Where it all Begans

Chapter 25

Chapter 25

Is he fucking serious? "Hell no." tinalikuran ko siya at hinubad ang robe. Pumunta ako sa closet at nag hanap ng damit. "Sarah, this is the only way to end this."

"What? Justin are you out of your mind? Are you seriously using my child for your bitch?"

"One, our child, two she's not a bitch."

"No Justin. No! Anong our child?" sinubukan kong bilisan ang pag bibihis dahil baka ano mang oras ay kunin ni Justin ang anak ko.

Matapos kong mag bihis ay agad kong tinabihan si Serene. "I gotta take her. To fix this up."

"For what huh?" For what Justin. How can I know you're not putting her in danger or what?" alam kong nauubusan na siya ng pasensya sakin dahil pinapawisan na siya at halatang nagpipigil ng galit.

Bakit ba kasi kailangan si Serene pa? Kung may galit yung Zyrene sa akin, ako nalang wag lang ang anak ko.

"I can't trust you again Justin. Hindi ko kaya na makita kayong dalawa acting like a perfect happy family that supposed to be us. I'm taking her."

"Sarah you can't. Don't you dare." pagod ko lang siyang tinignan at pumunta agad sa closet at kinuha lahat ng gamit namin.

"Sarah what are you doing?" sabay sunod sa akin.

"Don't touch me. I said don't!" alam kong nagulat siya sa biglaang pag taas ng boses ko. Pinanood niya lang ako habang nag iimpake.

Matapos kong ayusin lahat ng gamit ay binuhat ko si Serene at lumabas ng kwarto. Sinusundan lang ako ni Justin. Hinablot ko din agad yung susi ng kotse sa coffee table at saka pumunta sa garage.

"Sarah? Naku anong nangyayari! Justin pigilan mo si Sarah!" sigaw ni manang habang yinuyugyog si Justin. I glanced at Justin and saw pain in his eyes.

Kahit labag sa loob ko ang ginagawa ko ay ginawa ko pa din para kay Serene. "Let her" rinig kong sabi ni Justin bago ko isara ang pinto ng kotse.

Hindi ko pa alam kung saan ako pupunta ngayon dahil halos lahat ng pwede kong taguan ay alam ni Justin. Knowing him, he'll hire private investigators just to find us.

Napansin kong hindi na ko familiar sa lugar na dinadaanan ko kaya dumaan muna ako sa drive thru ng isang fast food chain. Habang nag aantay ay tinignan ko kung nasaan ako. Malayo layo din ako mula sa bahay.

My life is in chaos right now. I admit I regret planting anger on Leni on treating me like trash. Gusto ko lang naman malaman niya kung ano na ang naabot ko ngayon despite on how she treated me. Ngayon nag mahal lang ako pero bakit ganun, sobrang sakit. I used to love myself more than anything else, pero ngayon, wala ng natira sakin.

Tinignan ko si Serene na tahimik na natutulog. Pagkatapos ko bumili ay nag tingin tingin ako sa google ng hotels near me before officially leaving.

Pagka-baba ko kay Serene ay bigla nalang ako nanghina at bumagsak din sa kama. Tinignan ko ang kisame at tinanong ang sarili ko. Bakit ko nga ba pagkakatiwalaan ang taong harap harapan na nga akong nilalayo. Why is that when you're hurting the most, the person who's hurting you is also the only person who could comfort you?

I just want this to end. Sobrang bigat sa dibdib iniisip ko palang na magkasama silang dalawa. Pero nakayanan mo silang tignan ng haraprapan.