winter🍁malik [tamamlandı]

13.

Sabah babamla hastaneye gidip  döndüğümden beri uyuyordum. İlaçlar ve tedaviler beni fazlasıyla yıpratıyordu. Sanki kanım çekilmişti ve hareket edecek gücüm kalmamıştı.

Yavaşça yatakta döndüm ve kalktım. Uyumak istemiyordum. Belki biraz kitap okurdum veya televizyon izlerdim.

Fakat şu an önce ayılmam gerekiyordu.

Yüzümü yıkadıktan sonra salona indim ve mutfağa geçtim. Dolaptan su alıp içerken annem mutfakta yemek yapıyordu.

"Uyanmışsın Summer..Bende yanına gelecektim."

"Şimdi kalktım anne."

Gözlerimi ovuşturdum ve suyumu içip mutfak masasına oturup annemi izledim.

"Babam gitti mi işe?"

"Evet, seni bıraktıktan sonra gitti."

Başımı salladım ve tırnaklarımla oynarken annem heyecanla karşımdaki sandalyeyi çekip oturdu. Telaşla ona baktım.

"Ne oldu?"

"Summer, sen bilirsin, abinin nesi var?"

Kızarmamak için dua ederken söyleyebileceğim yalanları düşündüm.

"Nasıl nesi var?"

"Kızım anla işte, bir değişiklik var abinde."

"Bilmem."

Yalan söylerken sesim titrerdi ve anlamıştı.

"Doğru söyle."

"Ya anne ben nerden bileyim?! Bekçisi değilim onun!"

Sinirle sandalyemi itip kalktım ve odama geri çıktım.

Kendimi yatağa atar atmaz düşünmeye başladım.

Niyeyse durup dururken sinirlenmiştim.

Abimle çok konuşmuyorduk, Zayn ile en son mesajlaştığımızdan beri iki haftadır bana yazmamıştı.

Aslında onu sürekli reddeden bendim ama yine de yazabilirdi.

Telefonumu aldım ve mesajlar kısmından sohbetimize baktım. En son gece ikide aktifmiş.

Kuşkuyla telefonunu kapattım ve saçlarımı düzelttim.

Onunla konuşmaya ihtiyacım vardı. Ondan nefret ediyorum ama onun ilgisine ihtiyacım vardı. Gerçekten saçmalıyordum ama elimde değildi.

Ağlama dürtümle beraber yalnızlığım daha çok kendini belli etmişti.

Jessica ve Louis yeni başlayacakları okulun heyecanındaydılar. Eğer iyileşebilseydim ben de Louis ile aynı okula gidecektim ama şimdi sadece onları izleyecektim.

+

Salonda oturmuş çilekli yoğurdumu yerken hiç gözümü kırpmadan film izliyordum.

Tabağımı bitirmek üzereyken Shawn merdivenlerden indi ve bana bakmadan mutfağa girdi. Ama onu gördüğüm kadarıyla  keyifsizdi.

Ve arkamdan geçerkenki sigara kokusu da midemi bulandırmıştı.

Kaşlarımı çatarak ne yaptığını izledim bir süre. Su içti, dolaptan bir şeyler bakındı ama bulamadığı için geri kapattı.

Salona tekrar girince göz göze geldik.

"Annemler dışarı çıktı. Evde kimse yok."

"İyi. Sordum mu?"

Tam bir ergen gibi davranmasına gülsem mi ağlasam mı bilemedim.

Köşemde duran tekli koltuğa oturdu ve bacaklarını sehpaya uzatarak telefonuyla oynamaya başladı.