ခြံထဲရှိမျက်ခင်းပြင်တွင်လှဲပြီး ကောင်းကင်သို့လက်ညိုးထိုးကာနေသည့်
Kristen ရဲ့ဘေးသို့ Sing ဝင်လှဲလိုက်သည်။
"P'Singto"
နာမည်ခေါ်တော့ အသံနဲ့မထူးပဲ Kristenရဲ့မျက်နှာကိုငဲ့ကြည့်၏။
"ဒီလိုကောင်းကင်ကိုထိရတာကောင်းတယ် မယုံရင် P'Sing ထိကြည့်"
Kristen ပြောတဲ့အတိုင်း လက်ကိုမြောက်ကာထိကြည့်လိုက်သည်။
"ဟုတ်သားနော်"
အနည်းငယ်တိတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက် Kristen ကစကားစသည်။
"သူ့ကြောင့် P'Singရဲ့အိပ်မက်ကိုစွန့်လွှတ်ခဲ့တယ်ပြောတယ်နော်
အဲဒါပြန်စသင့်တယ်လို့ကျွန်တော်ထင်တယ်"
"ဒါကိုစဉ်းစားနေတုန်းပဲ"
"ကျွန်တော်တို့ကအိပ်မက်တွေတူကြတယ် နည်းနည်းတော့ထူးဆန်းပေမဲ့ပေါ့"
"ဟမ် မင်းလည်းတူတူပဲလား"
"ဟုတ်တယ် ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ရှေ့ဆက်မလုပ်ချင်ဘူး"
"ဘာလို့လဲ"
"မပြောပြချင်လို့ရတယ်မလား"
"သေချာပေါက်ရတယ်"
"ကျေးဇူးပဲ မနက်ဖြန်အစောကြီးသွားရအောင် P'Singto
နေထွက်ချိန်ကြည့်ရင်းသွားချင်လို့"
"Ok မင်းမဝင်သေးဘူးလား ကိုယ်ဝင်ပြီနော်"
"ခနနေဝင်ခဲ့မယ်"
ထထိုင်ပြီးလက်ကိုခါပြကာ နှုတ်ဆက်ရင်းအထဲဝင်သွားတဲ့နောက်ကျောကို
ပျောက်သွားတဲ့အထိကြည့်နေလိုက်သည်။
အခုကျန်ခဲ့တာက ကောင်းကင်ရယ် ကြယ်တွေရယ် ဒဏ်ရာတွေရယ်...
"P'Singto P'Singto"
တံခါးအပြင်ကခေါ်နေတဲ့ကောင်လေးကြောင့်နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ၅နာရီ..
အစောကြီးရှိသေးတာကြောင့် Singto အိပ်ရာမှထလာပြီးတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ Kristen ကသူ့ပုံစံအတိုင်း jean coatကိုဝတ်ကာအသင့်ပြင်ပြီနေ၏။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ Kristen"
"သွားစို့လေ P' နေထွက်ချိန်မှီအောင်လို့"
"ဟုတ်ပြီ ခနစောင့်"
"OK"
ဆက်အိပ်ချင်သော်လည်းမဖြစ်တော့ပေ Kristen ကအဆင်သင့်ပင်ဖြစ်နေလေပြီ။
မနက်အစောကြီးဖြစ်နေတာကြောင့် ဦးလေးကိုမနိုးတော့ပဲထွက်လာခဲ့သည်။
မနေ့ကတည်းကပြန်မည်ဆိုတာကိုပြောထားပြီးတာကြောင့် အသိပေးထားပြီးသားဖြစ်၏။
အစောကြီးမို့ထင်သည် ရာသီဥတုကပို၍အေးလေသည်။
Kristen နေရာတခုမှာဆိုင်ကယ်ရပ်လိုက်တာကြောင့်
Singto ဆင်းကာဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ကိုချွတ်လိုက်သည်။
