıştım, bıktım artık.

"Summer dur!"

Shawn elimdekileri almaya çalışırken sertçe onu ittim. "Çekil!"

"Lan dursana."

Beni bileklerimden yakaladı ve sarstı.

"Kendine gel. Bırak şunları."

"Ben sana ne yaptım? Neden beni böyle  cezalandırıyorsun? Bana düşmanınmışım gibi bakıyorsun, ya konuşmuyorsun bile."

"Sen benim arkamdan iş çevirdin. Bana yalan söyledin."

"Benim hiçbir suçum yoktu."

Ağlayarak yatağına oturdum ve başımı eğdim. "Ben kötü bir şey yapmadım. Hepsi onun yüzündendi."

Shawn sandalyeyi alıp karşıma çekti ve oturdu. "Hani sende istemiştin?"

"Evet.."

"Düzgün anlat."

"Zayn..Zayn beni yıllardır seviyormuş."

Shawn bunu duyduğu an burnundan solumaya başladı. Sabırlı olmak için dişlerini sıktı ama ben artık bir şey saklamayacaktım. Zaten bundan daha kötü ne olabilirdi?

Gözlerimi silip devam ettim. "Karar vermiş ve bana açıldı. Yılbaşından önceydi, yani uzun zaman oldu."

"Ee?!"

"Ben de ona böyle bir şeyin olmayacağını, istemediğimi söyledim. Sonra da bir daha konuşmadık. Bana gideceğini söylediğinde gitmesini istemedim, tekrar konuştuk ve anlaştık."