Starlight Academy: The Ophiuchus

SA15:I'll Be Here

RANA

"NOOO!" I cried wanting them to stop.

"RANA GO!UMALIS KANA DITO!"sigaw nito sa akin kaso umiling lang ako sa kaniya at umiyak habang tinitingnan itong nakikipaglaban.

"NO!I WONT LEAVE YOU ALONE!"

"RANA!LISTEN TO ME OK?!SUMAMA KANA SA ATE MO!"

"Come on."

I yelled and screamed as i watch my Mother getting killed by the same person i will always hate all my life. I looked at my sister and hugged her tight.

"MOM!" Agad akong napaupo at hinabol ang hininga ko.

Napalingon naman ako sa paligid ko at nakita si Vine na gising narin at nakatingin sa akin.

"You had the same nightmare?" Tanong nito habang naiiyak.

"Im sorry i lost control."

Tumayo ako sa kinauupuan ko at lumapit dito ng mapansing naiiyak na ito habang nagsasalita.

"Hindi ko alam kung bakit nagawa ko yun Rana..it wasnt my intention..but i did. Nakapatay ako"

Her hands are trembling as her tears are falling.

"Ano nalang ang masasabi sa akin ng ina ko? I lost control of myself Rana! I'm a monster!"

Agad ko itong yinakap at hinayaang umiyak sa balikat ko. She needs it. Kailangan na kailangan dahil walang nariyan para gawin yun kundi ako lang, the only one she has for now.

"It wasnt your fault. So dont blame yourself." I whispered to her.

Dahil yun sa galit niya, dahil yun sa pagkimkim niya ng lahat for so long. It wasnt her fault. Cause she lost control.

"My father.. ano nalang masasabi niya sakin pag nalaman niya? Rana please wag mong sabihin sa iba ang tungkol dito, Rana! Ayokong makulong i still have dreams and—"

"I wont."

Agad itong natigilan at napaiyak nalang sa bisig ko. Her cries are the Prof that all this time she's been hurting but no one knew that. No one saw how she breaks down.

"Hindi pa natin alam kung sinong puno't dulo nito. Your fight isnt over yet Vine." Hiniwalayan ko ito kaya't agad naman siyang nagiba ng tingin at napahinga ng malalim.

"Your right. Ni isa ngang impormasyon wala akong nakalap."

"This isnt the end. Alam mo namang may tamang panahon para sa lahat, it wont be hidden forever."

Tiningnan ako nito tsaka napangiti. For the first time i saw her smile, lagi kasi siyang naka poker face eh.

"Yan mas maganda ka kapag nakangiti!" I encouraged her that made her cheeks turn red.

"Thank you for everything  Rana."

"No problem, basta wag mo munang isipin yang problema mo chill ka muna ako bahala sayo. I'll be here."

Pagkatapos ng ilang minutong pagkukuwentuhan ay iniwan ko muna ito at hinayaan siyang magpahinga. Kailangan ko rin kasing hanapin si Tim. Ano na kaya ginawa ng lalaking yun?