{Zawgyi}
"လြန္း...ေရ အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ သြားၾကရ
ေအာင္ေလ"
"ဟုတ္...လာၿပီ..အစ္ကို"
လြန္းည အခန္းတံခါးေလးကို ဖြင္လိုက္ခ်ိန္တြင္
ပထမဆံုး ဆံုေတြ႕လိုက္ရတာက အခန္းေရွ႕တြင္
လြန္းအား ျပံဳးျပရင္း ရပ္ေစာင့္ေနေသာ အေမာင့္
အား ေတြ႕လိုက္ရသည္။
လြယ္အိတ္အျဖဴေလးကို ပုခံုးထက္တြင္ လြယ္
ကာ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စံုက္ို ဝတ္ဆင္
ထားေသာ လြန္း အားျမင္လိုက္ရခ်ိန္တြင္ အေမာင့္
ရင္ထဲမေကာင္းသလိုျဖစ္သြားရသည္။ အျဖဴေရာ
င္ဟုဆိုေသာ္လည္း အက်ႋမွာ ဝါညစ္ညစ္အေရာင္
ဆီသို႔ပင္ ကူးေျပာင္းေနၿပီျဖစ္သည္။
ထို႔အတူ ေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုးမွာလည္း ရွည္ထြက္
လာေသာ လြန္းည၏အရပ္ကို မဖံုးႏိုင္စြာျဖင့္ ေျခ
သလံုးထက္တြင္ပင္လွ်င္ရွိေနေလသည္။
ဒီအပတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ရင္ေတာ့
လြန္းအတြက္ အဝတ္အစားမ်ား ထြက္ဝယ္ေပး
ရန္ အေမာင္ စိတ္ကူးမိသည္။
လြန္းညႏွင့္ အေမာင္တို႔ အိမ္ေအာက္သို႔ဆင္းလာ
ခဲ့ၿပီး ထမင္းစားခန္းတြင္ မနက္စာစားေနၾကေသာ
မိဘႏွစ္ဦးအားေတြ႕လိုက္ရသည္။
"Morning...ေဖေဖ.."
"ေအ...Morning ပါသား..."
အေမာင္ ကၽြန္းထိုင္ခံုတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး
သတင္းစာဖတ္ရင္း ေကာ္ဖီေသာက္ေနေသာ
ဖခင္ျဖစ္သူအား လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"လြန္း...ခြက္ေပးေလ..အန္တီသက္ ေကာ္ဖီ
ထည့္ေပးမယ္"
အေမာင္တို႔ မနက္စာစားပြဲဝိုင္းေဘးတြင္ ယပ္
ေတာင္ေလးတစ္ေခ်ာင္းကိုင္ကာ ရပ္ေနေသာ
အိမ္အကူမၿငိမ္းကို မခ္ိုင္းဘဲ ေကာ္ဖီကရားအား
ကိုယ္တိုင္ယူကာ လြန္းေရွ႕ရွိ ခြက္ထဲသို႔ ေကာ္ဖီ
လွမ္းထည့္ေပးေနေသာ ေဒၚသက္ေဝေျကာင့္ ဦး
စစ္ေမာင္ႏွင့္ အေမာင္တို႔ မ်က္လံုးခ်င္းစံုသြားၾက
ျပီး အဓိပၸာယ္ပါစြာပင္ျပံဳးမိၾကသည္။
"မုန္႔လည္း မ်ားမ်ားစားေနာ္..အဲ့တာမွ ေက်ာင္း
ေရာက္ရင္ အဆာခံမွာ..။ တကယ္လို႔ ဒါနဲ႔မဝ
ဘူးဆိုရင္လည္း မၿငိမ္းကို ထမင္းေၾကာ္ခိုင္း
လိုက္မယ္..လြန္း စားမလား"
YOU ARE READING
လြမ္းေတးခ်ည္ေသာေႏြပန္းငယ္{လွမ်းတေးချည်သောနွေပန်းငယ်} {𝐙𝐚𝐰+𝐔𝐧𝐢}{Completed }
Romanceအစ္ကို႔ရဲ႕မ်တ္ႏွာေလးကိုတစ္သက္လံုး ျမတ္ႏိုးစြာ ၾကည့္ခြင့္ရမဲ့သူက လြန္းသာ ျဖစ္ခဲ့ရင္၊ဒီေလာက မွာ လြန္းေလာက္ကံေကာင္းတဲ့သူရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ အစ်ကို့ရဲ့မျတ်နှာလေးကိုတစ်သက်လုံး မြတ်နိုးစွာကြည့်ခွင့်ရမဲ့သူက လွန်းသာ ဖြစ်ခဲ့ရင်၊ဒီလောကမှာ လွန်းလောက်ကံကောင်း...
