Akasya, geçmişinin ona hissettirdiklerinden kaçarken her yıl şehir değiştirmek zorundadır. Bir yıl boyunca edindiği arkadaşlıklarını, ilişkisini geride bırakarak doğum gününde yola koyulur. On sekiz yaşından beri her gittiği şehirden biraz daha yarı...
Merhaba, biz geldik! Bölüme oy vermeyi ve yorum yapmayı ihmal etmeyin lütfen. Keyifli okumalar ^.^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Akasya Özkan
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yekta Emir Ilgaz
4. DURAK
Yüzyüzeyken Konuşuruz - Ne Fark Eder?
"Kapıların ardında bırakıldık, biz hep yalnızdık. Çocukluğunun kaburgaları kırık, artık yalnız değil kimsesiz kaldık."
Bazen; insanların hayatında nasıl bir yerim olduğunu düşünüyorum. Gelip geçen bir yolcudan nasıl bir farkım var bilemiyorum. Karmaşık bir zihne, bencil bir kişiliğe ve acı dolu olduğuna inandığım bir geçmişe sahibim.
Özgür müyüm yoksa hayatımın üzerine oynadığım bu oyun özgürlük kisvesi altında kendimi kandırdığım bir ceza mı emin değilim. Bütün bu soruların içerisinde savruluyor, rüzgârın akışında kendi benliğimi hiç keşfedemediğimi düşünüyorum.
Ben dediğim kişi, aslında ben değilsem aynada gördüğüm yüz hangi ruha ait?
Sandığınız kişi olmamak dünyanın en kötü yanılgısıydı. Kendinizi tanımamak, sonsuz bir mutsuzluğa hapsolmanın anahtarıydı çünkü; belirsizliğin getirdiği huzursuzluktan daha kötü hiçbir şey tanımamıştım bu hayatta.
Bir başkası benim yerimde olsa nasıl seçimler yapardı? O seçimler hangi sonuçları doğururdu bilmiyordum. Bununla birlikte eğer ben, herkes kadar normal bir hayat sürseydim kim olurdum bunu da bilmiyordum.
Korkup kaçtığım her şey bir şekilde yarınımdı farkındaydım fakat bu koşmama engel olmuyordu. Her ne olursa olsun gittiği yere kadar kaçmaya devam edecektim.
Ankara, bana güzel şeyler getirecek, iyi şeyler miras bırakacaksın biliyorum. İçimdeki bu belirsizlik bir gün son bulacak. Bir gün bir evim olacak ve korkmadan yaşayacağım. Bir gün geriye baktığımda kaçacak bir hikâyem olmayacak ve ben korkularım olmadan yaşayacağım.
