Çizer Kız

27| kalp atışlarımız beraber atsın mı?

Bölüm gelmesi şerefine satır arası yorumlarda buluşalımm.

Bölüm sayısı: 27

Bölüm adı: kalp atışlarımız beraber atsın mi?

Sude abisinin çıktığını görür görmez oturduğu yerden kalkıp üzerine doğru koşarak sarılmıştı. "Abim..."

Aras gülerek kardeşine karşılık verdi. "Dur tamam sakin ol." Sonra Tuna ve Taylan a döndü. Onlar da Aslan ile sarılıyordu. Beklenen soruyu sordu. "Nasıl kanıtladınız?"

Doğukan "abi" Dedi. Aralarında yaş farkı olmasa da birbirlerine abi diye hitap ederlerdi saygı göstergesi olarak. "Bizim yenge gidip yargı dağıtmış Metehan şerefsizinin karşısında."

Tuna da kafasını salladı. "Engel olamadık."

Aslan "ne demek o herifin yanına gitti? Nasıl engel olamadınız?"

Tuna "evde miydik Allah aşkına?"

Aras Hilal in o adamın yanına gittiğini duyunca biraz gerilse de kendini dizginledi. Çıkışması saçma olacaktı. Artık aralarında kavga gürültü olsun istemiyordu. Çakışmayı başkasıyla yapacaktı. "Aslan lütfen." Diyince sustu.

Taylan "e gidelim o artık?" Herkes kafasını sallayınca çıkışa yöneldiler.

Aras Metehan a öfke doluydu. Aslan ve diğerleri de öyleydi. Tuna Metehan ın Hilal i tehdit ettiğini söylediğinde ne yapacaklardı? Nasıl önlem alacaklardı?

Arabalara atlayıp eve geldiklerinde Simay ve Özge ikisine de sarılmıştı. Hilal ise kenarda durdu. Kalbi gümbür gümbür atıyordu.

Taylan dayanamayıp Hilal in belinden nazikçe ittiğinde Hilal bir anda kendini Aras ın kollarına attı. Tüm bu olanlardan sonra o kadar çok özlemişti ki onunla sarılmayı vakit geçirmeyi. Aras da öyleydi. Sıkıca sarılarak karşılık verdiğinde kafasını saçlarına gömdü. Saçlarının kokusu uyuşturucudan farksızdı. Sevdiği kızın kokusu başını döndürüyordu. Ki ona varlığı bile yeterdi.

Dakikalarca orda öylece durdular. Öyle ki diğerlerinin onları yalnız bıraktığının bile farkına çok sonradan vardılar.

Aras ondan ayrılarak söze başladı. "Her geçen dakika için her ayrı kaldığımız dakikalar için o kadar pişmanım ki."

Hilal in de gözleri dolmuştu. "Bende Aras. Yakınımdasın ama bir o kadar da uzaksın. Şimdi biz birbirimizi nasıl affedicez?"

Aras "Hiçbir şey söyleme sadece susup kalbimizin sesini dinleyelim olur mu? Seni çok özledim. Kaybetmek istemiyorum."

Tuna Özge nin kapısını çalarak içeri girdiğinde Özge uzandığı yerden doğrulmuştu hızla.

Tuna "iyi misin?" Diye sordu. Uzandığı için rahatsızlandığını düşünmüştü.

Özge gülümseyerek kafasını sallayınca Tuna da gülümsedi. Elini ensesine attığında kol kasları gerilmişti. "Şey." Derken geri indirdi kolunu. "Gelsene benimle."

Özge yine kafasını salladı. Nereye diye de sormadı. Onunla nereye gelmesini isterse giderdi çünkü.

Tuna "O zaman arabada bekliyorum seni." Dedikten sonra çıktı odasından. Özge de o çıkar çıkmaz kalkıp hazırlandı. Onunla gelmesini istediği için sevinmişti. Mutlu olmuştu. Acaba nereye gideceklerdi.

Tuna ise diğerlerine haber vererek evden çıktı. Özge de hazırlanıp çıktığında harekete geçmişlerdi.

Özge kendini ön koltuğa, Tuna nın yanına atarak "geldim." Dedi.