"O çocukla barışmadan gelme."
Denizin kurduğu cümleyle kafam karışmıştı.
Biz küsmüydük ki?
Sadece tokat atmıştım aslında.
Aceleyle hastaneden çıktığımda onuru biraz önümde yavaş yavaş yürürken görmüştüm.
Acaba kalbimi çok mu kırdım?
Aman canım kırılırsa kırılsın. Ne yani beni aniden öpen adamın kucağına mı atlayacaktım?
Arayı dönüp sakin bir sokağa girdiğinde aramızdaki mesafeyi biraz azalttım. Gece olduğu için sokak bomboştu.
Elimi cebime koyup hafifçe öksürdüm.
Az sonra yapacağım şeyden asla utanç duymuyordum.
"Pişt yakışıklı bir baksana." dedim sesimi hafif kalınlaştırarak.
Onur sesimle duraksayıp yavaşça arkasını döndü. Gülümseyerek ona bakıyordum.
"Zeynep?" dedi sorgulayıcı bir sesle.
"Ne işin var burada?"
"Ne yani beni istemiyor musun?" dedim. Sesimden dalga akıyordu ancak o bunu fark edemeyecek kadar şaşırmıştı.
"Ne şaşırdın oğlum sende.... ."
"İnanır mısın bana o laf daha olası geliyor şuan." dediğinde bu sefer ben şok oldum.
"Lan sanki kimim ben ha. Ahan işte buradayım." dedim.
Güldü.
Gülüşü çok güzel demiş miydim?
"Özür dilerim." dedim sessizce. Bu sefer ciddileşti.
"Kendimi sapık gibi sandım Zeynep. Ve senden izinsiz bunu yaptığım için özür dilerim."
Sanırım kendimi birazcık onura açma vakti gelmişti.
"Hayır özür dilemene gerek yok. Sapık gibi falanda hissetme. Sadece ben... Ben biraz... Nasıl desem, korktum. Yani korktum derken... İlkti... Of anladın işte." dedim.
Utanmamıştım. Belki biraz ucundan utanmış olabilirim belki.
Hafifçe bana yaklaştı. Ellerimi tuttu.
"Seni kızarırken görmek... Garip seni hiç uyanırken düşünmemiştim." gülmeye başladı. Bende güldüm.
Gülüşlerimiz durduğunda garip bir sessizlik oldu.
Eh tabi buradada açılış konuşması yapmak bana düşüyordu.
"Seni seviyorum demiştim. Eh beni öptüğüne göre seninde sevdiğini düşünüyorum. Kusura bakma ama diğer kızlar gibi nazlı falan değilim. He birde eğer sevgili olacaksak aşkım demem."
Gülerek elini ağzıma koydu. "Zeynep bir dur motorun soğusun. Ve ben seni böyle seviyorum tamam mı? Diğer kızlara motorun soğusun desem beni takarlar ama sana diyebiliyorum ve bu kadar rahat olmamız beni mutlu ediyor."
Kalp atışlarım ilk defa bu kadar hızlı atıyordu galiba.
"sen beni sevdiğini mi söyledin? Oha resmen biri beni seviyor. Yani sevgi derken nasıl sevgi? Ya açık konuşsana!" dedim.
Kahkaha attı... Tamam artık vuruldum falan demiyorum. Artık milyonlarca kez öldüm yeter.
"Ulan gülüşün sevdiğim. Aşığım ben sana" dedim omzuna vurarak.
"Bende sana çok pis aşığım Zeynep."
"Haa okey. Hadi görüşürüz o zaman." deyip arkamı dönüp gidecekken beni omzumda tutup hafifçe çekti.
"dışarıdan egolu gibi görünsede şuan utandığım için böyle yaptığını biliyorum." dedi.
Gülümsedim.
Gülüşüme baktı, o da gülümsedi.
"Sanırım bir şey yapacağım." dedim
Kaşlarını çattı.
"Sakın tokat atıp kaçayım deme bozuşuruz."
Onun konuşmasına izin vermeden dudaklarına uzandım ve minik bir öpücük kondurdum.
Kal gelmişti çocuğa resmen. Gözleri irileşmiş karşısına bakıyordu.
Uzanıp elini tuttum.
"Tatlı alalım baride deniz söylenmesin."
Zeynepten gelen bölümler bitiyordu. 🙂Hahaha
