"အ့..! ရှင်ဘာလုပ်တာလဲ?"
ခါးကနေပင့်ပြီး စားပွဲခုံပေါ်ပစ်တင် တွန်းလှဲလိုက်တာမို့ ၊ ဖိထားတဲ့ ဇိုးဇစ်ရဲ့ကိုယ်ကြောင့် ၊ ပန်းတု ရုန်းမထနိုင်။
သူလိုချင်တဲ့အနေထားရသွားတဲ့ ဇိုးဇစ်က လူမိုက်လိုရယ်ပြုံးရင်း။
ပန်းတုရဲ့ပါးတွေ ဘာ် ညာ ဖတ်နမ်းပစ်လေသည်။
"အား...ရှင် ရူးနေလား ရပ်စမ်း!"
တွန်းထုပ်ပြီအော်နေတာကို သူကကျေနပ်နေသလို၊ မရပ်ဘဲ ၊ဆွဲရမ်းလို့
ဟိုက်သွားတဲ့ရင်ညွန့်လေးပေါ်ပါ ထပ်မံနမ်းလေသည်။
ပန်းတုရဲ့သိပ်မရှည်တဲ့လက်သည်းတွေက ဇိုးဇစ်ကို စပ်ဖြန်းဖြန်းဖြစ်သွားအောင် ကုက်ဖဲ့လေသည်။
"အား!!!"
သူ့အသားနာတော့ ထအော်တဲ့ဇိုးဇစ် ကျေနပ်နေရာကနေ စိတ်ဖောက်
လာပြန်ကာ။
ရိုက်မို့ လက်ပြန်ရွယ်လိုက်လေသည်။
ဟိုက်သွားတဲ့ရင်ညွန့်ကိုပြန်ဖုံးနေတဲ့ ပန်းတုလဲ လက်ရွည်လာတဲ့
ဇိုးဇစ်ကြောင့် မျတ်လုံးစုံမှိတ်ထားလိုက်လေသည်။
ဒုန်း!!
လက်ချက်က ပန်းတုရဲ့ပါးပေါ်မကျဘဲ နံရံကိုထိုးပစ်လိုက်တဲ့ ဇိုးဇစ်!။
ဒါတောင် မကြောက်ဘဲ မျတ်ထောက်နီကြီးနဲ့ပြန်ကြည့်နေသူ သူမ။
မျတ်တောင်တောင်မခက်။
"ဖြေးဖြေးပေါ့ ငါတို့က နေ့တိုင်းတွေ့နေရတော့မှာဘဲ"
ဒီလူက အန္တာရယ်များတယ်...။
************************
"ဘယ်သူက ပန်းတုရင် လဲမသိဘူး"
ပန်းဆီးကိုင်ပြီး ယူနီဖောင်း ဝတ်ထားတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်က
ဌာနရဲ့အဝကနေ မေးလေသည်။
"ကျွန်မပါ"
တံမြတ်ဆည်းကိုကိုင်ထားသူ ပန်းတုက မေလေသည်။
"မင်္ဂလာပါ ဒါက အစ်မကို ပို့တဲ့ပန်းဆီပါ"
"လက်မှတ်လေး ထိုးပေးပါခင်ဗျ"
"ဘယ်သူ ပို့တာလဲ မသိဘူး...?"
"ပို့တဲ့သူက နာမည်တော့ ပြောမသွားလို့ မသိပါဘူး ခင်ဗျ"
"ကောင်းပြီလေ"
ပန်းကိုတာ လက်ခံရတာ ရင်ထဲတမမနဲ့ဘယ်သူပို့မှန်း မသိပါဘူးလေ။
