အချိန်အားဖြင့် ည7:00 ပြောရရင် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ မင်္ဂလာ ဦးညပေါ့ ။
မင်္ဂလာဦးည မင်္ဂလာဦးည ဘယ်လိုဖြတ်သန်းရမှာလဲ
ဘယ်ဘက်ရင်အုံ ထဲက နှလုံးသားလေးက အရမ်းကို ခုန်လာပြီး။
အခုထိ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ မင်္ဂလာ ဝတ်စုံတောင် မလဲရသေးဘူးလေ။
ပြောရမယ်ဆိုရင် မင်္ဂလာ အခန်းထဲ ကို တောင်ကျွန်တော်ခြေမချရသေးပါဘူး။
ဧည့်ခန်းမှာပဲ ထိုင်နေဆဲ။
" ကျန့်လေး ပင်ပန်းနေပြီးမလား အခန်းထဲသွားနားတော့လေ "
ထိုအချိန် ဝမ်ဦးဦးက ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်ပြီး အနူးညံ့ဆုံးလေသံဖြင့် မေးလာခဲ့သည်။
" ဝမ်ဦးဦးကရော "
" ကိုယ်ရော ဝင် မယ်လေ ကိုယ်ပွေ့ခေါ်သွားပေးမယ်နော် "
ကျွန်တော့် မှာ ငြင်းချိန်တောင်မရလိုက်ပါဘူး ဗျာ ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးလေး က လေပေါ် မြောက်တက်သွားခဲ့ လေသည်။
ဒါကယောကျ်ားယူခြင်းရဲ့ အားသာချက်များလား။
အခန်းထဲကို ရောက်သွားတော့ ဝမ်ဦးဦးက ကျွန်တော့်ကို ကုတင်ပေါ် မှာ အသာလေးချပေးလိုက်သည် ။
အခုမှ ကျွန်တော်ကြည့်မိလေသည်။
ကုတင်က ကျယ်ပြီး လူနှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်လို့ရသည်။
ပြီးတော့ အရမ်းလဲလှသည်။ ပြင်ဆင်ထားတဲ့ မွေ့ယာခင်းကအစ အဖြူရောင်ပင်
ကြည့်ရတာ အရမ်းကို အေးချမ်းလွန်းလှသည်။
" ကျန့်လေး ဘယ်လိုလဲ စိတ်တိုင်းကျရဲ့ လား ကိုယ်တို့် ရဲ့ မင်္ဂလာ ကုတင်ကို "
" အွန်း အရမ်းသဘောကျတယ် "
" ကျန့်လေး သဘောကျရင် ကိုယ်တို့ မင်္ဂလာဦး ရအောင်လေ "
မင်္ဂလာကုတင်ကိုသဘောကျတာ နဲ့ မင်္ဂလာဦး ရရောလား
ဟင့်အင်း ကျွန်တော်တော့ မထင်ဘူး။
" ဟင့်အင်း မဖြစ်ဘူး ကျွန်တော် ကြောက်တယ် "
" ကျန့်လေး ဒါက ကိုယ်တို့ရဲ့ အမှတ်တရညလေးလေ မကြောက်နဲ့နော် "
