winter🍁malik [tamamlandı]

19.

Zayn'e güvenip güvenmeme konusunda hep kararsızdım. Aslında bu benden kaynaklıydı, ben kendimden ne kadar emindim bilmiyordum.

Fakat şimdi ondan başka kimseye bu kadar güvenemeyeceğimi anlamıştım.

En kötü anımda bile elimi bir saniye olsun bırakmamıştı.

Omuzumdaki elini sıktım ve ona bakıp gülümsedim.

Parmaklarımı saçlarımdan geçirdim ve telaşla nefes alıp verdim. Saçlarım omuzlarıma kadar uzamıştı ve ben artık daha az korkuyordum.

Öyle kötü günler yaşamıştım ki bazen kabuslarıma bile giriyordu. Ama sonunda gelmiştik işte..

Parmağımdaki yüzüğe bakarken Zayn elimi tutup sıktı. 

Tedaviden yedi sekiz ay sonra biraz daha iyileşme görülmüştü ve az çok normal hayata dönebilmiştim, yani sadece evde çıkacak duruma geldiğimde Zayn ile evlenmiştim. Üç aydır evliydik ve benim her günüm ilaçlar, doktorlar ve tembihlerle geçiyordu.

"Sıramız geldi, hadi."

Zayn ile kalktık ve doktorun odasına girdik.

Artık tamamen iyileşip iyileşmediğim bu sabah olduğum teste bağlıydı ve ben heyecanla sonucu bekliyordum. Aslında kendimi iyi hissediyordum, uzun zamandır ağrılarım da yoktu ama belli olmazdı.

"Sonuçların açıklandı Summer,"

"Evet?"

"Bitti, kurtuldun."

Ağzımdan çıkan sevinç nidasıyla Zayn'e sarıldım ve sonra doktoruma yapıştım neredeyse.

Mutluluktan ağlama başlamıştım. Kendimi her türlü sonuca hazırlamıştım ama umudumu en azda tutmuştum çünkü hayalkırıklığına uğramaktan korkuyordum.

"Bitti sevgilim."

Zayn bana sarıldıktan sonra ayrıldık.

"Size de çok teşekkür ederim." dedim doktoruma.

"İlaçlarına bir süre daha devam etmelisin. Ayda bir test vermen gerekiyor."

Hızla başımı salladım ve ona binlerce kez teşekkür ettim.

Biraz daha konuştuktan sonra sonunda çıkabilmiştik buradan. Zayn ile birbirimize bakıp gülüyorduk sürekli.

Benim aklımda bir sürü şey vardı şu anda. Bir buçuk senedir bununla savaşıyordum ve hem ağlayıp hem gülmek, günlerce uyumak bir yandan da sabaha kadar gezmek istiyordum.

"Summer?"

Zayn nasıl olduğumu sormak için bana baktı.

"Annemlere de haber verelim Zayn."

Gülümsedi. "Olur. Taksiye binip gidelim hadi."

"Hayır, yürüyelim biraz."

"Tamam."

Kolunu omuzuma sardı ve ben derin derin nefesler aldım.

"Summer, baksana sen bana."

Omuzumdan tutup beni kendine çevirdi.

"Neyin var senin Summer? Ne oldu? Bak bitti, kurtuldun artık. Yüzün gülsün biraz."

Yanağımı okşayıp bana umutlu gözlerle baktığında ben yine göz yaşlarımı tutamamıştım.

"Korkuyorum."

Başımı göğsüne doğru eğip kollarımı karnına sardım.

"Bundan sonra ne yapacağımı da bilmiyorum. Hastalıkla yaşamaya alıştım, şimdi nasıl normale döneceğim?"