23. Bölüm

485 18 2
                                    

"İYİ OKUMALAR..."

"Bölümü müzikle okumaya çalışın emimin daha güzel olacaktır."

Bana en son "İzle ve gör." demişti.

Ben onunla aramı niye iyi tutacaktım ki sonuçta bana saldırmaya çalışmıştı ne kadar yanlış anlaşılma olursa ona karşı hiçbirşey hissedemezdim zaten bu konu aklımın en ufak bir köşesinden bile geçmiyordu. Neymiş onunla iyi geçinecekmişim pehh yapmayın bu hayatta olmaz buna izin vermem. Korktuğum tek şey konuya abimlerin dahil olması eğer abimler dahil olursa konuşmam için izin bile verilmiyor. Neden? Cevap vereyim mi? Cevap çünkü onlar abi çünkü onlar erkek açıkçası daha iyi bir açıklaması yok. Daha doğrusu ben göremiyorum. Aman boşversene. Kimin umurunda?

"Sustun hayret ne düşünüyorsun öyle?" Demeyi unuttum hala arabadayız geçirdiğim saçma günlerden biriydi yine günüm arabada geçti diyebilirim günü arabada geçirerek katlolmasını sağlayan insanla zaten tanıştınız ismi lazım değil.

"Susmamı isteyen sen değil miydin? Sustum işte ayrıca ne konuşacağım ben senle. Birşey daha var ne zaman gideceksin evimizden? Fazlalıksın sen."

"Ahh yapma kalbimi kırıyorsun." Dalga geçtiği besbelli ortadaydı.

"Aaaa senin kalbin var mıydı?" Güldüm.

"Olmasa ölürdüm aptal mısın?" Bunu dedikten sonra kahkaha attı.

"Sen espri yapma. Ağlayacağım şimdi."

"Evden gitmemi mi istiyorsun?"

"Evet. Sence kalman için can atar gibi bir halim var mı?" Diye sorup ekledim."Ben evde olmak istemiyorum Her an her dakika gözlerin üstümde rahatsız ediyorsun sadece. Odamda otursam bişey var sanıyorlar."

"Sende oturma ben bakmam."

"Sana inanmıyorum." Güldüm.

"İnanman için demedim zaten." sırıttı.

"İnanmayacaktım ki zaten." dil çıkardım.

"Çocuklaşma! bu yaptığını 3 yaşındaki çocuk yapmaz." diye çemkirdi. 'Yoo yapıyorlar sen yanlış biliyorsun Barlas 'Bunu tabikide dışımdan demedim. Tekrar dil çıkartıp başımı cama çevirdim. Bu son konuşmamızdı. Eve varana kadar konuşmadık. Zaten ben konuşma taraftarı değildim. Böyle daha iyi olmuştu. Arabayı evin bahçesine park edince onunla birlikte inmeyi tercih ettim ve yaptıklarını izledim. Arabanın anahtarını yerinden çekti. Eline aldı. İphonenunu cüzdanını haa birde sigarasını hepsini eline aldıktan sonra başını kaldırdı. Göz göze gelince başımı çevirdim.

"Neden bekliyorsun insene ayrıca sen beni mi kesiyordun?" Ve bir pis bir şekilde sırıttı.

"Senin neyini keseceğim be sadece yalnız inmek istemedim." Diye yalan attım. Ama beyaz yalan.

"İyi o zaman hiç inme biraz deniz kenarına gidelim ben sigara içerim sanada meyve suyu filan alırız."

"Nereden esti böyle birşey?"

"İnmiyorsun arabadan ne yapayım. Bende bu karara vardım." 'Hı hı.' diye mırıldandım. Ve tekrar arabayı çalıştırdı.Evin bahçesinden çıktık. Deniz kenarında oturacatık çok fazla yer vardı hava çok fazla soğuk olmasına insanlar soğuğu kafaya takmayıp buralara oturmaya geliyordu delilik işte bizde o delilerdeniz. Ne fark arıyorsam zaten. Park edecek yer bulmak uzun sürmüştü. Sonunda bulduğumuzda beklemeden indim bekleyince yanlış anlıyor bu çocuk. Ağzına laf vermeye gelmez. İnmesini bekledim. İnince yanıma geldi. Sarı saçları önüne gelince elini saçına atıp geri attı. Bunu her yerde yapmasa iyi olacaktı. Fazlasıyla iyiydi çünkü. Ne diyorum ben? Hani aklımın en ufak bir köşesinden geçmeyecekti. Yalan. Yürümeye başladık. Çok kalabalıktı.

Dört Erkek KardeşHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin