- Bölüm 9 - / Farklı İnsanlar

1.6K 91 6
                                    

Alina' yla yakınlaştığımız gecenin sabahında açtım gözlerimi. Şu berbat dünyada kalbimin yeniden attığını, yeniden yaşadığımı hissettiğim o gece. O gece çok şey değişmişti. Ben değiştim, düşüncelerim değişti, kendime olan güvenim değişti, dünya değişmişti benim için. Beni seviyordu. Artık yaşamak için daha fazla sebebim vardı. Etrafı seyrettiğim düşünceli bakışlarımın yanında Alina' nın " Günaydın " demesi tüm dikkatimi gözlerine çekmişti. Hayatımın son zamanlarında ki en güzel " Günaydın " ımdı belki de. Hafif bir gülümsemeyle " Günaydın " dedim.

Güvenli ev bulmamız gereken bir güne başlamıştık. Hep birlikte kahvaltı ediyorduk. Eski günlerde ki gibi kimsenin dışarıyı umursamadığı anı yaşadığı bir kahvaltı herkese iyi gelmişti. Evden ayrılmak üzere hazırlıklarımızı yaparken dışarıdan bir çığlık sesi duyuldu. İnce tiz bir kıza ait çığlık sesi. Çaresizce " Yardım edin " diye bağırıyordu. Hepimiz cama toplanmıştık. Karşı binanın bir köşesine sıkışmış 5 6 zombi üzerine doğru geliyordu. Silahlarımızı aldığımız gibi Dean, Tom ve ben dışarıya atıldık. Bir hızla kıza doğru koştuk. Zombileri öldürmek zor olmamıştı ama silah sesleri bulunduğumuz yere çoktan yankılanmıştı. Kız göz yaşlarıyla " Teşekkür ederim. " diye sayıklayarak tekrar ediyordu. Dean ve ben koluna girdik. Kıza " Acele etmeliyiz " diyerek eve doğru yöneldik. Hızlı bir şekilde eve geçtik. Silah sesi sokağı zombi doldurmaya yetmişti. Çıkmak için biraz beklememiz gerekecekti. Önce soluklanmasına kendine gelmesine izin verdik ama nereden geldiğini, adını öğrenmemiz ve bir kaç sorumuza cevap almamız gerekiyordu. Konuşmaya başladık.

Adı " Kate " miş 18 yaşında abisinin liderlik yaptığı bir grupla birlikteymiş. Bize kaybolduğunu ve zombilerden kaçarken buraya geldiğini söyledi. Hayatını kurtardığımız için teşekkür etti. Abisi ve grubu bir çiftlik evinde yaşıyormuş. Eğer onunla gidersek bizi de aralarına alabileceklerini ne kadar fazla olursak o kadar güvende olabileceğimizi söyledi. Çiftlik evinde Kate ile birlikte 5 kişilermiş. Aklımdan geçen onca şeyle birlikte kendimi başka bir odaya attım. Güvende tutmam gereken bir çok kişi vardı ve Kate bütün planlarımızı değiştirmişti. Onu abisine götürmemiz gerekiyordu. Bizde onlara katılmalı mıydık? Bizi nasıl karşılarlardı? Abisi nasıl biriydi? Bütün bu düşüncelerden sorulardan kendimi alamıyordum. İstediğimiz gibi bir çiftlik evi bulmuştuk ama bizim için yeteri kadar güvenli miydi? Toplandık. Hep birlikte bu konuyu tartışmak bizim için en doğrusuydu. Tom ve Amanda kendi yolumuza gitmemiz fikrindeydi. Ben, Dean ve kızlar çiftlik evine bakmaktan yanaydık. Sonunda bir karara vardık. Hep birlikte çiftlik evine gidecek Kate' i bırakıp ne yapacağımıza orda karar verecektik. Sokağın sakinleşmesini bekleyip hazırlanıp yola çıkacaktık.

Silah sesi sonucu bulunduğumuz sokağa doluşan zombiler azda olsa dağılmışlardı. Hızlı bir şekilde hareket edersek arabalarımıza binip çiftlik evine doğru yola çıkabilirdik. Hazırlıklarımız bittikten sonra dikkatli adımlarla arabalarımıza doğru bulunduğumuz evi terk ettik. Arabalarımıza güvenli bir şekilde ulaştıktan sonra hemen binip yola çıktık. Kate öndeki arabada bizi çiftlik evine doğru yönlendiriyordu. İçimde yaptığımızın doğru olduğuna dair bir his vardı. Yine de dikkatli olmalıydık.

