Zombi Günlükleri

- Bölüm 16 - / Merkezi Üs

(Tom' un Gözünden )

Laboratuvara giderken etrafı biraz inceledim. Daha çok merkezde ki kıdemli kişilerin ailelerinin barındırıldığı geri dönüş adına yapılmış bir merkezdi. Dışarıda ki milyonlarca, trilyonlarca masum insan ölmüş, sadece işe yarayan insanların aileleri mi yaşayacaktı ? Bu çok büyük bir adaletsizlikti. Ve bizim suçumuzdu. O kadar insanın, kadınların, çocukların hatta bebeklerin ölümü benim yüzümden olmuştu. Başarabilirdik geri çevirmeliydik.

Etrafa bakınmaya devam ettim. Edd' in bana verdiği kart ile özel bölüme giriş yaptım. Beni şuanda asıl ilgilendiren kısım burasıydı. Elimden gelenin fazlasını burada yapacak dünyamızı eski haline getirecektim. Biraz ilerledikten sonra bir kaç kapı gördüm. Üzerinde tehlike ( Danger! ) yazan bir kapı vardı. Durmadım kartı okuttum ve içeri girdim. Çeşitli büyük kapsüllerin içerisinde zombiler vardı. Suya benzer değişik bir sıvının içerisindeydiler. Bu sıvı beyinlerini uyuşturmuş olmalıydı. Muhtemelen tedavi bunlar üzerinde denenmişti. Aklıma geri döndürmek geldi. Acaba bir zombiyi tekrar insan yapabilir miydik ? Düşünceme dalmış öylece zombilerin halsiz, yarı uykulu hallerini izlerken bir el omzumdan tuttu. Bir anlık korku ve endişeyle eli tuttuğum gibi arkamı dönüp, karşımdakinin boynuna sarıldım. O sırada

" Hey hey hey sakin ol dostum. Benim Edd. " dedi.

Gözlerine baktığımda oldukça rahattı. Biraz önce boynuna sarılmıştım ama kılı kıpırdamamıştı. Sessizce yaklaşmasına anlam veremeden aklımda ki soruyu ona yönelttim.

" Dönüşmüş bir insanı geri getirebilme şansımız var mı ? "

Edd cevapladı;

" Senden beklediğim bir soruydu doğrusu. Ne yazık ki çok denedim. Bu denekler onun içindi ama başarılı bir sonuç alamadım. Şuanda öylesine bekletiyorum. İleride belki işimize yarayabilirler. Gel benimle sonuçları göstereyim. Tedavi içinde sensiz gelebildiğim noktaya da bir an önce bakmış oluruz. "

Beklediğim bir cevaptı, yine de diğer cevabı alacağıma dair ufak bir umudum vardı ama Edd' in söyledikleri benim için yeterliydi. Tedaviyi bulabilirsek belki geri getirebilirdik. İnsanları kurtarabilirdik.

Edd' in arkasından laboratuvara doğru ilerledim. Bilgisayar ortamında bir kaç formüle baktıktan sonra ofisine geçip dosyaları daha ayrıntılı inceledim. Laboratuvara girdiğimizde etkilendiğimi söyleyebilirim. Gerçekten son derece iyi bir ortam hazırlanmış her türlü teknolojik, biyolojik ve genetik ekipman sağlanmıştı. Bize sadece tedaviyi üretmek kalıyordu. Promicin..

Bir süre dosyalar, yapılan deneyler ve araştırmalara baktıktan sonra Edd yanıma gelip küçük kızım ve eşimin neredeyse burada olacaklarını söyledi. Bir hızla Alina ve Sam' e haber verdim. Daha sonra onları karşılamak için kapıya yöneldim. Edd' in bana teşekkür için verdiği ufak bir çikolata sayesinde küçük kızım Nadia' ya belki de bundan sonra yiyemeyeceği bir şeyi son kez yemesi için bir fırsatı olacaktı. Aynı zamanda bu onu güzel karşılamam içinde iyi olmuştu. Sam ve Alina' da hemen yanıma geldiler. Alina' dan ziyade Sam' de çok heyecanlıydı. Ne de olsa onunda ufak kardeşi ve en yakın arkadaşı buraya geliyordu. Hava kararmak üzereydi. Alina' nın bir anda Edd' e dönerek " Elena' yı buldunuz mu? " Diye sorması içimde bir kuşku uyandırmıştı. Kızım ve eşimi düşünürken Elana' yı unutmuştum. Neyse ki Edd' in söyledikleri içimde ki bir anlık yangına su dökmüştü.

" Elena' lar için yolladığım birlik onları bulmuş. Fakat saatin oldukça geç olması ve buraya biraz uzak olmaları nedeniyle bugün yola çıkmak yerine sabah yola çıkmalarının daha güvenli olacağını düşündük. Güvenliğini sağladıkları bir evde bu geceyi geçirecekler. Merak etmeyin. "