"ရှင်းသန့်..."
"အစ်ကို ကျောင်းကိုလာပြန်ပြီ?"
"အရင်က မင်း အစ်ကိင့ရဲ့ကညး လိုက်မစီးချင်ဘူးဆိလို့"
"မင်းအတွက် ကားအသစ်ဝယ်လာတယ်"
"ဘယ်လိုလဲ ကြိုက်ရဲ့လား"
ပြာနတ်ရောင်ပြောင်လက်နေတဲ့ကားအသစ်လေးကို၊ မေးငေါ့ပြပြီး
သော့ကိုလဲ ကမ်းပေးလေသည်။
"ပြီးတော့ မင်းအတွက် စမတ်ဖုန်း"
"ဒီအရွယ် ဖုန်းလေးတစ်လုံးတော့ ရှိသင့်တယ်လေ"
"ခင်များ ဘာလို့ ကျွန်နော့်ကို ဒါတွေပေးနေတာလဲ"
ပျော်ပျော်ကြီး လက်မခံဘဲ မျတ်မှောင်းလေးကျူံ့ပြီး ပြန်မေးတဲ့
ရှင်းသန့်ကို နည်းနည်းတော့ အံဩသွားလေသည်။
"မင်း အရွယ် လိုအပ်တာတွေလေ...မင်း အစ်မက မပေးနိုင်ပေမယ့်
အစ်ကိုက စေတနာနဲ့ပေးချင်တာပါ"
"ဒီစေတနာကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဒါပေမယ့် မလိုဘူး"
"ကျွန်နော့်အစ်မက သူများပစ္စည်းအလကား မယူရဘူးလို့ သင်ထားတယ်"
"ဒါဆိုလဲ ပြန်ပေးတဲ့အနေနဲ့ မင်းအစ်မရဲ့အချိန် နည်းနည်း အစ်ကို့ကို
ပေးလေ"
"ခင်များရဲ့သဘောက ကျွန်နော့်အစ်မနဲ့ခင်များ နှစ်ကိုယ်သူ ရှိနေမို့
ဒါတွေ လဒ်ထိုးတာပေါ့"
"ညီ အဲ့လိုမြင်လဲ အစ်ကိုမတတ်နိုင်ဘူး"
"အိမ်မက်မက်မနေနဲ့တော့ ခင်များ ကျွန်နော့်အစ်မနဲ့ခနလေးတောင်
ရှိနေချင်တာ မဟုင်ဘူး"
သူ့စိတ်ကိုခန့်မှန်းနိုင်နေတဲ့ ရှင်းသန့်ကို ဘာမှမပြောဘဲ ခနတာငြိမ်ပြီး
ပြန်ကြည့်နေလေသည်။
"မင်း အစ်မက ရရာအလုပ် လိုက်လုပ်နေတာ"
"မက်း အပေါင်းတင်းတွေက မင်းအစ်မ Bar မှာအလုပ်လုပ်ခဲ့မှန်း
သိရင် မင်းကိုလျှောင်ရီကြပြီး အဖတ်လုပ်မှာ မဟုက်တော့ဘူး။
"ဒါကြောင့် အစ်ကိုက ကူညီပေးနေတာ"
"သူ Bar မှာအလုပ်လုပ်ပြီး မင်းကိုထောက်ပံ့ပေးနေကြောင်း
အပေါင်းတင်းတွေသိသွားရင် မင်းမရှတ်ဘူးလား"
"မရှတ်ပါဘူး မကောင်းတာ လုပ်နေတာမှ မဟုက်တာ"
"ခင်များ အကူညီလဲ မလိုဘူး"
"နောက်ဆို ကျွန်နော်ဆီ ဒါတွေနဲ့မလာခဲ့နဲ့ ခင်များနဲ့ကျွန်နော်ရင်းနှီးတာလဲမဟုက်ဘူး"
"ပြီးတော့ ကျွန်နော့်အစ်မနဲ့လဲ မတွေ့ချင် မတွေ့ပါနဲ့"
