"႐ွင္းသန္႔..."
"အစ္ကို ေက်ာင္းကိုလာျပန္ၿပီ?"
"အရင္က မင္း အစ္ကိင့ရဲ႕ကညး လိုက္မစီးခ်င္ဘူးဆိလို႔"
"မင္းအတြက္ ကားအသစ္ဝယ္လာတယ္"
"ဘယ္လိုလဲ ႀကိဳက္ရဲ႕လား"
ျပာနတ္ေရာင္ေျပာင္လက္ေနတဲ့ကားအသစ္ေလးကို၊ ေမးေငါ့ျပၿပီး
ေသာ့ကိုလဲ ကမ္းေပးေလသည္။
"ၿပီးေတာ့ မင္းအတြက္ စမတ္ဖုန္း"
"ဒီအရြယ္ ဖုန္းေလးတစ္လံုးေတာ့ ႐ွိသင့္တယ္ေလ"
"ခင္မ်ား ဘာလို႔ ကြၽန္ေနာ့္ကို ဒါေတြေပးေနတာလဲ"
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လက္မခံဘဲ မ်တ္ေမွာင္းေလးက်ံဴ႕ၿပီး ျပန္ေမးတဲ့
႐ွင္းသန္႔ကို နည္းနည္းေတာ့ အံဩသြားေလသည္။
"မင္း အရြယ္ လိုအပ္တာေတြေလ...မင္း အစ္မက မေပးႏိုင္ေပမယ့္
အစ္ကိုက ေစတနာနဲ႔ေပးခ်င္တာပါ"
"ဒီေစတနာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ မလိုဘူး"
"ကြၽန္ေနာ့္အစ္မက သူမ်ားပစၥည္းအလကား မယူရဘူးလို႔ သင္ထားတယ္"
"ဒါဆိုလဲ ျပန္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ မင္းအစ္မရဲ႕အခ်ိန္ နည္းနည္း အစ္ကို႔ကို
ေပးေလ"
"ခင္မ်ားရဲ႕သေဘာက ကြၽန္ေနာ့္အစ္မနဲ႔ခင္မ်ား ႏွစ္ကိုယ္သူ ႐ွိေနမို႔
ဒါေတြ လဒ္ထိုးတာေပါ့"
"ညီ အဲ့လိုျမင္လဲ အစ္ကိုမတတ္ႏိုင္ဘူး"
"အိမ္မက္မက္မေနနဲ႔ေတာ့ ခင္မ်ား ကြၽန္ေနာ့္အစ္မနဲ႔ခနေလးေတာင္
႐ွိေနခ်င္တာ မဟုင္ဘူး"
သူ႔စိတ္ကိုခန္႔မွန္းႏိုင္ေနတဲ့ ႐ွင္းသန္႔ကို ဘာမွမေျပာဘဲ ခနတာၿငိမ္ၿပီး
ျပန္ၾကည့္ေနေလသည္။
"မင္း အစ္မက ရရာအလုပ္ လိုက္လုပ္ေနတာ"
"မက္း အေပါင္းတင္းေတြက မင္းအစ္မ Bar မွာအလုပ္လုပ္ခဲ့မွန္း
သိရင္ မင္းကိုေလ်ွာင္ရီၾကၿပီး အဖတ္လုပ္မွာ မဟုက္ေတာ့ဘူး။
"ဒါေၾကာင့္ အစ္ကိုက ကူညီေပးေနတာ"
"သူ Bar မွာအလုပ္လုပ္ၿပီး မင္းကိုေထာက္ပ့ံေပးေနေၾကာင္း
အေပါင္းတင္းေတြသိသြားရင္ မင္းမ႐ွတ္ဘူးလား"
