အစမကောင်းခဲ့တဲ့ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်က အဆုံးသတ်ကောင်း
တယ်ဆိုတာ အလွန်တရာမှခက်ခဲလွန်းတဲ့အရာတစ်ခုဆိုတာ
ဒီဇာတ်လမ်းမှာ ပါဝင်နေခဲ့ကြတဲ့ လူသား၄ဉီးသာလျှင်အသိဆုံးဖြစ်ပါလိမ့်မည်.........
______________________🍃🍃🍃🍃🍃🍃________________
အိမ်ကျယ်ကြီးရဲ့ ထမင်းစားခန်းထဲမှာတော့အပ်ကျသံပင်
မကြားရလောက်အောင်ကို တိတ်ဆိတ်လို့နေခဲ့သည်
ပတ်ဝန်းကျင်ကိုမကြည့်ပါဘဲ စားလတ်စထမင်းကိုသာငုံ့ပြီးစားနေတဲ့ ဆံပင်နီညိုရောင်ကောင်အလှလေးနဲ့
ထမင်းစားပွဲထက်သို့ တံတောင်ဖြင့်ထောက်ကာ
မေးစေ့နားမှာ လက်နှစ်ဖက်ကိုယှည်ပြီး
သူ့အရှေ့က အရာတစ်ခုကို သိန်းငှက်တစ်ကောင်လိုစူးရဲတဲ့အကြည့် စူးစူးတေနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ သူမ
အယောက်၂၀စာလောက်ရှိတဲ့ ထမင်းစားစားပွဲကြီး
ကတော့ အထီးကျန်စွာ ငြိမ်သတ်နေတယ်
ဘေးတဖတ်တချတ်မှာတော့ ပုံဆန်တူအင်ကျီလေးတေကိုဝတ်ဆင်လို့ထားတဲ့ Maid လို့ထင်ရတဲ့ အသတ်ခတ်လတ်လတ်အရွယ်အမျိုးသမီးငယ်နှစ်ဉီးနဲ့ အသက်၅၀အရွယ်ခန့်ရှိ အမျိုးသမီးတစ်ဉီး
" ထမင်းစားလို့ ပြီးပါပြီ "
ထမင်းစားပွဲမှထကာခုံကို အနောက်ဘက်သို့ အနည်းငယ်ပို့ရင်း
အရှေ့က သူမကို လဲမကြည့်ပါဘဲ စကားဆိုလိုက်တဲ့ကောင်အလှလေး
ထွက်ခွာဖို့ ပြင်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ခြေလှမ်းတေကိုရပ်တန့်စေလိုက်တဲ့အရာတစ်ခု ......
" ဘုတ် ...ချလွမ်း ....ခွမ်း ..."
ရုတ်တရက်ကျောဘက်မှ အင့်ကနဲနာကျင်မူနဲ့အတူအေးစက်လို့သွားတဲ့ ခံစားမူတစ်ခု
ကြမ်းပြင်ထက်သို့ ပြန့်ကြဲစွာကျလာတဲ့ ဖန်ကွဲစတချို့ကြောင့်အနောက်သို့လှည့်ကြည့်မိတော့ ရက်စက်တဲ့ အသွင်ကိုဆောင်ထားတဲ့ သူမရဲ့ မျက်နှာအချိုးစား
နီရဲရဲအရောင်တင်ထားတဲ့ နူတ်ခမ်းတေကလဲ တွန့်ချိုးထားလိုက်တာ ပဲ့ကြသွားတော့မယောင်
အခုအခြေအနေကတော့ ရှင်းပါတယ် ထိုကောင်လေးကို
ဖန်ခွက်နဲ့ကောက်ပေါက်လိုက်တဲ့သူမ
ကောင်လေးကတော့ အပြုံးမပျတ်ဘဲ
ခြေလှမ်းတို့ကိုသာ ရှေ့ဆက်လိုက်သည်
ထိုစဉ် ........
" ရှက်ကြော ပျတ်လာတာ လား Jeon Jung Kook!!
အနာမဲ့တာလား အရှက်မရှိတာလား အခုလဲ မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီး
ငါ့အိမ်မှာ လာနေရုံမက ငါနဲ့ပါထမင်းတဝိုင်းထဲ စားရဲတဲ့
နင့်ရဲ့ အရှက်မရှိမူကိုတော့ တကယ် သြချမိပါတယ်
နင်လိုလူမျ်ိုးရှားတယ် "
