winter🍁malik [tamamlandı]

29.

Düşünmemeye çalıştıkça daha da stresleniyordum. Masa lambamın altında dersimi çalışmaya çalışırken kalbimin çarpıntısı beni sağır etmek üzereydi.

Dolan gözlerimi sildim ve kalemimi tutup kitaba bastırdım. Kendimi bırakıp kesik kesik ağlamaya başlamışken ellerimi karnıma koydum.

Ben bebek sahibi olacağım için çok mutluydum. Fakat içim endişe doluydu. Bütün hayatımız değişecekti. Ben kendimi bir bebeğe bakacak güçte hissetmiyordum.

Ağlamayı kesip peçeteyle gözlerimi sildikten sonra ayağa kalktım.

Zayn'e hale söylememiştim.

Odadan çıkıp koridoru geçtiğimde salonda koltuğa uzanmış televizyon izliyordu. Yaklaştıkça beni gördü ve gülümsedi.

"Bitti mi dersin?"

Başımı sallayarak dibine girdim ve kucağına sokuldum. Ona sıkıca sarılıp başımı boynuna yaslarken sıcacık olmuştum.

Beni sarıp sarmadığında sıcaklığı içime işlemişti.

"Uykun mu geldi?"

Başımı iki yana salladım.

"Yoruldun mu?"

"Hayır."

"Neyin var o zaman?" diye sordu ve yanağımdan öptü.

Nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum. Kucağından kalkıp yanına oturdum. Ellerini tutup sıktığımda telaşlandı ve doğruldu.

"Ne oluyor Summer?"

"Ben.."

Elini bırakmadan karnıma koydum. Anlamıştı galiba ama ne yapacağını bilemiyordu. "Hamileyim."

Anında gözleri doldu kocaman gülümsedi.

"Summer?! Ciddi misin?!"

Ben de gülümseyerek başımı salladım. Hemen beni kendine çekip sarıldı. Öyle sıkı sarıldı ki nefes alamamıştım.

"Seni seviyorum, seni çok seviyorum."

Yüzümün her noktasını öptüğünde onun bu mutluluğu benim endişelerimi yok etmişti.

"İnanamıyorum Summer. Çok teşekkür ederim sevgilim. Bebeğimiz olacak.."

Ben oturduğum yerde ağlamaya başlarken dizlerinin üstüne çöküp ellerimi tutmaya devam etti.

"Summer?"

"Gerçekten mutlu oldun mu?" Çatallayan sesimle zar zor konuşmuştum.

Şokunu atlatmayı başardığında yüzümün halini anlamaya çalıştı.

"Summer..Sen niye ağlıyorsun?"

"Zayn ben çok korkuyorum."

"Niye?"

Ellerimi tutup sardı ve gözlerimin içine bakarak benimle konuşuyordu. Yüzümü sevdi, yanaklarımı okşarken çok endişelenmişti.

"Zayn, sence biz iyi birer anne baba olabilir miyiz?"

Burukça gülümsedi ve elini omuzuma koyup kendime çekti. "Sevgilim."

Sırtımı sıvazlayıp ben ağlamayı bitirine kadar bekledi. "Summer biz çok güzel bir aile olacağız. Korkmana gerek yok."

Birkaç dakika hiç konuşmadan boynuna yaslanıp kalakaldım.

Endişelendiğim bir sürü şey vardı ama Zayn'in mutluluğu beni rahatlatmaya yetiyordu.