Zombi Günlükleri

- Bölüm 7 - / Hazırlık

Sevdiğim kızı, ailesini ve arkadaşımı kurtarmıştım. Hava kararmak üzereydi. Alina, babası, annesi ve Elena' ya durumu anlattım.

Dışarıda ki hayatın tehlikelerini, buraya gelirken neler yaşadığımızdan bahsettim. Her şeyden sonra burada daha fazla kalamayacağımızı onlara söyledim.

Cephanemiz ve erzağımız vardı. Ama bize ne kadar süre yetecekti. Daha fazla yiyecek, su, silah ve cephaneye ihtiyacımız olacaktı.

Bu gün burada kalacaktık. Akşam Alina' nın annesi yiyecek bir şeyler hazırlamıştı. Yaşanan her şeyden sonra güzel, birlikte bir yemek yemiştik. Hepimize çok iyi gelmişti. Yemekten sonra balkona çıktım. Diğerleri içerideydi.

-Dean Elena'yla eski ilişkilerini tartışıyor, yeni bir ilişkiye hazır olup olmadıklarını anlamaya çalışıyorlardı. Kardeşim Ted, Alina'nın kardeşi olan Nadia' yla oynuyordu. Alina ise ailesiyle oturuyordu.

Tek başıma öylece sokağı, zombileri, araba enkazlarını, çöpleri ve harap olmuş şehri gözden geçiriyordum. Nasıl bu lanet durumun içinden kurtulabilirdik. Kendimizi güvenli bir yere sokabilirdik. Düşünüyordum, arabamız aşağıda duruyordu. Yarın yola çıkmamız gerekiyordu. Nereye gidebilirdik, öylece toplu düzenimizi bırakıp nerede sığınacaktık.

Kendimi sadece bu sorulara odaklamışken bir ses duydum. Alina' nın babası yanıma geldi, oturdu. Bir şeyler söylemeye başladı. Kızına olan hislerimi anlamıştı.

" Alina' ya karşı bir şeyler hissettiğini biliyorum. O kadar yolu böyle bir durumda kimse gelmeye cesaret edemez. Onun için geldiğin ortada. Eğer bize, bana bir şey olursa kızıma iyi bak. Sana güveniyorum. " dedi.

Şaşkın ifadelerle öylece gözlerine bakındım. Kimseye zarar gelmesine izin vermeyeceğimi söyledim.

" Biliyorum ama bu konuşmayı yapmam gerekiyordu. " dedi.

Bana güvendiği için teşekkür ettim. Ne olursa olsun Alina' yı bırakmayacağıma söz verdim. Yüzünde ki tebessüm gülümsemesiyle yanımdan kalktı, içeri gitti.

Bana güveniyordu. Bu beni mutlu etmiş kendime olan güvenimi tazelemişti. Biliyordum ki sadece o değil herkes güveniyordu. Yarın gerekli hazırlıkları yapıp herkesi güvenli bir yere sokmalıydım.

Alina geldi, yanıma oturdu. Buraya neden geldiğimi sordu. Nasıl gelmezdim, deliler gibi aşıktım ona, o muhteşem gözlerine bakmak, sarhoş eden kokusunu almak için her yere gidebilirdim oysaki. Kendisini ne kadar sevdiğimi biliyor muydu, anlıyor muydu, bilmiyorum. Ama çok seviyordum. Gözlerine bakamama, saçlarının kokusunu alamama, onu bir daha görememe riskini nasıl alabilirdim. O bilmiyordu. Bilmeyecekti, daha önce beni reddetmişti.

" Ailemi kaybettim ve Elena' nın yardıma ihtiyacı vardı. " dedim.

" Sadece bu kadar mı ? " dedi.

" Sadece bu kadar. " diye ekledim.

Belki de benden böyle bir şey beklemiyordu. Ama ne diyebilirdim. Ona ne hissettiğimi nasıl söylerdim. İkimizin de daha fazla zamana ihtiyacımız olduğu için konuşmamızı o harika gözlerine bakarak sonlandırdım.

Herkesi bir araya topladım ve yarın yola çıkacağımızı söyledim. Hazırlıklara başlandı. Alina' nın babası Tom' la oturup gidebileceğimiz yerleri kıyasladık. Bize en mantıklı ve güvenli gelen yeri arıyorduk. Şehirden uzak bir çiftlik evi, sessiz sakin bir sokakta müstakil ev tercihlerimizdi. Bir kaç tane seçenek çıkarttık, güvenli bir plan yaptık. Yarın gidip yeni evimizi bulacaktık.

Saat fazlasıyla geç olmuş, hareketli bir günün ardından yeterince yorulmuştuk. Yatacak yerlerimizi hazırladıktan sonra herkese " iyi geceler " demiş, kafamı yastığa koymuştum. Gözlerimi kapattım, Alina' yı düşünerek uykuya daldım. 

*******

Bölümü yeni bir maceraya geçiş bölümü olarak yazdım. Biraz sıkıcı ve kısa olmuş olabilir. Yorumlarınızı Bekliyorum. Teşekkürler :)