Zombi Günlükleri

- Bölüm 11 - / Çiftlik Evi

####

( Dean' in Gözünden )

Sam, Stefan, Tom ve kızlar yola çıkmıştı. Burada kalmış, rutin günlük işleri yapıyor güvenliği sağlıyorduk. Aynı zamanda Kate ile uğraşıyordum. Onunla uğraşmak hoşuma gidiyordu. Ondan hoşlanmıştım. Elena' ya olan ilgim azalmıştı. Kate beni daha çok mutlu ediyordu. Elena' yla devam etmem hem benim için hem de Elena için daha kötü olacaktı. Hissettiklerimi ve düşüncelerimi bir süre saklamam gerekiyordu.

Çiftlik evinde her şey sıradan devam ediyordu. Etraftan gelen tek tük zombileri öldürmekte zorlanmıyorduk. Sam ve diğerlerini merak ediyordum. İyi miydiler? Bir sorun var mıydı? Onlar gelene kadar buraya göz kulak olmalı ve Ted ile Nadia' yı güvende tutmalıydım. Yine Kate ile uğraşıyordum. Bobby etrafı kolaçan ediyor, Claire ve Sawyer kendi hallerinde takılıyordu. Bir an çocukların seslerinin olmadığını fark ettim. Amanda nefes nefese yanıma geldi.

- " Dean !! Çocuklar kayıp. "

Bir an da deliye döndüm. Ne yapacağımızı bilmiyordum. Oradan oraya evde koşturuyorduk. Burada değillerdi. Amanda bir anlık dalgınlığıyla yok olduklarını söylüyordu. Deli gibi çocukları ararken çiftlik evinin dışından orman tarafına doğru bir çığlık sesi geldi. Hep birlikte silahlarımızla oraya doğru koştuk. Bu Ted' di. Sam' in bana emanetine sahip çıkamamıştım. Onu hayal kırıklığına uğratmıştım. Hızla ormana koştuk. Ağaçların arasından her yerden zombiler çıkmaya başlamıştı. Silah seslerimiz daha fazlasını bize doğru çekiyor, aynı zamanda tüm gücümüzle çocuklara seslenmemiz bütün zombileri bize yöneltiyordu. Ne yapacağımızı kestiremez, çaresizce çocukları ararken çiftlik evinden bir patlama sesi gelmişti. Bütün bu başımıza gelenleri anlayamıyordum. Kate' i kolundan tuttum. Zombi ordusuna ve çiftlik evinden olabildiğince uzak bir yöne doğru koşmaya başladım. Bobby, Amanda ve Claire almış bizim arkamızdan koşuyordu. Çocukları bulamamış bir de çiftlik evini kaybetmiştik. Gidebileceğimiz hiç bir yer kalmamıştı. Sam' ler döndüğünde ne yapacaktı. Onları bulabilirsek ne söyleyecektik. Amanda Nadia' yı kaybetmenin şokunu atlatamamıştı. Çocuklar zombi dolu ormanda kaybolmuşlardı. Mecburen kaçmıştık. Ortalık sakinleşene kadar kafamızı sokacak bir yere ihtiyacımız vardı. Amanda iyi değildi. Onu sakinleştirdim ve söz verdim. Çocukları bulacaktım. Ormandan dışarıya adım attık. Fazla cephanemiz kalmamıştı. Hiç yiyeceğimiz yoktu. Uzun süre dayanamazdık. Hava kararmaya başlamıştı. Amanda ormana koşmaya çalışıyor, küçük kızını bulmak için çırpınıyordu. Onu sakinleştirmeye çalışıyorduk. Aynı zamanda bir ev bulmamız gerekiyordu. Ted' i ve Nadia' ı bulmalıydık. İleride bir sokak vardı. Çiftlik evinden biraz uzaklaşmıştık. Zombiler ve bu maraton bizi çok yormuştu. Önümüze gelen ilk eve kendimizi attık. Evin güvenli olduğundan emin olduktan sonra Amanda' ya göz kulak oldum. Sakinleşmesini sağlayıp yatırdım. Ona bir söz vermiştim. Silah, fener ve bana yardımı dokunabilecek ne varsa aldım. Diğerleriyle oturup konuştum. Sam' in tek ailesi kardeşini orada bırakamazdım. Gidiyordum. Kate' e son bir kez baktım. Kendine dikkat etmesini söyledim. Kapıyı açtım ve Bobby kolumu tuttu. " Bende geliyorum. " dedi. Benimle gelmek zorunda olmadığını söyledim. Bir daha geri dönemeyebilirdim. Sawyer' da yanıma gelerek " Birlikte gidiyoruz. " dedi. Onları onayladım. Kızlara Amanda' ya dikkat etmelerini ve geri döneceğimizi söyledim. Kapıyı dışarıdan ve içeriden iyice destekledikten sonra karanlığın içinde ormana doğru yola koyulduk. Bizim için zor bir gece olacaktı. Belki de son gecemizdi.

#####

( Elena' nın Gözünden )

Sam ve Alina' yı kaybettik. Tom ile aynı tarafta olmamıza rağmen kargaşa da yok olmuştu. Ne yapacağımızı bilmeden öylece koşuyor, geceyi geçirebileceğimiz bir yer arıyorduk. Korkuyordum ama Stefan yanımdaydı. Ona güveniyordum. Bana kendimi iyi hissettiriyordu. Tom' u ve diğerlerini bulmalıydık. Stefan,

- " Şurada ki evde bu geceyi geçirebiliriz. " dedi.

Onunla gittim. Eve girdik zombi görünmüyordu. Stefan odaları kontrol ediyordu. Onun yanındaydım. Bir anda bir el koluma uzandı. Refleksle geri çekildim. Ayağım takıldı ve düştüm. Üzerime doğru geliyordu. Stefan mutfaktan aldığı bıçağı tek hamlede zombinin kafasına soktu. Beni kurtarmıştı. Elini uzattı. Tuttum ve kalktım. Bir an göz göze geldik. Nefesini hissetmiştim. Öylece bakıyordum. Kalbim daha hızlı atmaya başlamıştı. Sonra gözlerimi kaçırdım. Ona teşekkür ettim. Dean yine aklımı kurcalamıştı. Bana ona verdiğim değeri vermiyor, beni hak etmiyordu. Belki bir zaman sonra Stefan' la yeni bir başlangıç yapabilirdim. Fakat şuan hazır değildim. Şimdi olmazdı. Odaları kontrol etmeye devam ettik ve temizdi. Yatmak için yataklarımızı hazırladık. Mutfaktan bulduğumuz iki konserveyi atıştırdık. Geceyi burada geçirecek yarın Tom, Sam ve Alina' yı bulacaktık. Yastığa başımı koydum. Düşünmem gereken bir çok şey vardı. Gözlerimi kapadım ve kendimi uyumaya bıraktım.

###### 

Yorumlarınızı bekliyorum. Teşekkürler.