Seventeen Imagines

09: Artwork

"Ok class your project this last quarter is to paint a picture that represents as you or what you feel in your life and report it infront of the class" anunsyo ni Professor Choi sa amin "Atsaka class kung sino ang mapipili ko sa inyong may maganda at meaningful na art ay maididisplay iyon sa ating school" dagdag niya at saka umalis na sa aming classroom

Sabay rin ng pag alis ni Professor Choi ang pag ring ng school bell.

Lahat kami ay nagsipag ayos na ng mga gamit namin at saka umalis na sa isang mala horror house na school.

"Boss sama kaba sa amin?" Tanong si akin ni Junhui bansot.

"Next time nalang tol, may importante lang akong gagawin" pag tanggi ko sa kanya. He just pouted na para bang batang gusto magpasama sa tatay niya.

I tapped his back para icomfort ko siya kahit papaano "Babawi ako sayo, promise yan" he smiled widely to me at niyakap ako.

"I promise mo yan boss ah" he mumbled

"Oo naman noh" i broke the hug at saka nagpaalam na sa kanya.

Agad akong dumiretso sa hideout ko kung saan nakatambak ang mga artworks ko at yun nalang yung ipapasa ko para may grades ako kahit papaano.

I looked at my artworks and yung mga previous art ko ay mga dark colors. Actually maganda naman pero dapat mas maganda yung ipapasa ko noh.

Kahit lalaki ako mapili ako noh.

Napag isip isip ko na pumunta muna ako sa park para makaisip ng magandang art na pwedeng ipasa kay Prof.

I saw a little girl walk towards to me and she gave me a blue flower. Grabe ang rare ng bulaklak na toh ah. Ganitong bulaklak yung pinapahanap ko sa butler ko eh tapos ako lang yung makakahanap.

Ediwow.

I searched what is the meaning of a blue flower baka ito na yung ilagay ko sa artworks ko.

A blue flower was a central symbol of inspiration for the Romanticism movement, and remains an enduring motif in Western art today. It stands for desire, love, and the metaphysical striving for the infinite and unreachable. It symbolizes hope and the beauty of things.

Nag search pako hindi ko naman maintindihan. Kainis.

I saw all the people here in the park wearing a blue, black and white shirts. Anong meron? May family day ba? Nevermind may sinusunod ata silang protocol.

While im enjoying the view of the kids playing around and how aesthetically they are, I saw myself to them. They enjoying playing around, Wala silang iniisp na kahit ano kundi ang paglalaro lamang.

Ang sarap bumalik sa pagkabata.

Habang masaya ko silang pinapanood may biglang nakaagaw ng atensyon ko. I saw a girl crying on the bench.

Agad akong lumapit sa kanya at binigyan ng panyo. Tinanggap naman niya iyon, buti naman.

"Bakit ka umiiyak miss?" i asked

"My boyfriend died" ouch. Legit, mas masakit pa sa ouch.

"I'm sorry I asked" nakakahiya yon. Nahahawa na tuloy ako sa kachismisan ng Seungkwan na yon eh.