vampire fam |taekook✔️

16

[DÜZENLENMİŞTİR]
...

Say you're reaching your limit
Going over your limit
But I know you can't quit it
Something about me
Got you hooked on my body
Take you over and under and twisted up like origami

Selena Gomez-Fetish

....

|Şeytan Şarabı|

Taehyung'dan

Çok değil, birkaç hafta önceden beri limitime ulaştığımın farkındaydım. Ben, ben değildim. Kim soyunun, babamdan sonraki en güçlü vampiri olan ben, kendimde değildim. Bunların hepsine sebep olan kişi ise yirmi yaşındaki bir çocuktu. Alıngan, gece yalnız yatamayan, çeşit çeşit travmalara sahip oluşundan habersiz, alttan alttan aile baskısıyla büyütülmüş, herkese çabuk bağlanan, sevimli biri.

Jeon Jeongguk. Bu çocuk bana kendimi ve geçmişimi sorgulatıyordu. Yıllarca üzerine eklemeler yaparak güçlendirdiğim kişisel alan barajımı, tek bir gülümsemesiyle yerle bir ediyordu.

Ona karşı bir sınırım yoktu, beni çeken tek şey muazzam bir kana sahip oluşu değildi. Jeon Jeongguk tamamen benim olmalıydı, her şeyiyle kendime almak hissediyordum onu. Masumiyeti benimle parçalansın, dilim yalnız onun kanını tatsın, yatağını bir tek benimle paylaşsın, gün içinde ayrı kalacak olsak bile gün sonunda döneceği tek kapı ben olayım istiyordum.

Bir tek bana karşı apaçık olsun, tüm sırlarını yalnız ben bileyim, hoşlanıp hoşlanmadığı şeyler yalnız bende saklı kalsın, o ipeksi saçlarına dokunacak tek kişi ben olayım, bembeyaz ve tertemiz teninde sadece benim parmaklarım dolaşsın, büzüp durduğu o küçük kırmızı dudakları sadece benimkilerle buluşsun istiyordum.

Kabus görüp uyandığında yanında yalnız ben olayım, üşüdüğünde ısınmak için kullanacağı tek şey olayım, ağlamak istediğinde yaslanacağı omuz benimki olsun, harcayacağı tüm para benden olsun, bütün kıyafetlerini benim için giysin, incecik beline sadece ben sarılabileyim, heyecanlanınca gümbür gümbür atan kalbinin sebebi hep ben olayım istiyordum.

Bu, aşırıya kaçan bir bencillikti ve ben kendimi daha önce hiç bu kadar körü körüne kabullenmemiştim.

"Taehyung?"

"Hyung?"

"Ne yapıyorsun burada?"

Elimdeki albümü yerine bırakıp Namjoon hyung'a döndüm. "Birkaç gece Jeongguk'da kalmış olmam, evimin burası olduğu gerçeğini değiştiriyor mu hyung?" dedim gülerek.

"Hayır da..." dedi yanıma gelip az önce bıraktığım albümü yerinden çıkararak. "1999 yılı mı?"

"Evet."

"Sen bunlarla ilgilenmezsin, bir şey mi oldu?"

"Aklıma birkaç şey geldi de ona baktım sadece, önemli değil."

"Pekala, Jeongguk nerede?"

"Uyuyor." dedim sırtımı duvara yaslayıp kollarımı birbirine bağlarken.

"Niye yalnız bıraktın çocuğu?"

"Gideceğim şimdi zaten."