Uzun ve sorunsuz bir yolculuğun ardından çiftlik evine yaklaşmıştık. Akşam olmuş hava kararmaya başlamıştı. Çiftlik evinin kapı girişine doğru uzun ve güvenli bir yoldan geçtik. Etrafta hiç zombi yoktu. Çiftlik evinin etrafı bahçenin boyutu genişliğinde sağlam demir tellerle çevriliydi. Kapıya doğru giderken bir ateş sesi duyduk. Arabamızın tekeri patlamıştı. Dean direksiyonu bir sağa bir sola kıvırırken frene basmasıyla bir ağaca hafif bir şekilde tosladık. Tom arkada direksiyonu kıvırıp silahını alıp yanımıza doğru koştu. Kimseye bir şey olmamıştı. Arabadan silahlarımızla beraber indik. Çiftlik evinin tepesinde bir nişancı vardı. 3 kişide bize doğru ellerinde silahlarla geliyordu. Kate öne atıldı. " Abi benim " dedi. Kapılar bir anda açıldı. Kate' in abisi koşarak Kate' e sarıldı. Diğer 2 kişi Kate' in abisinin el işareti sonucu silahlarını indirdiler. Kate abisine bir şeyler fısıldadı. Abisi bize doğru yönelerek,

" Merhaba benim adım Stefan tanışmamız pek iyi olmadı ama bu zamanda kimseye güvenemeyiz. Kate' in söylediklerine göre hayatını kurtarmışsınız. Eğer onun size bir can borcu varsa benimde vardır. Bugün sizi konuk edelim güzel bir şekilde dinlenin önce bir akşam yemeği yer detayları sonra konuşuruz. " dedi.

Tom büyük bir soğuk kanlılık ile öne çıkarak bu saatte gidebileceğimiz güvenli bir yer yok diyerek teklifi kabul etti. Arabamızda fazla hasar yoktu önce çiftlik evinin önüne çektik. Sonra içeriye doğru ilerlemeye başladık. Çocuklar silah sesinin ve olanların etkisinden çoktan çıkmış yeşilliklerde koşturmaya başlamışlardı. Hep birlikte içeriye geçtik. Önce tanışmaya başladık. Herkes kendinden bir kaç parça söz ediyor ismini söylüyordu. Kate ile beraber 20 yaşlarında bir kız daha vardı. Claire sarışın, kısa boylu, tatlı bir kız. Onun yanında 18 yaşında esmer, kısa saçlı, küpeli biraz zenciye kaçık kısa boylu Sawyer adında bir genç vardı. Nişancı olarak bize ateş eden ise yapılı yetişkin Bobby adında bir adamdı. Son olarak Stefan kumral, uzun, mavi gözlü 24 yaşlarında kalıplı ve yakışıklı biriydi.

Herkes kendinden biraz söz ettikten sonra yemek hazırlanmış hep birlikte oturulmuştu. Güzel kalabalık bir şekilde akşam yemeği yendi. Yemekten sonra hep birlikte oturduk. İlk önce Kate' i nasıl bulduğumuzu başımıza gelenleri teker teker anlattık. Stefan ve grubu gayet iyi insanlara benziyorlardı. Arabamızın tekerini kaybettiğimiz silahlı bir tanışmamız olsa da bizden defalarca özür dilemiş telafi etmek için uğraşmışlardı. Saat geç olduktan sonra Stefan

" Burada bizimle kalabilirsiniz. Artık sizin gibi iyi insanlar bulmak çok zor. Çiftlik evi yeterince büyük hepimize yetecek yerimiz var. Şimdi dinlenin güzel bir uyku çekin yarın ayrıntılı konuşuruz. " dedi.

Tom ve ben teşekkür edip aramızda bu teklifi tartışacağımızı söyledik. Stefan hafif bir gülümsemeyle

" Size odalarınızı göstereyim. " dedi.

Elena ve Alina Dean, ben ve Ted son olarak Tom, Amanda ve Nadia aynı odalarda kalacaktık. Herkes odalarına ayrıldı. Ted uyuduktan sonra Dean ile olanları ve ne yapacağımızı biraz konuştuktan sonra yataklarımıza yattık. Belki de bizim için yeni bir başlangıç olacaktı. Stefan ve grubuna güvenebileceğimizi düşünüyordum. Gözlerimi kapattım ve yeni bir gün, yeni bir başlangıç için uykuya daldım. 

######
Biraz geç oldu. Yorumlanırınızı bekliyorum. Teşekkürler.

Zombi GünlükleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin