Part 3(24/6/Thu)

15.2K 1.3K 22
                                    

"ဒါကိုဘယ္သူမွမသိေစခ်င္ဘူး နားလည္တယ္မဟုတ္လား"

"ဒါက  အင္း ဟုတ္ပါၿပီ "

"ဒါဆို ျပန္မလိုက္မပို႔ေတာ့ဘူး"

ဒီလိုဆိုျခင္းက ၾကားေကာင္းတဲ့စကားနဲ႔ နွင္ထုတ္တာ။

ေဒါက္တာထြက္သြားေတာ့ WangYiboက ေအးစက္စက္မ်က္နွာႀကီးနဲ႔ တစ္လွမ္းခ်င္းကုတင္ေပၚက လူဆီေ႐ြ႕တယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ တျခားလူေတြရွိရင္ေတာ့ WangYiboကို သရုပ္ေဆာင္ေနတယ္လို႔ ထင္ၾကမွာအမွန္ ။ဘာလို႔ဆို မ်က္နွာကပံုေသမ်က္နွာ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေအးစက္မႈႀကီးက လႊမ္းၿခံဳထားၿပီး ၊ အေသခ်ာဆံုးက သူ႔ဇာတ္ဝင္ခန္းေတြမွာသရုပ္ေဆာင္တဲ့ပံုနဲ႔ တစ္ေထရာတည္းတူေနလို႔ဘဲ ။ဒါေပမဲ့ သူ႔အသံေတြမွာ ေၾကကြဲမႈေတြနဲ႔ မ်က္ဝန္းေတြမွာ ေနာင္တတရားေတြပါေနတယ္ ။ အဲ့တာက WangYiboရဲ႕စိတ္ကို ထိုးေဖာက္နိုင္တဲ့လူဘဲျမင္နိုင္တာ။

"လြယ္လြယ္နဲ႔ေပးထြက္သြားမယ္ထင္ေနတာလား? XiaoXiaoZhan ! ခင္မ်ားထမလာမခ်င္း ကြၽန္ေတာ္ဒီနားကေန တစ္ဖြားမွမေ႐ြ႕ဘူး "

ဒါေပမဲ့ မလုပ္မျဖစ္တဲ့အရာေတြကရွိေသးတာမို႔
Wang Yibo အျပင္ကိုထြက္လာခဲ့ရတယ္။

[ရီခ်င္ရင္ ရီလိုက္ပါ]

တစ္ည ၊ နွစ္ည ၊ သံုးည။

ထိုညမွာလည္း WangYiboက ေအးစက္စက္မ်က္နွာနဲ႔Xiao Zhanအခန္းထဲဝင္သြားခဲ့တယ္။

"ထမလာေသးဘူးဘဲ ၊ ဘယ္တုန္းကေနအိပ္ခ်င္ေနတာလဲ Xiao Zhan"

ကုတင္ကို ေျခေထာက္နဲ႔ကန္လို႔ ေအးစက္စက္ဆိုတယ္။ နွာေခါင္းကိုလက္တို႔လို႔ စမ္းၾကည့္ေတာ့ ေလဝင္ေလထြက္က Nothing ၊ တကယ္မထလာေတာ့ဘူး ။ဘယ္ေတာ့မွ ဒါဆို ေရခဲရိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္နားမွာ ထားထားလိုက္ရေတာ့မယ္  ။

ထို႔ေနာက္ ဝမ္ရိေပါကေရခ်ိဳးတယ္ ၊ ထမင္းစားတယ္ ၊ ဇာတ္ၫႊန္းဖတ္တယ္ ၊ ပြေနတဲ့သူ႔အခန္းကိုမျပန္ဘဲ ေရွာင္းက်န္႔အခန္းမွာဘဲ လုပ္စရာရွိတာကို ေအးေဆးေဆးလုပ္ေနတယ္။

ရုတ္တရပ္ေရွာင္းက်န္႔ခနၶာကိုယ္က ထထိုင္တယ္ ၊ဒါကိုျမင္တဲ့Wang Yiboက ေအးေအးလူလူဘဲထိုင္ၾကည့္ေနတယ္ ။လူေသေတြအေၾကာရုန္းတာဆန္းမွမဆန္းဘဲ။

ငါျပန္လာၿပီ!![I'm  BACK]>>[Completed]Where stories live. Discover now