U်ိဳေoာ္စm္ (or) Psycho
{Ep 30}
°º¤ø,¸¸,ø¤º°'°º¤ø,¸,°º¤ø,¸¸,ø¤º°'°º¤ø,¸,
မိခင္ဆီက လိုခ်င္တာ ေမတၱာ ရေတာ့ အမုန္းေတြ....၊ စကားေတာင္
ဆက္မေျပာနိုင္ေအာင္ ရင္ထဲေအာင့္တက္သြားခဲ့တယ္ ၊ၿပီးေတာ့ ငိုေႂကြး
ေနတဲ့ မိခင္ကို ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
ေဒၚသီရီ ခါးခါးသီးသီး မ်တ္ႏွာနဲ႕ေမာၾကည့္လာၿပီး ။
"မင္းေရာ မင္းအေဖေရာက ငါ့ဘဝရဲ႕ အိမ္မက္ဆိုးေတြ"
"ငါ့တစ္ဘဝလုံး မင္းတို႔ကို ျပန္မျမင္ခ်င္ခဲ့ဘူး"
"က်ဴပ္က ခင္မ်ားရဲ႕သား ခင္မ်ားဘာလို႔ ဒီလိုေျပာထြက္တာလဲ"
"က်ဴပ္တို႔ကို ေ႐ြးခ်ယ္ရမွာ မဟုက္ဘူးလား ၊ အေမမွားပါတယ္ဆိုၿပီး
ျပန္လွည့္လာရမွာေလ..."
"မင္းစရိုက္က မင္းအေဖနဲ႕တစ္ပုံစံထဲ"
"မင္းကိုေရာ မင္းအေဖကိုေရာ ငါေ႐ြးခ်ယ္မွာ မဟုက္ဘူး!!"
"သီရီ"!!
အခုမွ အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့တဲ့ ဖခင္က ၊ သူတို႔သားအမိ စကားကို ျဖတ္ေတာက္လိုက္ေလသည္။
"မင္း ပါးစပ္ကိုပိတ္ထား"
ေဒၚသီရီကို ဆက္မေျပာေတာ့မို႔ ေလသံတိုးျဖစ္ တားျမစ္လိုက္ေတာ့။
ေဒၚသီရီ ခါးသီးစြာ ၿပဳံးလိုက္ေလသည္။
"ဘာလဲ ရွင္လုပ္ခဲ့တဲ့ မေကာင္းတာေတြ ရွင့္သားသိမွာဆိုးလို႔လား"
"မပူပါနဲ႕ သူက ရွင့္ထက္ေတာင္ ရက္ဆက္ေသးတယ္"
ေျပာေနရင္း ေဒၚသီရီနဲ႕ မ်တ္ႏွာက မီးေလာင္းေနတဲ့ ဘမ္းတို႔ဘက္ကို
လွည့္သြားေလသည္။
"ငါ့ေယာက်ာ္း ငါတန္းဘိုးထားတဲ့ကေလေတြ မရွိေတာ့ဘူး။
ငါ အသက္ရွင္ေနၿပီး ဘာဆက္လုပ္ရအုံးမွာလဲ..."
"ငါ အစကတည္းက ဒီလူေတြနဲ႕မပက္သက္ခဲ့သင့္တာပါ"
"မင္း တဂယ္ သူတို႔နဲ႕ေသခ်င္တာလား?!"
မီးေတာက္ေတြၾကား ေျခလွမ္းေနတဲ့ ေဒၚသီရီကို ဇိုးဇစ္ရဲ႕ဖခင္က
ေမးလိုက္ေလသည္။
သူ႕မ်တ္ဝန္ထဲမွာ ဒီအသဲမာတဲ့ မိန္းမအေပၚ ေမတၱာရွိေနတုန္းပါဘဲ။
မိခင္ မီးေတာက္နားကို ေျခလွမ္းေနမွန္း သိရဲ႕သားနဲ႕ သူ႕ႏႈတ္က
အေမလို႔ ေခၚရမွာကို ခက္ခဲေလးလံေနတဲ့ဇိုးဇစ္သည္မွာလဲ...
မ်တ္ရည္က်ေတာ့မစဲ မ်တ္ခြံေပၚမွာေတာ့ မ်တ္ရည္ေတြက ဝဲလ္ေနခဲ့တယ္၊ တားမို႔အတြက္ သူဝန္ေလးေနဆဲ။
