Stiles sabaha kadar uyumamış haber beklemişti. Dayanamıyordu artık. Ödü patlıyordu Derek'e bir şey olacak diye. Hâlâ Lewis ona bir şey söylememişti. Kötü bir şey söylememişti bu iyi haberdi ama iyi bir şeyde söylememişti bu da kötü haberdi. Bunları düşününce etraf daha sıcak oldu ve Stiles kollarını sıvadı. Eğer kötü bir şey olursa haber vermemesini söylemişti. Kesin bir şey oldu.Koşarak dışarı çıktı ve Lewis'i aradı. Telefonu açtığında yanında duran ağaca yaslandı ve kendini yere bıraktı.
Stiles: Hâlâ sadece uyuduğunu söyle
Lewis: Stiles-
Stiles: Stiles deme bana sadece Derek'in ölmediğini söyle. Lewis ben ölüyorum artık dayanamıyorum sadece istediğim şeyi söyle lütfen.
Lewis: Kurşunu çıkardılar. İki güne iyileşir.
Stiles: Ciddi misin yaşıyor değil mi. Evet evet benim bebeğim yaşıyor.
Stiles telefonu kapatıp ağaca biraz daha yaslandı. Sürekli aynı şeyi tekrarlıyordu içinden 'O ölmedi. Benim bebeğim ölmedi'
"Stiles"
Stiles gelen sesle sağına döndü. Anında gülümsemesi yok olmuştu. Kafasını diğer tarafa döndürdüğünde ise karşısına çıkan yine bir ağaç gövdesiydi.
"Beni takip et Stiles"
Stiles: Anne? nerdesin
"Yanındayım"
Stiles kafasını iki yana sallayıp sesleri hayalinden uydurduğunu düşündü. Fakat ses tekrar ismini seslendi. Bu sesi tanıyordu. Ayağa kalkıp telefonunu aldı ve sesin geldiği yere doğru yürümeye başladı. Korkmadığını söyleyemezdi.
"Evet Stiles yaklaş bebeğim"
Stiles hızlıca arkasını döndüğünde bütün ağaçlar önünü kapatmış gibi hissediyordu. İçerden, dışarısı görünmüyordu. Aynı şekilde dışardanda içerisi görünmüyor olmalıydı
"Ne kadarda büyümüşsün" dedi o tanıdık ses. Stiles etrafında dönmeye başladığında seste etrafında dönüyordu.
"Beni hatırlıyor musun bebeğim" Diye sordu ses. Bu sesin güzelliğini bir tek Stiles hatırlıyor olabilirdi ama kim olduğunu hatırlamıyordu. Sesin yüzü, gözlerinin önüne serilmiyordu.
Stiles: Anne nerdesin
"bebeğim ben senin aklında dolaşan tek kişiyim.
Stiles: Sadece Derek'i düşünüyorum
"Hayır sadece Derek'i düşünmüyorsun Stiles her an beni düşünüyorsun. Derek'i gördüğün her anda beni düşünüyorsun"
Stiles: Kim olduğunu bilmiyorum
"Beni kırıyorsun oğlum"
Stiles: Anne?
Claudia birden yüzünü gösterdiğinde Stiles yere düştü ve annesini izledi.
"Özledin mi beni Stiles" diye sordu Stiles'a biraz daha yaklaşıp. Ellerini Stiles'a uzattığında Stiles biraz daha geriye çekildi.Stiles: Sen burda- nasıl
"Gerçek değilim bebeğim sadece kafandayım ama gerçek olabilirim"
Stiles hızla ayağa kalktı ve annesine yaklaştı. Claudia öleli çok olmuştu. Buna rağmen saçları hâlâ siyah, yüzü hâlâ gençti.
Stiles: gerçek olabilirsin. Nasıl
"Birini benim için kurban et. Tekrar buluşabilmek için tek şansımız bu"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BRANN AND KRUTT
Teen FictionKrutt ve Brann gerçek isimlerinin bile bilinmediği efsaneler. Peki ya birbirlerini bulmak zorunda kalırlarsa.