Zombi Günlükleri

- Bölüm 23 - / Her Güzel Şey Biter / - FİNAL -

İnişli çıkışlıdır hayat, bir gün bir bakarsınız yerin dibinde, başka bir gün ise en tepesindesiniz. Acımasızdır hayat. Aşkla yıkar bazen, bazen yaşanmışlıklar, yaşananlar bazen geçmişle, bazen hiç olmayacak gelecekle yıkar. Önemli olan acıları aşabilecek, göğüs gelmenizi sağlayabilecek bir amaç bulmaktır kendinize. Aşka tutunmak, birine tutunmak, hayata tutunmak.

( Sam' in gözünden )

Kendime geldiğimde arabadaydım. Etrafımdakilerin konuşmalarını duyuyordum ama ne dediklerini anlayamıyordum. Gözlerimi açmaya çalıştım. Zar zor araladığımda bulanık gördüğümü fark ettim. Karşımda baygın şekilde yatan Alina' yı kestirebildim. Olanlar beynime birbir yüklenmeye başladı. Hızla doğruldum. Ona uzanmaya çalıştım. Ağzımdan yarım yamalak dökülen bir kaç kelimeden sonra olduğum yere yığıldım. Birilerinin beni kaldırdığını hissediyordum. " Sam, Sam " diye bağırıyorlardı. Kendimi topladım. Boğazlarımdan serin serin akan suyu hissettim. Biri su içiriyordu. Aynı zamanda yüzümdeki serinlik beni biraz olsun kendime getirmişti. Gözlerimi açtım. Karşımda Dean ve Elena vardı. Tüm gücümle " Alina nasıl? " dedim. Elena hafif tebessümle bana bakarak,

" Kendine geldi. Daha iyi olacak. " dedi.

Kulaklarımda işittiğim bu cümle beni hayata döndüren tek şeydi. Gözlerimi kapattım. Bir süre kendimi dinlenmeye aldım.

( Tom' un gözünden )

Kızım kendine gelmişti. Mutluluğumu tarif edemiyordum. Tedavi işe yaramıştı. Kızım hayattaydı. İnsandı.

" Sam burada güzelim benim. Dinlen biraz daha. O iyi ve senin kendine gelmeni bekliyor. " dedim.

Duymak istediklerini ona söyledim. Şimdilik bu kadar bilmesi ve dinlenmesi gerekiyordu. Mutluluğunu, sevincimi kontrol edemiyordum. Hiçbir şey umurumda değildi. Üssün yok olması, sığınacak yerimizin olmaması, güvende olmamamız hiçbiri umurumda değildi. Kızım hayata dönmüştü ve onunla birlikte bende dönmüştüm.

( Edd' in Gözünden )

Merkezi Üsten çıktık. İki koca arabaydık. Acil durum noktasına gitmemiz gerekiyordu ama daha büyük sorunlarımızda vardı. Promicin..

Tedavi' yi Alina' ya enjekte etmek zorunda kalmıştık. Dostumun üzülmemesi için engel olmamış hatta bunu yapmalarını ben sağlamıştım. Sadece onun iyiliği için değildi. Tom' un düşünmediği bir şey vardı. Tedavi denenmemişti. Sonuçları elbet olacaktı. Tedavi Alina' mı olacaktı, yoksa yok mu olacaktı. Bunu öğrenmenin tek yolu, tedavinin başarılı olup olmadığını anlamanın tek yolu onu denemekti ve deneğimiz bizi kendisi bulmuştu.

Tom heyecandan aşamaları gözlemleyemiyordu. Uzaktan da olsa Alina' yı inceliyor, gözlemliyordum. Göz bebekleri büyümüştü. Aynı zamanda sağ elinin işaret parmağı atıyordu. Tam anlayamasam da büyük ihtimalle ses tonu kalınlaşmıştı. Bunların tek nedeni olabilirdi. Bedeni tedaviyi kabul etmişti ama ters giden bir şeyler vardı. Alina' nın kanını incelemek hatta detaylı bir araştırmaya almamız gerekiyordu. Acil durum noktasına varmak üzereydik. Generallerin emriyle asıl merkezimiz olan WASHİNGTON DC. ile iletişime geçip elimizdeki son kozu oynayacaktık. Özel bir bölgede bulunan özel jet ile Washington' a uçacaktık.

Gitmemiz gereken yere varmıştık. Yolculuk uzun ama sorunsuz geçmişti. Alina kendine gelmişti. Sam' de sorunsuz bir şekilde kendindeydi. Alina' da bazı sorunlar vardı. Bunu farkındaydım ama benden başka kimse buna dikkat etmiyordu. Elimizde bulunan özel jetin kapasitesi kısıtlıydı. Sadece 5 kişi oraya uçabilecekti ve onlardan biri kesinlikle Alina olmalıydı. Ayarladığımız telsiz sonucu iletişime geçtik. Durum raporu verdik. Tüm Washington bizi bekliyordu. Alina şuanda elimizde ki en değerli şeydi. Tamamen iyileşmiş olabilirdi ama kanında veya bedeninde bazı değişikler olduğu kesindi. Belki de tedavi Alina' ydı..