ၾကည္လင္ျပတ္သားေသာမိုးေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးရယ္
ေတာက္ပစြာ ေပၚထြက္လာေသာ ေနမင္းႀကီးရယ္
ေက်းငွက္သရကာ တို႔ရဲ႕တြန္က်ဴးသံေလးေတြက
မူးငယ္ရြာေလးရဲ႕ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ထဲက အခ်က္တစ္ခ်က္ပင္
ဒီေန႔လဲ ကိုယ့္ဝမ္းစာကိုယ္ျဖည့္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တာေတြဝယ္ဖို႔ ဝမ္ရိေပၚ ဆိုသူ မူးငယ္ရြာရဲ႕ ရြာမ်က္ႏွာဖံုးက ဆိုင္တစ္ဆိုင္သို႔ဝင္လာခဲ့ေလသည္
အမ်ားကေတာ့ ဝမ္ဦးဦးလို႔ သာ ေခၚၾကသည္
" ဆို္င္ရွင္တို႔ ဆိုင္ရွင္တို႔ "
" ေအာ္ ဝမ္ဦးဦး ဘာယူမလို႔လဲ ေမေမက ရြာထဲဘုန္းႀကီးေက်ာင္းခဏသြားလို႔ "
" ငါ့ကို အာလူးေရာင္းေပးစမ္းပါ နင္ ေရာင္းတတ္တယ္မလား "
" ေရာင္းတတ္တာေပါ့ ဝမ္ဦးဦးရဲ႕ ဘယ္ႏွစ္ဆယ္သားယူမလို႔လဲ မိခ်ဳိခ်ိန္ေပးမယ္ "
မိခ်ဳိဆိုသူမွာ ရြာရဲ႕ကုန္စံုဆိုင္ပိုင္ရွင္ေဒၚခ်ဳိမိရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသမီး
မူးငယ္ရြာရဲ႕ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ဆိုလဲ မမွားေပ
" အာလူး ႏွစ္လံုးပဲ ခ်ိန္ "
" ရွင္ ဝမ္ဦးဦး အာလူး ႏွစ္လံုး ဟုတ္လား ဘာလုပ္ဖို႔လဲဟင္ "
" ငါစားဖို႔ေပါ့ မိခ်ဳိနင္အရမ္းစကားမ်ားတာပဲ ခ်ိန္စရာရိွတာ ခ်ိန္ေတာ့ ငါဟင္းခ်က္ရအုန္းမယ္ "
" ဝမ္ဦးဦး ဒီအာလူးက အလံုးေသးေတာ့ေလ ႏွစ္လံုးေပါင္းခ်ိန္မွ 5 က်ပ္သားပဲရိွတယ္ "
" ဘယ္ႏွစ္က်ပ္သားပဲဖစ္ဖစ္ ခ်ိန္ဆိုခ်ိန္ ေရာ့ေရာ့ ခ်ိန္မေနနဲ႔ေတာ့ ဒီႏွစ္လံူးေလးနဲ႔ ငါ့ကိုအလကားပဲေပးလိုက္ေတာ့ ေပးေပး ကုသိုလ္ေတာင္ရေသးတယ္ "
မိခ်ဳိလက္ထဲမွ အာလူးႏွစ္လံုးကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ဆိုင္ထဲကေနထြက္လာခဲ့ေလသည္
လမ္းမွာေတြ႕သမွ် အပ်ဳိေတြက သူ႕ကို ၿပံဳးစိစိနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္သြားၾကေလသည္
ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ ဝမ္ရိေပၚတို႔က ရင္ေတာင္မခုန္ေပါင္
လူကသာ ကပ္ေစးနဲတာ သူ႕ကိုလိုခ်င္ေနတဲ့ အပ်ဳိေတြမွ ဝိုင္းဝိုင္းကိုလည္လို႔
" ေဝ့ ငါ့တူႀကီး ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ "
