vampire fam |taekook✔️

13

[DÜZENLENMİŞTİR]
...

Fill me with your poison
Take me, ta-ta-take me

Wanna be your victim
Ready for abduction

Boy, you're an alien
Your touch, so foreign
It's supernatural
Extraterrestrial

Katty Perry- E.T.

....

|Ben onu öldürmem|

Kim Namjoon ile birlikte kahvaltı yapıp kendi evime döneli bir saat oluyordu. Her ne kadar Taehyung'un uyanmasını bekleyeceğimi söylesem bile Kim Namjoon, onun uyanmasının çok zaman alacağını söyleyip dolaylı yoldan beni evden kovmuştu. Belki de yapacak özel işleri vardır diye hiç üstelemeden çıkmıştım ben de evden, kendimi zorla sokamazdım ya aralarına.

Fakat benim o evden çıkışımın üzerinden iki koca gün geçmişti ve bugün işe gitmemiz gerekirken Taehyung bana yalnızca mesaj atıp birkaç günlüğüne eczaneyi kapatarak şehir dışına çıktığına dair bir mesaj atmıştı. Bu ani yolculuğun sebebinin ise ilaç takviyesi olduğunu öğrenmiştim. Hızlı gelmeye çalışacağını söylemiş ve o gelene kadar ezber defterini yalayıp yutmamı tembihlemişti.

O olmasa da hâlâ iki vampir hyungum vardı en nihayetinde ve hazır alışmışken onlarsız günüm geçmiyordu. Böylece dün akşam onların evine gitmek istemiş ve Seokjin hyung'u aramıştım evde mi diye sormak için, fakat iki gün nöbette olacağını söylemişti bana. İstediğim zaman onu hastanede ziyaret edebileceğimi eklemiş olsa bile ev ortamı başkaydı. Bir aydır her gün beraber olduğum kişilerin yüzünü iki gündür göremiyor oluşum beni biraz üzüyordu doğrusu.

Yalnız başıma evde kös kös oturmaktan sıkılmıştım, çoktan dört tane film bitirmiş ve odamın tozunu aldıktan sonra Iron Man koleksiyonumu düzenlemiştim. Ardından ise, bana hediye verildiği günden beri elime almadığım son seri robotu yerinden kaldırarak düğmesine bastım. Başka şeylerle oyalanmanın kafamı dağıtabileceği ihtimaliyle hareket ediyordum.

"Bakalım konuşabiliyor musun?"

"Bakalım konuşabiliyor musun?"

Sesim, hiç beklemediğim bir anda kopyalanınca şaşırmış ve gülmüştüm kendi tepkime. Bu robotla iyi eğlenebilirdim.

"Şu an çok yalnızım Robert Bey."

"Şu an çok yalnızım Robert Bey."

Tamam, belki de şu sesi kapatmalıydım çünkü kendi kendimle dertleşiyor olmak tuhaf geliyordu.

"Seokjin hyung nöbette, Taehyung şehir dışında, Kim Namjoon ile ise sohbet edilemiyor, sanki o da senin gibi bir robot. Zaman geçirecek kimsem yok."

Bir 'robotla' konuştuğumun farkına vardığım anda kendime gelip onu yerine bıraktım ve telefonumu alarak yatağıma uzandım. Biraz sosyal medyada dolaşıp video izledikten sonra işler yine eski sıkıcılığına kavuşmuştu ve bundan yorulmaya başlamıştım. Eğer Taehyung şehir dışındaysa ve onunla yüz yüze görüşemiyorsak mesajla konuşabiliriz diye düşünerek 'merhaba' yazdım.

Ancak mesaja o kadar uzun süre cevap vermemişti ki beklerken uyuyakalmıştım, saate baktığımda ise gün doğmasına az kaldığını gördüm. Taehyung bana bir merhaba yazamayacak kadar meşgul müydü sahiden? Ya da neredeyse üç gündür ortalıkta olmamasına rağmen hiç mi merak etmemişti neler olup bittiğini? En azından bir kerecik beni aramasını isterdim.