vampire fam |taekook✔️

14

[DÜZENLENMİŞTİR]
...

When will come the moment
When you finally open
Your heart...? Your mind?
When will your innocence be lost?
When will you dare to try?
Then you'll get what you want

Scarlett Rose- Dark Times

....

|Tebrik öpücüğü|

"Ne kadar zamandır uyuyorlar?"

"Yarım saat oldu, neden bu kadar geç kaldın?"

"Trafik vardı anca geldim, ama sen Taehyung delirdi Jeongguk'u öldürecek demedin mi bana? Bu halleri ne, sarmaş dolaş uyuyorlar koltukta?"

"Her şey çok hızlı gelişti, biz en iyisi eve gidelim. Sen de içeri giremiyorsun zaten, beklemenin anlamı yok."

"Ya Taehyung'un dönüşümü bitmediyse?"

"Bu sefer eminim bittiğine, şunlara bir bak."

Seokjin ve Namjoon aynı anda koltukta uyuyan ikiliye baktıklarında yüzlerinde istemsiz bir gülümseme oluştu. Namjoon, olayın gelişim sürecinde yanlarında olduğu için şu an onlara 'ay ne tatlılar' gözüyle bakamıyordu ama Seokjin için durum tam tersiydi. Kardeşinin bir şeye/kişiye bağlı olduğunu görmek ona iyi hissettirmişti.

Evden çıkmadan önce Seokjin yerdeki kapıyı kaldırmış ve en azından içeri gözükmesin diye yaslamıştı girişe. Kendi evlerine gitmek üzere arabaya bindiklerinde ise tamirci çağırmışlardı. Kısa sürede halledilebilir bir şeydi ama yine de bunu bahane edip Jeongguk'u kendi evlerine çağırmak istiyorlardı. İkisi de fark etmeden oldukça alışmıştı küçük arkadaşlarının varlığına. En azından evde üçünün aksine enerjik ve eğlenceli biri vardı. Aynı zamanda yalnız ve şu anlık korunmaya muhtaç biri.

Taehyung ise en son Jeongguk'u kucağına çekip başını göğsüne yasladığında kendini sorguluyordu. Dönüşüm geçirdiğinin farkındaydı o an, altındaki kişinin inanılmaz güzel kokan kanını son damlasına kadar tüketeceğinin de farkındaydı ama o kişinin Jeongguk olduğunu idrak edememişti. Annesine verdiği sözü bozmak bir yana, Jeongguk'a zarar verebileceğinden endişe duymuştu her şey sona erdiğinde.

Sakinleşmek ve kucağındaki genci de sakinleştirmek amacıyla saçlarını okşuyor, arada saç diplerinden öpüyordu. O an, abisinin onları izlemesi ya da sonrasında onunla dalga geçecek olması umrunda bile değildi. Tek yaptığı şey kendine kızmaktı çünkü dönüşümü tamamladığına emin olmadan onun yanına gelmişti, tetikleyicisinin yanına. En azından sadece abilerini gönderip kendisi odasında kalabilirdi ama bunu yapamadı çünkü gerçekten de çok endişelenmişti.

Göğsünde uyuyakalmış olan güzel oğlanın göz yaşları, gömleğinde ıslak yuvarlak izler oluşturmuştu. Onu ağlattığı için kendinden nefret etmişti, fakat sevindiği bir nokta varsa o da Jeongguk'un ona küsmemiş olmasıydı. Ya da belki de küsmüştü, yine de öyle bile olsa kendini affettirebilirdi.

Jeongguk, uyurken tutmuş olduğu gömleğin bol kısmını bırakmış ve gözlerini açarak yavaş yavaş kendine gelmişti. Taehyung ise onun korkacağını bildiği için sakinleşmesi adına bir yandan saçını bir yandan ince kolunu okşuyordu. Jeongguk yine de tedirgindi, Taehyung'un eski haline dönüp dönmediğinden emin olmadığı için korkusunu engelleyemiyordu.

"Taehyung?" dedi, kulağına gelecek olan sesin normal Taehyung'a ait olmasını umarak.

"Korkma, iyiyim." Umduğu sesi duyunca küçük bir iç çekti Jeongguk. Böylece kafasını adamın göğsünden kaldırıp yüzüne baktı, beyazlık gitmiş eski ten rengine dönmüştü. Sanırım gerçekten kendi halindeydi.