ကမ္းနားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ မိုမို စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕လာရင္း။
ေနခ်င္စရာ အိမ္ႀကီးကို ေတြ႕ျမင္ရတဲ့အခါ ရင္ေတြပါခုန္သြားေလသည္။
ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မရွိဘဲ ရင္ခုန္တာေတြ ျမန္ေနလိုက္တာ။
သာမွန္လိုဘဲ အိမ္ႀကီးထဲ ဝင္သြားၾကၿပီးေနာက္..။
"ထိုင္ေလ ငါ ေသာက္စရာ တစ္ခုခုသြားျပင္လိုက္မယ္"
"ဟုက္ကဲ့"
အိမ္ႀကီးက က်ယ္ၿပီး ေနခ်င္စရာႀကီး၊ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္က သူ႕ရဲ႕အိမ္ကို
မေရာက္ဖူးေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မသိတဲ့သူ႕လွ်ိူဝွတ္ခ်က္ကို ငါသိရတာ
ဟီးဟီး~~ ဝတီခင္ေတာင္ ေတြးမိမွာ မဟုက္ဘူး။
ဇိုးဇစ္က ခ်မ္းလဲခ်မ္းသာတယ္ ပိုင္ဆိုင္တာေတြလဲ မ်ားတယ္။
ငါ သူနဲ႕တြဲတာနဲ႕ ငါလဲ မနည္းဘူးရမွာ...။
ဒီပန္ခ်ီကားေတြက နာမည္ႀကီး ပန္းခ်ီဆရာေတြဆြဲထားတဲ့ ပန္ခ်ီေတြဘဲ
သန္းေပါင္း မနည္းဘူး တန္တာ...၊ ဝါး...သူ႕ပိုင္ဆိုင္မႈက ခန့္မွန္းလို႔ေတာင္ မရဘူး။ အမ်ားႀကီးဘဲ...။
တစ္ဖတ္က ပန္းတု ခပ္တုက္တုက္ထြက္လာရင္း၊
ဧည့္ခန္းရဲ႕အလွကို ခံစားေနတဲ့ မိုမိုနဲ႕ထိပ္တိုက္!!
ဇိုးဇစ္ျပန္လာၿပီး ထင္ၿပီး ငါအျမန္ျပန္ေျပးလာတာ...???
"နင္ နင္ကဘယ္သူလဲ!!"
"ရွင္ကေရာ ဘယ္သူလဲ ရွင္ေရာက္လာတာ ဇိုးဇစ္သိလား ဇိုးဇစ္ရဲ႕
သူငယ္ခ်င္းလား.ကြၽန္မကို ဒီကေန ေခၚထုက္သြားနိုင္မလား??"
"ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ နင္ ဘာလို႔ ဇိုးဇစ္ အိမ္ထဲ ေရာက္ေနတာလဲ!"
"နင္က ဇိုးဇစ္ ဝတီခင္နဲ႕မေတြ႕ေအာင္လုပ္တဲ့ စနိုက္ေၾကာ္မွ မလား"
"အဟက္ ငါထင္သားဘဲ ဇိုးဇစ္လို လူမ်ိဴးကို နင္အဆင့္နဲ႕မ်ား"
ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္....!
"ဟုက္တယ္ ဒါေၾကာင့္ ျမန္ျမနိသြားရေအာင္!!
ပန္းတု စကားတစ္ဝတ္မွာဘဲ ရပ္ၿပီး မ်တ္လုံးျပဳးကာ မိုမိုရဲ႕အေနာက္ဘက္ကို ထိပ္တလန့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့!!
အား!!!
ဇိုးဇစ္ မိုမိုရဲ႕ဇာက္ပိုးကို ေမ့သြားေအာင္ ထုလိုက္တဲ့ ဇိုးဇစ္။
ပန္းတုေတာင္ ေျခေတြမခိုင္ေတာ့ဘဲ လဲေနတဲ့မိုမိုရဲ႕အေရွ႕မွာထိုင္ရက္ေလး ျဖစ္သြားေလသည္။