" ေရွာင္ဖိုးဖိုး မဂၤလာပါ ဘယ္သြားမလို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္က အာလူးသြားဝယ္တာ"
" ေအး ငါေရာ မင္းဆီ ပဲသြားမလို့ "
" ဟုတ္လား ဒါဆိုအေတာ္ပဲ "
ေရွာင္ဖိုးဖိုးသည္ မူးငယ္ရြာရဲ႕အသက္ႀကီးဆံူး လူႀကီးတစ္ေယာက္အခုထက္ထိ သန္မာဆဲ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေရွာင္ဖိုးဖိုးက အရမ္းကို ရင္းႏီွးၾကတာေပါ့
" ရိေပၚ မင္းမွာကားရိွရဲ႕သားနဲ႔ကြာ ဟိုအေဝးနဲ႔ဒီအေဝးလမ္းေလွ်ာက္လာရလား "
" ေရွာင္ဖိုးဖိုးကလဲ ဗ်ာ ကားစီးလာရင္ ဆီကုန္ေနအုန္းမယ္အခုလို လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့ က်န္းမာေရးလဲ ရတာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား "
" ေအးပါကြာ "
..................At the side........
" အီးဟီး သားဖိုးဖိုးဆီပဲ သြားေနေတာ့မယ္ ေမေမတို႔က သားကိုပဲ တစ္ခ်ိန္လံုး ဆူေနတာပဲ
မနက္အိပ္ယာထေနာက္က်လဲ ဆူတယ္
ဖုန္းၾကည့္ေနရင္လဲဆူတယ္
ဂိမ္းထိုင္ေဆာ့ေနရင္လဲ ဆူတယ္ "
မနက္မိုးလင္းလာတာနဲ႔ ေရွာင္အိမ္ေတာ္မွ ၾကားရၿမဲအသံဆာဆာေလး
ထိုသူကတစ္ျခားေတာ့မဟုတ္
" ေရွာင္ေရွာင္က်န္ ့ ငါမ႐ိုက္ခ်င္ဘူးေနာ္ ထစမ္း ေနကဖင္ထိုးေနၿပီး "
ကြၽန္မမွာ ဒီသားေလးတစ္ေယာက္သာရထားတာ လက္ေပါက္ကပ္ အေၾကာတင္း တစ္စက္ကေလးမွ အားကိုးမရ အခုလဲ လူကျဖင့္ ဘြဲ႕ေတာင္ရၿပီးၿပီး
အလုပ္ဘက္ကိုစိတ္မဝင္စား တစ္ေန႔တစ္ေန႔အိပ္လိုက္ကစားလိုက္နဲ႔ ကေလးေတြေတာင္အ႐ံႉးေပးရတယ္
" ဟြန္႔ ထပါၿပီး ထပါၿပီး ေမေမတို႔ကေလ ကြၽန္ေတာ္မထမခ်င္း ကမ႓ာပ်က္ေအာင္ ႏိႉ္းမယ့္႐ုပ္ နဲ႔ ေတာ္ၿပီး မနက္ျဖန္ အဖိုးရိွတဲ့ ရြာမွာ သြားေနတာပဲေကာင္းတယ္ "
ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေထာ္ကာ မေအကိုျပန္ေျပာေနတာက ႐ိုက္သတ္ခ်င္စရာ
သားတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာ့ ခက္ပါရဲ႕ မိန္းမယူရင္ ေယာကၡမက လက္ေၾကာမတင္းလို႔ဆို႔ၿပီး ႏွင္ခ်ခံရမဲ့ ႐ုပ္
ဖတ္တဲ့သူမရိွၾကဘူးလားဟင္ ဆက္ေရးရမွာလားမေရးရဘူးလား ဒါနဲ႔ႀကိဳက္ၾကရဲ႕လား
မဟုတ္ရင္ အခါးဘက္ေျပာင္းေရးေပးရမလား
