{Zawgyi}
ေမွာင္မိုက္ေနေသာ အခန္းငယ္ေလး၏ကုတင္
ေပၚတြင္ ေခၽြးေစးမ်ားျပန္ကာျပဳစုမဲ့သူမရွိဘဲ
မ်က္ရည္ေတြႏွင့္သာ အေဖာ္ျပဳေနေနရေသာ
လြန္းည။ညမီးအိမ္ေသးေသးေလး၏အလင္း
ေရာင္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာၾကပ္ေလးကိုခပ္ေရးေရး
ေလးသာ ျမင္ေနရသည္။ေလးလံေနေသာမ်က္ခြံ့
ကို အားယူဖြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားေနရင္း ေျခာက္ေသြ႕ေန
ေသာ လည္ေခ်ာင္ဝမွေရကိုသာေတာင့္တေန
ခဲ့သည္။
တစ္ကိုယ္လံုးေခၽြးေတြရႊဲနစ္ကာ အေပၚတြင္ျခံဳ
ထားေသာ ဂြမ္းေစာင္အထူႀကီးကိုလက္ေလးႏွင့္
ဖယ္ရွားဖို႔ႀကိဳးစားေနသည္။မွိတ္ထားေသာ
မ်က္ဝန္းေတာင့္စြန္းေလးက မ်က္ရည္စတို႔က
အဆင္မျပက္ျပိဳဆင္းေနၿပီး အျဖဴေရာင္
ေခါင္းအံုးအဖံုးေလးက ရႊဲနစ္ေနခဲ့၏။
"ေမေမ.........ေမေမဘယ္မွာလဲ"
တုန္ရီေနေသာ ေလသံေလးျဖင့္ ကေယာင္ကတမ္း
တမ္းတေနခဲ့သည္။ပူေလာင္ေနေသာရင္တြင္းမွ
ဒဏ္ရာတို႔က ခႏၶာကိုယ္အပူထက္ပင္ပို၍ပိုဆိုး
ေနသည္။ငယ္ရြယ္ႏုနယ္ေသးေသာ လြန္းညရဲ႕
ရင္ထဲတြင္ဒဏ္ရာတို႔က ဗလပြ။အေဟာင္းမ
ေပ်ာက္ခင္ အသစ္ေရာက္လာေသာ ဒဏ္ရာ
ႏွင့္ထိုးႏွပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ လြန္းရဲ႕ႏွလံုးအိမ္
ေလးက အလြန္ကိုပင္ပန္းေနလြန္းေနခဲ့ပါၿပီ။
ထိုစဥ္ႏွဖူးေပၚကိုေအးခနဲေရာက္လာေသာ
အဝတ္စတစ္ခု။ရႊဲနစ္ေနေသာ ေခၽြးေတြကို
တဘက္ေလးျဖင့္သုတ္ေပးၿပီး ေျခာက္ေသြ႕
ေနေသာ လည္ေခ်ာင္းဝသို႔ေရေအးေလး
စီးဆင္းလာသည့္အခါ အဖ်ားတို႔ကသက္သာ
သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။ဘယ္သူဘယ္ဝါ
မွန္းမသိေသာ္လည္း သူ႔ကိုဒီလိုဂ႐ုစိုက္မည့္
တစ္ဦးတည္းေသာ သူက ေဖေဖသာျဖစ္လိမ့္
ဟုထင္သည္။
"ခြမ္း.....!! "
လြန္းညရဲ႕ေခၽြးေတြကိုသုတ္ေပးၿပီး တစ္ဘက္
ေလးကို ေႂကြဇလံုထဲျပန္ထည့္ကာ ေႏြးေတးေတး
ျဖစ္ေနေသာ ႏွဖူးေလးကိုတစ္ခ်က္စမ္းၾကည့္
သည္။အဖ်ားအနည္းငယ္က်သြားၿပီမို႔ သက္ျပင္း
ခပ္ဖြဖြခ်ကာ စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားေသာ
ေႂကြဇလံုးေလးကို မ,လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚက
ေနထ,လိုက္ေတာ့ ညမီးအိမ္ေလး၏ေအာက္
တြင္ တင္ထားေသာ ဓာတ္ပံုေဟာင္းေလးကို
တိုက္မိၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ပစ္ဆက္လက္ခက္
ျပဳတ္က်သြားရသည္။
YOU ARE READING
လြမ္းေတးခ်ည္ေသာေႏြပန္းငယ္{လွမ်းတေးချည်သောနွေပန်းငယ်} {𝐙𝐚𝐰+𝐔𝐧𝐢}{Completed }
Romanceအစ္ကို႔ရဲ႕မ်တ္ႏွာေလးကိုတစ္သက္လံုး ျမတ္ႏိုးစြာ ၾကည့္ခြင့္ရမဲ့သူက လြန္းသာ ျဖစ္ခဲ့ရင္၊ဒီေလာက မွာ လြန္းေလာက္ကံေကာင္းတဲ့သူရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ အစ်ကို့ရဲ့မျတ်နှာလေးကိုတစ်သက်လုံး မြတ်နိုးစွာကြည့်ခွင့်ရမဲ့သူက လွန်းသာ ဖြစ်ခဲ့ရင်၊ဒီလောကမှာ လွန်းလောက်ကံကောင်း...
