အရာအားလုံးကလဲ တည္ၿငိမ္လို႔ ဘဝေလးကလဲ ေအးခ်မ္းလာတာ
သုံးႏွစ္ရွိၿပီး ေျပာင္းလဲသင့္တာေတြကလဲ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီ...။
"အစ္မေရ...ဟိုေရာက္ရင္ ဂ႐ုဆိုက္အုံး"
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့အိမ္ေလးနဲ႕ေမာင္ေလးကို ထက္ခြဲရအုံမယ္ မင္းခိုက္အကူညီေၾကာင့္ ေမာင္ေလးနဲ႕ဆက္သြယ္ျဖစ္ၿပီး မမလႊာနိုင္မွာ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လုံး ေနနိုင္ေနခဲ့တာ။ အခု ေမာင္ေလးက သတၱသိုလ္ တက္လက္စမို႔ အစ္မလုပ္သူနဲ႕ျပန္မလိုက္နိုင္ေသးဘူး။
ကိုယ္ကေတာ့ မမလႊာရဲ႕လက္ေထာက္အေနနဲ႕လိုက္လာတာဆိုေတာ့၊
မမလႊာနဲ႕အတူ ျပန္ရေတာ့မယ္...။
"ရွင္းသန့္ ကိုယ့္ကိုဂ႐ုဆိုက္ေနာ္"
"အဲ့စကားက ကြၽန္ေနာ္က ေျပာရမွာပါ"
"က်မ္းမာေရးလဲဂ႐ုဆိုက္အုံး စိတ္ပူေအာင္ မလုပ္နဲ႕"
"အင္းပါ...မမက ကိုယ့္ကိုဂ႐ုဆိုက္တက္ပါတယ္"
"ငါ့ေမာင္ေလးကိုဘဲ စိတ္ပူေနရတာ"
"ပန္းတုေရာမမတို႔စထြက္ရေအာင္"
"ဟုက္ မမ လာၿပီ"
"ရွင္းသန့္ အစာကိုအခ်ိန္မွန္စားေနာ္ အစစအရာရာလဲဂ႐ုဆိုက္အုံး"
"သိပါၿပီ မမရဲ႕..ဘိုင္ဘိုင့္ ကြၽန္ေနာ္ မၾကာခင္ လိုက္လာခဲ့မယ္"
"အင္း"
သုံးႏွစ္လုံး ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္အတူေနထိုင္ခဲ့ရၿပီး။
အခု ျပန္ေတာင္မခြဲခ်င္ဘူး သူက အသက္ငယ္ငယ္နဲ႕ထူးခြၽန္ဆုေတာင္
ရထားသူ ကိုယ့္ကိုေတာ့ဂ႐ုမဆိုက္တက္ေသးဘူး...။
လႊာနဲ႕ပန္းတု ေလဆိပ္ကေန စထြက္ၿပီး ကိုယ့္နိုင္ငံကိုျပန္ေရာက္
လာေလသည္။
သုံးႏွစ္ေတာင္ၾကာၿပီ ပန္းတုလဲ ေနထိုင္ပုံေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီး။
အလွဖန္တီးေတြ သူထဲမွာ က်င္လည္ေနတက္ခဲ့ၿပီး ။
လႊာနဲ႕ဆက္တူ အလုပ္ေတြလုပ္ရင္း ၊ ဘဝသစ္ကိုေျခလွမ္းေနတုန္း...။
===============
"ဇိုးဇစ္...."
ဇိုးဇစ္ရဲ႕နားထဲ မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ အသံေလလွိုင္းက တိုးဝင္လာေလသည္။ ဟုက္ပါတယ္ ဒီအတြက္က အခ်ိန္ၿမိန္ဆုံးျဖစ္ခဲ့သလို
အမုန္းဆုံးလဲ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
