Zombi Günlükleri

- Bölüm 15 - / Promicin

Tedavi var mıydı? Olabilir miydi? Böyle bir şey mümkün müydü? Dünyamız eski haline dönebilir miydi? Güvende olabilir miydik?

( Tom' un Gözünden )

Edd bana biraz daha yaklaştı ve " Her şeyi eski haline çevirebiliriz. " dedi.

Bu da ne demek oluyordu. Sonunu getirdiğimiz dünyamızı kurtarabilir miydik? Her şeyi eskisi gibi yapabilir miydik? Beni bunu yapmaya o zorlamıştı. Şimdi de geri çevirmek için teklif mi yapıyordu.

" Nasıl? " Dedim.

Masum ve pişman ses tonuyla bana döndü ve;

" Tom seni buna ben zorladım. Bildiğin üzere planımız bu değildi. Dünyayı mahvetmek değil, sadece nükleer savaş yerine ufak bir salgın yaratıp savaşı önlemekti. İşler çığırığından çıktı. Sen de biliyorsun. Şimdi her şeyi eskisi gibi yapabiliriz. ABD Özel Harekat Üssü yer altında özel güvenli bir yer ayarlamış. Şehirde ki bazı kameralar hala kontrolümüz altında. Senide şans eseri oradan gördük. Aylardır anti virüs hakkında çalışıyorum ama sensiz bunu başaramam, bize yardım etmen gerek. Kızların, ailen her kimi istiyorsan teker teker bulup yanımıza alacağız söz veriyorum. " dedi.

Dedikleri karşısında ona inanmak istiyordum. O benim en iyi arkadaşımdı. Bu lanet şeyi biz yaratmıştık. Şimdi geri döndürme şansımız varsa bunu elimin tersiyle itemezdim. Etrafımızda ki birlikler ve son teknoloji silahlardan anladığım kadarıyla güvenli bir merkez vardı. Eşim, çocuklarım ve diğerleri onları bırakıp gidemezdim ama bunların bizim başımızın altından çıktığını öğrendiklerinde ne kadar yanımda olmak isterlerdi. Yine de onları yalnız bırakamazdım.

" Pekala Edd şehir kameraları sizin kontrolünüz altındaysa ufak grubumu görmüş olmalısın. Hepsinin güvenli bir şekilde yanımda olmasını istiyorum. " dedim. Edd hiç istifini bozmadan kolay bir şeymiş gibi başını onaylarcasına eğdi. Eline aldığı telsize konuşarak;

" Delta-1 çiftlik evi, Delta-2 Elena operasyonu başlama izni verilmiştir. "

Buda neydi. Bu cümle etrafımda ki herkesi bana mı getirecekti. Neyin içine girmiştim. " Sadece iki kısa cümle bana kızları mı mı getirecek? "

" Tom, eskiden de olsa unutma senin en yakın arkadaşındım ve seni iyi tanıyorum. Sizinkilerin oraya daha önceden iki birlik yollamıştım. Sadece Alina için bir birlik yollamadım, o da bize uzak sayılmaz. "

Söyledikleri beni çok mutlu etmişti. Sanırım artık güvende olacaktık.

Zırhlı araçlara bindik. İlk defa bu kadar güvenli bir şekilde sonunu getirdiğimiz dünyamıza öylece bakma fırsatım oluyordu. Bulunduğumuz yerden fazla uzaklaşmadan, yolun kenarında öylece bizi seyreden Alina ve Sam' i gördüm. Şaşkın bir şekilde zırhlı araca ve askerlere bakıyorlardı. Araçtan benim indiğimi gördüklerinde Alina' nın gözleri açılmış bana doğru hızlı adımlarla gelerek boynuma atladı. Kızımın kokusu dünyada ki en güzel şeydi. Sam bize doğru yaklaştı, Alina' da kollarını benden ayırarak yüzüme şaşkın ifadelerle baktı. Benden bir açıklama bekledikleri kesindi. Aracı gösterdim.

" Yolda konuşuruz. " diye ekledim.

İkisi de onaylarcasına başlarını eğerek araca bindi.

Gözlerini bana dikerek konuşmamı bekliyorlardı. Başımı önce dışarı çevirdim, sonra onlara döndüm ve;

" Kızım, yaptığım işi biliyorsun. Yakın arkadaşım Edd ile birlikte çalışırdık. Şimdi beni bulmuş, devletin yer altında güvenli bir merkezi varmış ve tedaviyi üretebileceğimizi söyledi. (Gözleri bir anda açıldı ve suratlarını masum, heyecanlı bir gülümseme aldı. ) Annenler ve diğerleri için bir ekip yolladık. Bizde şuan merkeze doğru gidiyoruz. Bundan sonra her şey güzel olacak inan bana. " dedim ve Sam' e dönerek kızıma iyi baktığı için teşekkür ettim.

Alina ve Sam heyecanlı bir şekilde aralarında fısıldaşmaya başladı. Merkeze doğru ilerliyorduk. Uzun bir yoldan sonra dışı çelik kaplı büyük bir kapı karşımıza çıktı. Her yer alarm dolu yüksek güvenlikli bir kapıydı. Edd' in işaretinden sonra kapı açılmaya başladı. İçeri doğru arabayla yol aldık. Yüksek standartları olan başarılı ve korunaklı bir üstü. Araç durdu ve etrafımız bir anda hava, enfeksiyon geçirmez kıyafetleri olan askerle doldu. İndiğimiz gibi her yerimizi kontrol edip, virüs kapıp kapmadığımıza baktılar. Sonunda taramaları geçtik. bizi içeriye doğru yönlendirdiler. Edd' in yanına yaklaşıp eşim ve diğerlerini sordum. Eline telsizi alarak bir kaç cümle söyledi daha sonra bir ses duydum.

" Tom, Tom sen misin? "

Bu Amanda' nın sesiydi. Onları almışlardı. Hızlı bir şekilde telsizi aldım ve

" Benim merak etmeyin hepimiz iyiyiz. Sizi yanımıza getiriyorlar. Güvende olacaksınız. Seni seviyorum, benim için Nadia' yı öp. " dedim. Gözlerim parlamış, içime düşen karamsarlık ve merak sonlanmıştı. Amanda' dan sonra Nadia' nın sesini duymuş daha sonrada Alina onlarla kısa bir konuşma yapmıştı. Telsiz konuşmamızdan sonra bizi bir odaya götürüp dinlenmemizi söylediler. Küçük kızım ve eşim gelene kadar gözüme uyku girmeyecekti. Alina ve Sam' i orada bırakarak Edd' in yanına beni laboratuvara götürmesi için gittim. Yarım olan tedaviyi ve ilerlemeyi hemen görmek ve incelemek istiyordum. Başarabilirdik, her şeyi eskisi gibi yapabilirdik. Dünyamızı yeniden güvenli kılabilirdik.. 

Yorumlarınızı Bekliyorum. Teşekkürler.

Uğurfidan77312' ye hikayemizin yeni kapağı için çok teşekkür ediyorum. Çok iyi bir yazardır. " Düşen Melekler - Başlangıç " adlı hikayesini okumanızı tavsiye ederim. İyi okumalar :)