Mahirap talagang makalimot kung sariwa pa ang sakit.
Mahirap talagang umibig kung nasa iba pa rin ang puso
Mahirap talagang alalahanin ang mga bagay bagay na hindi mo na gustong maalala.
Naomi Miracle Y. Dela Vega - isang babaeng hindi makamove on...
Hi mga readers! Bago pala magsimula ang kwentong ito ay magpapakilala muna ako. My name is Naomi Miracle Y. Dela Vega. 18 years old . Nag-aaral sa Dela Vega University. And yes, pagmamay-ari ko ang university na to.......pagmamay-ari ko ito sa panaginip ko. Hehe..
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Hindi ako mayaman pero hindi rin naman ako mahirap. May kaya ako. Ang mga magulang ko naman ay nasa America pati na ang kapatid ko.Ako lang ang nandito sa Pilipinas. Everyweek naman sila nagpapadala ng pera.
Pero mga readers, baka isipin niyo na isa ako sa mga populasyong umaasa dito sa Pilipinas ahh.. Hindi po ako kabilang dun, may part time job naman ako pero hindi nila alam iyon.Ayoko kasing malaman nila dahil alam kong hindi sila papayag.... Ganito kasi lagi ang takbo ng usapan namin pag nagpapaalam ako sa kanila na magpa-part time job ako:
"Bakit? Hindi pa ba sapat sayo yung mga binibigay namin?" tanong ni mama
"Hindi naman po sa ganon. Ang gusto ko lang po ay pinaghirapan ko po yung pera na makuha"
"Di ba pinaghirapan mo naman iyon? Naghirapan kang maglakad at pumila sa napakahabang pila ng ATM machine.Minsan nga nakakaabot ka ng dalawang oras -"
"Pa! paano naman naging dalawang oras yun? ehh wala pang 10 minuto nakapag withdraw na ako?"
"Malay mo nawalan ng pera yung ATM machine o kaya naman tanga-tanga yung gumagamit ng ATM machine kaya nasira niya ito o kaya namam .." huminto muna si papa at nag-isip bago ipagpatuloy ang pagsasalita
"kaya naman napasma yung kamay ng gumagamit ng ATM kaya mabagal ang pagpindot"
"PAPA!!"
"What did I do?"
"Ma,Pa,please payagan nyo na akong magpart time.."pagmamakaawa ko sa kanila
"No, unahin mo muna ang pag-aaral mo tsaka ka na magtrabaho kapag nakatapos kana. Hindi ka na namin pipigilan kahit na maging tindera o kaya naman ay maging basurera ka. Okay lang sa amin" nakangiting sabi ni Mama . Napabuntong hininga na lang ako.
Diba ang lupit ng mga magulang ko kahit daw pagiging basurera ssusuportahan nila... Hayzzz.. Pagod na akong magkwento kaya simulan na natin ang istorya!!!
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
