Seventeen Imagines

35: Apartment 1303

"Mag iingat ka" rinig ko sa utak ko ang sinabi ng matanda pagkatapos ko magtanong sa kanya.

Sinabi niya lang mag ingat ako sa apartment na pupuntahan ko. Para bang gusto niya ako pigilan na pumunta doon pero hindi niya lang pinahalata.

Pansamantala lang ako maninirahan sa Apartment 1303 bago ako makakuha ng sariling bahay na malilipatan malapit sa trabaho ko. Nakakatamad na kasing bumyahe tapos dalawang bus pa yung sasakyan.

Natatanaw ko na yung isang building doon. May nakalagay na Apartment 1303, mukhang maayos naman at parang bagong tayo lang din.

Tiningnan ko muna yung pinto. Mukhang halloween yung tema ng gusali na 'to dahil sa mga fake blood at agiw na nakasabit sa pinto. Tumuloy na ako nang makita kong walang katao tao rito.

"Excuse me?" nilibot ko ang tingin ko at walang kung sino man lumabas.

Walang guard o kahit employee ang lumabas. Madilim at ang lamig ng simoy ng hangin dito. Nagsitaasan ang mga balahibo ko nang makarinig ako ng isang yapak.

"Welcome to Apartment 1303, Y/N!" lumingon ako sa likod ko nang may makita akong isang lalaki sa hagdan.

Matangkad at maputi siya, maitsura na parang mai-in love ka sa kanya, lalo na yung boses niyang mala anghel. Hindi mawala ang tingin ko sa kanya habang naglalakad siya papalapit sa'kin.

"Filled with bloods and knives" he smiled at me.

Ano yung pinagsasabi niya?

"P-po?"

"Nothing" umiling iling siya "Follow me" hindi na ako nag alinlangang sundan siya, mukha naman siyang mabuti dahil sa itsura niya.

Lumingon lingon lang ako habang sinusundan siya. Masyadong malaki ang apartment na 'to at marami rami ding mga kwarto.

Nagtataka pa rin ako at bakit walang sumagot n'ong pumasok ako dito o kahit sinong bumati manlang sa akin ng "good morning mam!"

"Here's your room, number 17" tiningnan ko siyang pumasok sa loob ng kwarto, parang nakabuntot lang ako sa kanya simula n'ong sumulpot siya kung saan.

Nang makapasok kami ay nakita kong malinis at maaliwalas ang kwartong ito. Maliwanag at para bang pupunta kana sa langit. Hindi tulad doon sa labas ay madumi't madilim doon.

Gusto ko sanang tanungin kung anong pangalan niya at kung empleyado ba siya dito. Siguro magiging mabait nalang ako sa kanya at baka siya ata ang managet dito.

"There's a rule here on Apartment 1303" napatigil ako sa ginagawa ko nang mag salita siya. "If the bell rings you can do whatever you want to others living here"

"Diba-" pinutol niya ang sinasabi ko nang mag salita siya muli.

"And after an hour everything will going back to normal" he smiled at me.

Weird.

Bakit may rule pa dito samantalang nagbabayad naman ako dito. Dapat malaya ako dito sa kwarto ko.

Lalabas na sana siya nang biglang makarinig ako ng isang matinis na tunog. Ito ba yung bell na sinasabi niya? Ang sakit sa tenga!

Nang tumigil ang bell ay nakita kong may mga taong lumalabas sa kwarto nila at nag wawala. Para silang mga zombie at mga kiti kiti kung gumalaw. Nakakatakot sila.

"Are you scared?" tiningnan ko siya at biglang sinara ang pinto. Tumango tango nalang ako bilang sagot. "You'll get used to it" umupo siya sa tabi ko at tinapik tapik ang balikat ko.

Hindi ko alam yung nararamdaman ko. Bakit ako natatakot dito. Kakaiba yung mga tao rito at para bang pinahirapan sila. Hindi na sila normal na tao!

"AAAAA!" napayakap ako sa kanya nang makarinig ako ng malakas na kalabog.

"It's okay" he softly said.

Dahan dahan kong binuksan ang mata ko nang makita ko ang name tag niya. Jeonghan ang pangalan niya.

Inangat ko ang tingin ko, nakatitig lang siya sa'kin. Hindi ko mabasa ang utak niya dahil sa walang ekspresyon niyang pinapakita.

Nanlaki ang mata ko nang bigla niya akong tinulak sa higaan at sinunggaban ng halik! First kiss ko 'yon!

I felt his hands roaming around my body. His eyes change into crimson red. He's a vampire!?

"T-tama na!" tinutulak ko siya pero masyado siyang malakas.

"I really want to taste your blood since i saw you earlier" he said in his husky tone voice.

My body shivered when he broke the kiss. Lahat ng buhok ko ay nagsitayuan sa sobrang takot!

Pinakita pa niya sa akin ang isang matalim na kutsilyo mula sa bulsa niya. Mabuti nalang ay hindi niya 'yon sinaksak sa akin!

He leans closer to me. I can feel his warm breath on my neck. Nakakakiliti!

"Saglit lang 'to" he whisper.

Naramdaman ko ang isang matulis na bagay sa leeg ko.

Masakit!

Mahapdi!

Parang nawawalan na ako ng lakas. Iniinom niya ang dugo ko ng walang permiso ko!

"TULONG!" sigaw ko.

He hush me. "This time no cares about you" he smirked.

"P-please..."

"What?"

"Please stop, Jeonghan"